Daniel Johnson | |
![]() Daniel Johnson na Expo 67 | |
Funkcje | |
---|---|
20 th Premier Quebecu | |
16 czerwca 1966 - 26 września 1968 ( 2 lata, 3 miesiące i 10 dni ) |
|
Zastępca gubernatora | Hugues Lapointe |
Legislatura | 28 th |
Poprzednik | Jean Lesage |
Następca | Jean-Jacques Bertrand |
Wicemarszałek Zgromadzenia Ustawodawczego | |
15 grudnia 1955 - 30 kwietnia 1958 | |
Premier | Maurice Duplessis |
Rząd | Rząd Duplessis |
Legislatura | 24 th , 25 th |
Minister Zasobów Wodnych | |
30 kwietnia 1958 - 5 lipca 1960 | |
Premier |
Maurice Duplessis Paul Sauvé Antonio Barrette |
Rząd |
Government Duplessis Government Sauvé Government Barrette |
Legislatura | 25 tys |
Poprzednik | John Samuel Bourque |
Następca | René Lévesque |
Biografia | |
Imię i nazwisko | Francis daniel johnson |
Data urodzenia | 9 kwietnia 1915 |
Miejsce urodzenia | Danville ( Kanada ) |
Data śmierci | 26 września 1968 |
Miejsce śmierci | Szaleńczy 5 ( Kanada ) |
Narodowość | kanadyjski |
Partia polityczna | Unia narodowa |
Małżonka | Reine Gagné (zmarła w 1994 roku) |
Ukończyć | Uniwersytet w Montrealu |
Zawód | Prawnik |
![]() |
|
Premiery Quebecu | |
Daniel Johnson , urodzony dnia9 kwietnia 1915w Danville i zmarł dnia26 września 1968w Manic-5 jest politykiem z Quebecu . To jest 20 th Premier Quebecu , stanowisko piastował od 1966 do 1968 roku.
Urodzony w Danville w Estrie w 1915 roku, ochrzczony Francis Daniel, jest synem Francisa Johnsona, anglojęzycznego pochodzenia irlandzkiego , i Marie-Adéline Daniel, francuskojęzycznej Kanady . Daniel jest drugim z dziewięciorga dzieci. W domu mówi się po angielsku i francusku, ale Daniel będzie się uczyć po francusku. Jego ojciec jest ślusarzem, będzie też miał różne zawody w sprzedaży i jest organizatorem Partii Konserwatywnej .
Od 1928 do 1935 Daniel Johnson odbył studia klasyczne w seminarium Saint-Hyacinthe . Następnie, przeznaczając się do kapłaństwa, studiował w wyższym seminarium duchownym od 1935 do 1937. Jednak zmienił zdanie i jesienią 1937 opuścił wyższe seminarium i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Montrealu . Ponieważ sesja studyjna już się rozpoczęła, aby się zarejestrować, musi uzyskać zgodę generała Bâtonniera , którym wówczas jest Maurice Duplessis . Przy tej okazji po raz pierwszy spotkał Duplessisa, który udzielił mu żądanego pozwolenia. Studiował prawo od 1937 do 1940 roku Johnson rodziny był skromnych środków, Daniel studia w seminarium i na uniwersytecie są finansowane w 1935 roku przez bogatego dobroczyńcy, M me Huot, przyjaciela matki.
W 1939 roku Daniel Johnson był prezesem stowarzyszenia studenckiego Uniwersytetu w Montrealu. Na początku II wojny światowej zaangażowali się w kampanię antykonskrypcyjną . Johnson jest rzecznikiem ruchu i uczestniczy w szczególności w demonstracji przed ratuszem w Montrealu, z okazji której studenci uzyskują poparcie burmistrza Camilliena Houde'a dla swojej sprawy. Johnson rozwija również argumentację ruchu w różnych tekstach publikowanych w gazetach.
Daniel Johnson został przyjęty do praktyki prawniczej w 1940 roku. Po raz pierwszy praktykował w Montrealu w biurze w dzielnicy biznesowej przy Saint-Jacques Street. Następnie połączył siły z dwoma anglojęzycznymi prawnikami, tworząc firmę Robinson, Wilson and Johnson. Jeden z jego nowych współpracowników, Jonathan Robinson, jest członkiem Union Nationale z okręgu Brome od 1936 r. w Zgromadzeniu Ustawodawczym Quebecu . Badanie jest pomyślne i dotyczy w szczególności interesów pułkownika Roberta R. McCormicka, bogatego amerykańskiego przemysłowca, właściciela gazet New York Times i Chicago Tribune oraz założyciela miasta Baie-Comeau na północnym wybrzeżu Quebecu, gdzie eksploatuje rozległe koncesje leśne przyznane przez rząd Quebecu. Te okoliczności tworzą bliskie więzi między Johnsonem a Związkiem Narodowym. Johnson otwiera również kancelarię prawną w Acton Vale , mieście w okręgu Bagot.
W 1946 r. śmierć członka liberałów z Bagot, Cyrille Dumaine, spowodowała konieczność przeprowadzenia wyborów uzupełniających. Daniel Johnson został wybrany prowincjonalnego zastępcę dla Bagot okręgu dla Union Nationale w wybory uzupełniające na18 grudnia 1946. Johnson pozyskuje swoich dwóch przeciwników, doktora Bailly'ego, kandydata liberalnego i Georgesa Degranpré, kandydata niezależnego. Johnson zostanie ponownie wybrany bez przerwy na to stanowisko w sześciu wyborach powszechnych w latach 1948 , 1952 , 1956 , 1960 , 1962 i 1966 .
