Depresja endogamiczna

Inbredu depresji lub depresji inbredowej jest zmniejszenie selektywnego wartości od populacyjnych danych związanych z reprodukcją między powiązanymi osobników. Rozmnażanie między blisko spokrewnionymi osobnikami lub chów wsobny wykazuje bardziej szkodliwe cechy recesywne . Im bliżej spokrewnieni rodzice, tym więcej potomków ma szkodliwe geny homozygotyczne , co skutkuje niezdolnymi osobnikami. Innym mechanizmem odpowiedzialnym za zmniejszenie wartości selektywnej jest naddominacja ( en ) heterozygotycznych alleli w populacji z wieloma homozygotycznymi genotypami , nawet jeśli nie są one szkodliwe. W chwili obecnej nie określono jeszcze, który z tych dwóch mechanizmów ma największy wpływ na depresję endogamiczną. Ogólnie rzecz biorąc, populacje o dużej zmienności genetycznej nie cierpią na depresję endogamiczną , która często jest wynikiem genetycznego wąskiego gardła . Wydaje się, że występuje w większości grup organizmów, ale być może bardziej u gatunków hermafrodytycznych , szczególnie w roślinach (które są głównie hermafrodytami).

Depresja endogamiczna i dobór naturalny

Dobór naturalny nie może wyeliminować wszystkich szkodliwych recesywnych genów w populacji z kilku powodów. Po pierwsze, geny te nieustannie pojawiają się w wyniku mutacji w populacji. Następnie w populacji, w której pokrewieństwo jest częste, większość potomków ma pewne szkodliwe cechy, więc niewielu z nich będzie bardziej zdolnych do przeżycia niż inni. Jednak jest mało prawdopodobne, aby różne szkodliwe cechy wpływały na reprodukcję w ten sam sposób. Szczególnie niekorzystna cecha recesywna u osobnika homozygotycznego recesywnego może samoczynnie eliminować, ograniczając w ten sposób ekspresję jego fenotypu. Wreszcie szkodliwe allele recesywne będą „zamaskowane” u osobników heterozygotycznych , a te ostatnie nie będą podlegały presji selekcyjnej (efekt dominacji).

Postępowanie w depresji endogamicznej

W przypadku gatunków roślin preferujących autogamię lub gatunki allogamiczne, które zdecydowanie wolą zapłodnienie krzyżowe od samozapłodnienia (większość drzew owocowych, traw i roślin pastewnych), potomstwo jest kierowane na drogę chowu wsobnego. „Wynika to głównie z faktu, że najczęściej występujące mutacje, recesywne i niekorzystne, występujące naturalnie dość regularnie, mogą pozostać zamaskowane w stanie heterozygotycznym u gatunku allogamicznego, natomiast u gatunku samozapylającego są dość szybko eliminowane” . Stąd potrzeba stosowania przez rolników hodowli roślin , różnych technik (izolacja działek, workowanie  (w) , umieszczanie w klatkach płaskich entomofilów w klatkach z siatki lub nylonu z określonymi uliami, zapylanie ręczne) lub odnawianie ich nasion w celu utrzymania czystości odmianowej.

Wprowadzenie nowych genów z innej populacji może przeciwdziałać depresji endogamicznej. Różne populacje mają różne szkodliwe cechy i dlatego większość loci nie będzie homozygotyczna u potomstwa. Jest to znane jako heterozja , która jest wykonywana w ogrodach zoologicznych, aby zapobiec homozygotyczności. Jednak mieszanie dwóch różnych populacji może prowadzić do niepożądanych wielogenowych cech depresji egzogamicznej .

Można jednak zauważyć, że w przypadku ciągłej endogamii (jak np. W populacjach szczurów laboratoryjnych) depresja endogamiczna ustaje po kilku pokoleniach, które są różne w zależności od gatunku: następnie osobniki (silnie homozygotyczne) są praktycznie wolne od śmiercionośnych alleli.

W ludziach

Chociaż przypadki wysokiego chowu wsobnego są rzadkie u ludzi, istnieją pewne pozorne formy depresji wsobnej. Podobnie jak u zwierząt, zjawiska te mają tendencję do zachodzenia w populacjach wiejskich, odizolowanych, odciętych w pewnym momencie od innych obszarów cywilizacji. Notorycznie przykładem jest plemię Vadoma  (w) Zimbabwe Zachód, w którym charakter ektrodaktylia (obecność tylko dwóch palców) w znacznej mniejszości członków plemienia pojawia połączony z puli genowej zmniejszona.

