Dekret (Belgia)

W Belgii , o dekret jest obecnie akt prawny, przeszedł przez regionalną lub wspólnotowym Parlamentu lub przez Wspólnoty Francuskiej Zgromadzenie Komisji (COCOF), ogłoszone i usankcjonowane przez jego rząd lub college'u i co jest porównywalne z prawem federalnym na podstawie zasady równoważność standardów .

Projekt rozporządzenia został złożony w imieniu rządu regionalnego lub wspólnotowym lub w imieniu kolegium COCOF, przez jednego lub więcej członków Regionalnych i rządów Wspólnoty lub przez jednego lub więcej członków kolegium COCOF. Zaproponował dekret został złożony przez jednego lub więcej członków Regionalnych i Parlamentu Wspólnoty lub przez jednego lub więcej członków COCOF montażowych.

Dekrety wspólnotowe i regionalne

Parlamentu Wspólnoty Francuskiej The Parliament flamandzki The Parliament of Niemieckojęzycznej Wspólnocie i parlament Walonii posiada uprawnienia do przyjęcia dekrety mające moc prawną na ich terytorium, w ramach spraw powierzonych im przez Konstytucja Belgii , przez ustaw szczególnych lub które są przenoszone między nimi.

Dekrety, rozporządzenia i prawa federalne

Do ustawy federalne przyjęte przez federalnego parlamentu . Następnie są ogłaszane i zatwierdzane przez Króla, z kontrasygnatą odpowiedzialnych ministrów i pieczętowane pieczęcią państwa przez Ministra Sprawiedliwości.

W przeciwieństwie do ustaw, dekrety i rozporządzenia nie podlegają aprobacie królewskiej ani nie są zapieczętowane pieczęcią państwową przez Ministra Sprawiedliwości.

Dekrety i zarządzenia w Regionie Stołecznym Brukseli

Bardzo złożony system instytucjonalny

System instytucjonalny Brukseli jest bardzo złożony (poniżej przedstawiono jedynie przegląd).

• Parlamentu Regionu Stołecznego Brukseli posiada uprawnienia do przyjęcia:
  • zarządzenia, mające praktycznie moc prawną , jako Sejm Regionalny  ;
  • te przepisy , jak ciele obszarze Brukseli .

• Zgromadzenie Wspólnoty Francuskiej Komisji (Frankofonii Bruksela parlament) posiada uprawnienia do przyjęcia:
  • dekrety z mocą prawną w ramach uprawnień przekazanych mu przez parlament Wspólnoty Francuskiej na mocy art. 138 Konstytucji;
  • rozporządzeń, jako władza organizacyjna lub zastępująca organy prowincji w sprawach dotyczących wyłącznie Wspólnoty Francuskiej.

• Zgromadzenie Wspólnoty Flamandzkiej Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia przepisów, jako siły organizującej lub jako zamiennik dla organów okręgowych w sprawach odnoszących się wyłącznie do Wspólnoty Flamandzkiej.

• Montażu Montaż Wspólnej Komisji Wspólnoty posiada uprawnienia do przyjęcia:
  • rozporządzenia, mające praktycznie moc prawną w niektórych sprawach dwukrotnych;
  • te przepisy , jako organizatora lub wymienić organy wojewódzkie w niektórych sprawach bi-komunalnych.

Rzeczywiście, 19 gmin regionu stołecznego Brukseli tworzy oba:

• obszar stowarzyszony  ;
• dwujęzycznym regionie językowym  ;
• terytorium niepodlegające podziałowi na prowincje, które odziedziczyło część dawnej prowincji Brabant  ;
• okręg administracyjny  ;
• aglomeracja miejska wynikające z łączenia, w 1971 roku, z pewnymi mocami 19 Bruksela gminach .