10 stycznia 1953, jego żona zostaje trafiona kilkoma kulami przez kochanka, który chce, aby opuściła męża. Napastnik, dziennikarz Radio-Canada Bertrand Dussault, popełnia samobójstwo, kierując przeciwko niemu swoją broń. Następnie Daniel Johnson złożył rezygnację premierowi Maurice'owi Duplessisowi, który odmówił i wykorzystał swoje wpływy, by uciszyć sprawę. Dopiero gazeta La Presse zrelacjonowała zdarzenie w krótkiej sieci i bez podania pełnego nazwiska ofiary, co chroni reputację zastępcy.
15 grudnia 1955wybierany jest przez posłów na wiceprzewodniczącego zgromadzenia ustawodawczego. Da mu to możliwość przewodniczenia posiedzeniom komisji parlamentarnych i nadrzędnej procedurze parlamentarnej.
Wchodzi do biura na 30 kwietnia 1958stając się Ministrem Zasobów Hydraulicznych w rządzie Duplessis , które to stanowisko zachował w rządzie Sauvé i rządzie Barrette'a , aż do porażki Union Nationale w 1960 roku.
Wybrany ponownie na posła w 1960 r., wezwał do zwołania zjazdu kierownictwa partii i kandydował. Jego głównym przeciwnikiem przy tej okazji jest Jean-Jacques Bertrand . Wybory są przedmiotem ostrej kontestacji. Johnson reprezentuje konserwatywną tendencję partii, a Bertrand reprezentuje tendencję reformistyczną. Johnson uzyskał 1006 głosów, a Bertrand 912. Johnson wygrał i został czwartym liderem Union Nationale i liderem oficjalnej opozycji w 1961 roku, zastępując Antonio Barrette (w międzyczasie prowizorium zapewnili odpowiednio Yves Prévost i Antonio Talbot ). . Partia miała regulowane Quebec pod Maurice Duplessis od 1936 do 1939 roku, z przerwą przez liberalnego rządu z adélard godbout przed odzyskaniu władzy w 1944 roku aż do jego klęski w 1960 roku na rzecz liberalnego Jean Lesage . Klęska Union Nationale jest postrzegana jako początek Cichej Rewolucji , która ma na celu obalenie dominacji gospodarki Quebecu przez Anglofonów i dominującą rolę Kościoła rzymskokatolickiego w społeczeństwie Quebecu.
Pod jego kierownictwem Związek Narodowy przegrał wybory powszechne w Quebecu w 1962 r., zwołane przez Jeana Lesage'a w sprawie jego projektu nacjonalizacji elektryczności . Pozostaje jednak członkiem i liderem opozycji. W 1964 roku podczas podróży do Paryża Johnson doznał ataku serca. W 1965 opublikował książkę zatytułowaną „ Równość czy niepodległość ”, w której przedstawił swoją doktrynę dotyczącą Konstytucji Kanady i przyszłości Quebecu w Konfederacji Kanadyjskiej . Jak pisze w książce, jego stanowisko brzmiało „niezależność w razie potrzeby, ale niekoniecznie niezależność” (nawiązanie do słynnej frazy premiera Kanady Williama Lyona Mackenziego Kinga dotyczącej poboru w czasie II wojny światowej).
Ku zaskoczeniu wszystkich, pod hasłem „Quebec First! Johnson prowadzi Union Nationale do zwycięstwa w wyborach powszechnych w Quebecu w 1966 r. Wśród bliskich współpracowników Daniela Johnsona jest specjalny asystent Peter Whyte, który pochodził z federalnej służby publicznej, gdzie stacjonuje z Marcelem Sauvé. Chociaż jego partia uzyskała mniej głosów niż partia Liberalna, wybrano większość kandydatów unionistów.
Johnson zostaje zaprzysiężony na premiera 16 czerwca 1966. Powitał generała de Gaulle'a w 1967 r. Piastował swoje stanowisko aż do śmierci 26 września 1968 r. podczas wizyty w miejscu zapory Manic 5. Został pochowany na cmentarzu w Saint-Pie-de-Bagot , stolicy okręgu wyborczego reprezentował. Jean-Jacques Bertrand zastępuje go na stanowisku szefa Związku Narodowego i premiera.
Jego imię zostało nadane tamie Daniel-Johnson , gdzie zmarł. W Laval na jego cześć powstał Boulevard Daniel Johnson, w dzielnicy Chomedey. W Danville, jego rodzinnym mieście, główna ulica została przemianowana na „Rue Daniel-Johnson”. Co więcej, w tym celu prostopadle do ulicy przemianowanej na jego imię jest prostopadła rue Saint-Aimé, niewielka alejka, przy której znajdował się jeden z domów, w których się wychował. W październiku 2016 r. został wprowadzony do Danville Select Club, który honoruje znane i prestiżowe duńskie postacie z urodzenia lub adopcji z dziedziny politycznej, dyplomatycznej, sportowej, społecznej, naukowej lub artystycznej. Ponadto liceum znajdujące się we wschodniej części Montrealu nosi jego imię od momentu otwarcia w 1969 roku.
Jego dwaj synowie piastowali następnie urząd premiera Quebecu, Pierre'a Marca z Parti Québécois w 1985 roku, przez nieco mniej niż 3 miesiące, oraz Daniela z Partii Liberalnej Quebecu, w 1994 roku, przez około 9 miesięcy. miesiąc.
W lipcu 2017 r. dziennikarz Pierre Schneider na portalu niepodległościowym Vigile Quebec twierdzi, że ta śmierć jest w rzeczywistości zamachem za pomocą zatrucia kieliszkiem wina Johnsona, co potwierdziłoby przyjaciela Johnsona, który podzieliłby się to wino. To zabójstwo było motywowane pragnieniem Johnsona ogłoszenia niepodległości Quebecu. Oskarżenia te zostały podjęte przez Richarda Le Hira , polityka i administratora Vigile Quebec , w przeglądzie Method .