Gatunki niepodlegające depresji endogamicznej

Przykłady taksonów niepodlegających znaczącej depresji endogamicznej pomimo ich bardzo małej efektywnej wielkości populacji :

Zwierząt

Rośliny

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Uwagi, źródła i odniesienia

  1. Emily Mooney, „  Chów wsobny w roślinach  ” ,20 kwietnia 2004
  2. To depresja jest niższy własny zapylających gatunków (brzoskwinia, morela, sałata, jagoda - pomidor, papryka, pieprz, bakłażan, Physalis  - lub rośliny strączkowe nasienne), który własnym zapylać przed otwarciem kwiat (groch, fasola szparagowa cleistogams z ścisła autogamia ) lub z powodu bliskości ich pylników i stygmatów (autogamia preferencyjna lub częściowa). Gatunki te mają tę zaletę, że są wierne sadzonkom, ale wiążą się z silną presją selekcyjną na pasożyty , a odporność można szybko ominąć.
  3. 70% roślin okrytozalążkowych to hermafrodyty, co w zasadzie powinno prowadzić do samozapłodnienia, a tym samym do homozygotyczności, co skutkuje silną depresją endogamiczną. Jednak w toku ewolucji , mają skonfigurować różne systemy odpowiedzialne za siebie niezgodności lub nawet mechanizmów sprzyjających alogamia i pozwalających samo zapłodnienie być stosowane tylko w przypadku awarii cross-zapłodnienia. Wzrost sukcesu reprodukcyjnego zapewnia więc rozmnażanie mieszane, które występuje u 42% gatunków (od 20% do 80% nasion pochodzących z samozapłodnienia). Por. .
  4. Z szybkością 10-5 na pokolenie
  5. André Gallais, Zrozumienie doskonalenia roślin: Zagadnienia, metody, cele i kryteria wyboru , Quae,2015, s.  67.
  6. Sutevee Sukprakarn, Sunanta Juntakool, Rukui Huang, Tom Kalb, Jak uprawiać i oszczędzać własne nasiona warzyw , Światowe Centrum Warzyw AVRDC,2006, s.  2.
  7. N. Kameswara Rao, Jean Hanson, M. Ehsan Dulloo, Kakoli Ghosh, David Nowell i Michael Larinde, Podręcznik manipulacji nasionami w genebankach, Bioversity International,2006, s.  129.
  8. (w :) Farrell HB, „  The two-toed Wadoma - ectrodactyly family in Zimbabwe  ” , S. Afr. Med. J. , tom.  65 N O  13,1984, s.  531-3 ( PMID  6710256 )
  9. Raport Zarządzanie bobrem (włókno rycynowe): w kierunku przywrócenia jego dawnego rozmieszczenia i funkcji ekologicznej w Europie Autor: Zbiorowe | Wydawca: CONSEIL DE L'EUROPE opublikowano w 1998 r. Kolekcja: Ochrona przyrody 86
  10. (w) Faulkes CG, DH Abbott, OBrien HP Lau L, R. Roy, Wayne RK, Bruford MW, „  Mikro- i makrogeograficzna struktura genetyczna kolonii nagich kretoszczurów Heterocephalus glaber  ” , MOLECULAR ECOLOGY , BLACKWELL SCIENCE LTD, PO BOX 88, OSNEY MEAD, OXFORD, OXON, ANGLIA OX2 0NE, vol.  6, n O  7, Lipiec 1997, s.  615-628 ( ISSN  0962-1083 ) :

    "  " Osobniki w koloniach były genetycznie prawie monomorficzne, miały ten sam haplotyp regionu kontrolnego mtDNA i miały współczynniki współdzielenia prążków oszacowane na podstawie odcisków palców DNA w zakresie od 0,93 do 0,99. "  "
  11. (w) Stanton Braude , „  Rozproszenie i tworzenie nowych kolonii u dzikich nagich kretoszczurów: dowody na chów wsobny ma system kojarzenia  ” , Behavioural Ecology , Oxford University Press, Vol.  11, n o  1, 2000, s.  7-12 ( czytaj online )
( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Depresja wsobna  ” ( zobacz listę autorów ) .