Ambasador w Szwajcarii ( d ) | |
---|---|
1946-1947 | |
Minister obrony | |
1944-1946 |
Narodziny |
20 lutego 1883 Gabrowo |
---|---|
Śmierć |
25 stycznia 1954(w wieku 70 lat) Paryż |
Pogrzeb | Vevey |
Narodowość | bułgarski |
Domy | Sofia , Szwajcaria (1946-1953) , Paryż (1953-1954) |
Trening |
Saint Clement Ohrid University of Sofia Vasil Levski National Military University |
Zajęcia | Dyplomata , oficer , polityk , minister , żołnierz |
Religia | Prawosławie |
---|---|
Stopień wojskowy | Generał |
Konflikty |
Pierwsza wojna światowa Druga wojna bałkańska Pierwsza wojna bałkańska Front wschodni |
Nagrody |
Order Suworowa, 1st Class Order Świętego Aleksandra order za odwagę |
Damian Veltchev Damianov (w języku bułgarskim Дамян Велчев Дамянов), ur.20 lutego 1883w Gabrowie i zmarł dalej25 stycznia 1954w Paryżu jest bułgarskim żołnierzem i politykiem .
Damian Veltchev, zawodowy żołnierz, awansował w szeregach i został pułkownikiem. Członek Zveno , organizuje19 maja 1934zamach stanu, który ustanawia korporacyjny i autorytarny reżim . Niemniej jednak woli trzymać się z dala od władzy i mianuje na szefa nowego rządu jednego ze swoich kolegów, pułkownika Kimona Georgiewa .
Veltchev, oddany republikanin, przewiduje przyjęcie nowej konstytucji znoszącej rodzinę królewską . Król Borys III , bojąc się o siebie, zorganizował powstanie w styczniu 1935 r., Które pozbawiło Zveno władzy. Damian Veltchev udaje się na wygnanie.
We wrześniu 1935 roku Damian Veltchev i generał Kiril Stantchev (en) (ze Zveno) próbowali odzyskać władzę nowym zamachem stanu. Jednak spiskowcy zostają wykryci, aresztowani i skazani na dożywocie .
Jednak gdy kraj został wyzwolony w 1944 roku , Damian Veltchev został uwolniony i dołączył do rządu Frontu Ojczyzny , kierowanego przez jego przyjaciela Kimona Georgiewa . Następnie został ministrem obrony i uzyskał stopień generała pułkownika. Jednak w 1946 r. Komuniści zorganizowali liczne czystki w armii; Veltchev, aby zaprotestować przeciwko tym działaniom, rezygnuje i wkrótce zostaje ambasadorem w Szwajcarii , którą zajmuje przez rok.
Odmawiając powrotu do Bułgarii, uzyskał azyl w Szwajcarii, a następnie przeniósł się do Francji ; on umiera dalej25 stycznia 1954 w Paryżu.