Damian Veltchev

Damian Veltchev Funkcje
Ambasador w Szwajcarii ( d )
1946-1947
Minister obrony
1944-1946
Biografia
Narodziny 20 lutego 1883
Gabrowo
Śmierć 25 stycznia 1954(w wieku 70 lat)
Paryż
Pogrzeb Vevey
Narodowość bułgarski
Domy Sofia , Szwajcaria (1946-1953) , Paryż (1953-1954)
Trening Saint Clement Ohrid University of Sofia
Vasil Levski National Military University
Zajęcia Dyplomata , oficer , polityk , minister , żołnierz
Inne informacje
Religia Prawosławie
Stopień wojskowy Generał
Konflikty Pierwsza wojna światowa
Druga
wojna bałkańska Pierwsza wojna bałkańska
Front wschodni
Nagrody Order Suworowa, 1st Class
Order Świętego Aleksandra
order za odwagę

Damian Veltchev Damianov (w języku bułgarskim Дамян Велчев Дамянов), ur.20 lutego 1883w Gabrowie i zmarł dalej25 stycznia 1954w Paryżu jest bułgarskim żołnierzem i politykiem .

Damian Veltchev, zawodowy żołnierz, awansował w szeregach i został pułkownikiem. Członek Zveno , organizuje19 maja 1934zamach stanu, który ustanawia korporacyjny i autorytarny reżim . Niemniej jednak woli trzymać się z dala od władzy i mianuje na szefa nowego rządu jednego ze swoich kolegów, pułkownika Kimona Georgiewa .

Veltchev, oddany republikanin, przewiduje przyjęcie nowej konstytucji znoszącej rodzinę królewską . Król Borys III , bojąc się o siebie, zorganizował powstanie w styczniu 1935 r., Które pozbawiło Zveno władzy. Damian Veltchev udaje się na wygnanie.

We wrześniu 1935 roku Damian Veltchev i generał Kiril Stantchev  (en) (ze Zveno) próbowali odzyskać władzę nowym zamachem stanu. Jednak spiskowcy zostają wykryci, aresztowani i skazani na dożywocie .

Jednak gdy kraj został wyzwolony w 1944 roku , Damian Veltchev został uwolniony i dołączył do rządu Frontu Ojczyzny , kierowanego przez jego przyjaciela Kimona Georgiewa . Następnie został ministrem obrony i uzyskał stopień generała pułkownika. Jednak w 1946 r. Komuniści zorganizowali liczne czystki w armii; Veltchev, aby zaprotestować przeciwko tym działaniom, rezygnuje i wkrótce zostaje ambasadorem w Szwajcarii , którą zajmuje przez rok.

Odmawiając powrotu do Bułgarii, uzyskał azyl w Szwajcarii, a następnie przeniósł się do Francji  ; on umiera dalej25 stycznia 1954 w Paryżu.

Linki zewnętrzne