Dwujęzyczność tego regionu językowego prowadzi do wielkiej złożoności w podziale kompetencji, które gdzie indziej są przydzielane Wspólnotom . W zależności od rodzaju kompetencji społeczności (edukacja, sprawy kulturalne, zindywidualizowane przedmioty i niektóre aspekty używania języków) i odbiorców (instytucje jednojęzyczne, instytucje dwujęzyczne i osoby) przypisuje się je Wspólnocie Francuskiej i Flamandzkiej (co może delegować część do Komisji Wspólnoty Francuskiej i Flamandzkiej), Wspólnej Komisji Wspólnoty lub Kraju Związkowego.

Sukcesja dawnej prowincji Brabant jest również złożona.

Rozporządzenia nie mają mocy prawnej

Różnica między prawami i rozporządzeniami , z jednej strony, a zarządzeń z dnia parlamentu Regionie Stołecznym Brukseli i w połączeniu Zgromadzenia Wspólnej Komisji Wspólnoty , z drugiej strony, wynika z faktu, że mimo iż sądy mogą uchylić, uzupełniają, modyfikują lub zastępują przepisy prawne obowiązujące na terytorium Regionu Stołecznego Brukseli, w sprawach powierzonych instytucjom brukselskim nie mają one ściśle mocy prawnej  :

• Ze względu na międzynarodową rolę Brukseli i jej rolę jako stolicy Belgii, władza federalna może zawiesić i unieważnić w niektórych sprawach rozporządzenie Parlamentu Regionu Stołecznego Brukseli  ;
• Sądy są uprawnione do ścisłej kontroli rozporządzeń Parlamentu Regionu Stołecznego Brukseli i zgromadzenia Komisji Wspólnej Wspólnoty oraz, w razie potrzeby, do odmowy ich zastosowania (tak jak w przypadku rozporządzeń).
• W przeciwieństwie do ustaw i dekretów, rozporządzenia nie mogą interpretować na podstawie autorytetu (z mocą wsteczną) już obowiązujących rozporządzeń.

Historyczny

Dekrety kolonialne (1908-1960)

Zgodnie z ustawą 18 października 1908od rządu belgijskiego Konga , dekrety kolonialne , podejmowane przez belgijską władzy wykonawczej, regulowany, na kolonii, większość domen, które we Francji metropolitalnej, zostały zastrzeżone do prawa przez konstytucji .

Dekrety Kongresu Narodowego i Rządu Tymczasowego (1830-1831)

W następstwie rewolucji belgijskiej The Rząd Tymczasowy , a następnie Kongres Narodowy , aktów prawnych, w imieniu narodu belgijskiego przez dekret. Niektóre z tych dekretów nadal (częściowo) obowiązują. Zatem formalnie deklaracja niepodległości Belgii i konstytucja belgijska są dekretami.

Przed posiedzeniem Kongresu Narodowego Rząd Tymczasowy działał jako władza ustawodawcza, dekretem i jako władza wykonawcza. Na przykład :

• Dekret Rządu Tymczasowego z dnia 16 października 1830 o wolności prasy, słowa i edukacji.

Kongres Narodowy działał, w drodze rozporządzenia, jako potęgi składowego i jako władzy ustawodawczej. Władzę wykonawczą (bez udziału we władzy ustawodawczej) powierzył Rządowi Tymczasowemu, a następnie Regentowi .

Poniżej kilka ważnych dekretów Kongresu Narodowego .

• Dekret Kongresu Narodowego z 18 listopada 1830 r. Proklamujący niepodległość Belgii.
  • Uchwała Kongresu Narodowego z dnia 24 lutego 1831 oświadcza, że ​​jako organ założycielski wydał ten dekret.
• Dekret Kongresu Narodowego z 24 listopada 1830 r. O wykluczeniu Nassau.
  • Uchwała Kongresu Narodowego z dnia 24 lutego 1831 oświadcza, że ​​jako organ założycielski wydał ten dekret.
• Konstytucja została przyjęta i zatwierdzona przez Kongres Narodowy w dniu 7 lutego 1831.
• Dekret Kongresu Narodowego z dnia 11 lutego 1831 w sprawie ogłoszenia Konstytucji.
• Dekret Kongresu Narodowego z dnia 24 lutego 1831 zawierające powołanie Regenta.
  • Dekret ten określa częściowe wejście w życie Konstytucji po objęciu urzędu przez Regenta.
  • Regent przejmuje urząd 25 lutego 1831 a Konstytucja stanie się częściowo wiążąca.
• Dekret Kongresu Narodowego z dnia 19 lipca 1831 która ponownie ustanawia jury.
• Dekret Kongresu Narodowego z dnia 20 lipca 1831 w prasie.
• Dekret Kongresu Narodowego z dnia 20 lipca 1831 w sprawie przysięgi wejścia w życie przedstawicielskiej monarchii konstytucyjnej.

Dekrety okresu francuskiego (1792-1815)

Te francuskie dekrety przyjęte podczas Rewolucji Francuskiej zostały wdrożone w Belgii podczas okresu francuskiego w historii Belgii .

Są to dekrety zgromadzeń ustawodawczych , które udało się wzajemnie w czasie Rewolucji Francuskiej (które są akty prawne) oraz cesarskich dekretów z Pierwszego Imperium (które są akty wykonawcze). Obecnie niektóre z nich nadal (częściowo) obowiązują w Belgii. Na przykład :

• Dekret Allarde'a z 2 i17 marca 1791 w sprawie wolności handlu i przemysłu.
• Dekret cesarski z dnia 30 grudnia 1809 dotyczące fabryk kościołów.

Te francuskie dekrety , jak również dekrety Rządu Tymczasowego i Kongresu Narodowego , są wymienione w artykule 188 Konstytucji Belgii  : Od dnia, w którym Konstytucja stanie się wykonalna, wszystkie ustawy, dekrety, nakazy, rozporządzenia i inne akty sprzeczne z nią zostają uchylone.

Uwagi i odniesienia

1. „  French Community Commission (COCOF) - Région bruxelloise - Brussels Gewest  ” , na be.brussels (dostęp 17 stycznia 2017 )
2. Specjalna ustawa z 8 sierpnia 1980 r. Dotycząca reform instytucjonalnych.
3. Specjalne prawo z 12 stycznia 1989 r. Dotyczące instytucji brukselskich. Nieoficjalna skoordynowana wersja (11/04/2006) Parlamentu Regionu Stołecznego Brukseli, zawierająca teksty wykorzystane jako odniesienie .
4. Konstytucja, art. 5 ust. 3: Ustawa może wyłączyć określone terytoria, których granice określa, z podziału na prowincje, uczynić je bezpośrednio federalnymi władzami wykonawczymi i podporządkować je określonemu statutowi. Ustawa ta musi zostać przyjęta większością głosów przewidzianą w art. 4, ostatni akapit.
5. Konstytucja, artykuły 127-129.
6. Konstytucja, artykuły od 127 do 129 oraz specjalna ustawa z dnia 12 stycznia 1989 r. Dotycząca instytucji brukselskich.
7. Specjalna ustawa z dnia 12 stycznia 1989 r. O instytucjach brukselskich, artykuły 7 i 69.
8. Specjalna ustawa z dnia 12 stycznia 1989 r. Dotycząca instytucji brukselskich, art. 45.
9. Specjalna ustawa z dnia 12 stycznia 1989 r. O instytucjach brukselskich, artykuły 9 i 69.
10. Konstytucja, art. 84: Interpretacja praw przez władzę należy tylko do prawa.
11. Konstytucja, art. 133: Interpretacja dekretów przez władze należy tylko do dekretu.
12. Ministerstwo Sprawiedliwości. Justel
13. Amand Neut , 1842. Wyjaśnienie konstytucji belgijskiej. sn, Gandawa. Tekst online