Kwiat korona jest atrybutem ubioru, z pageantry lub protokołu (na przykład, gdy oferty rytuału powitania cudzoziemca w Tahiti ).
Była to także jedna z form bardzo modnych w średniowieczu „kaplic” (kapeluszy) , prawdopodobnie nawiązująca do bardzo starej tradycji wyplatania wieńców z roślin (kwiatowych lub nie, jak wieniec laurowy ).
Kwiat jako ozdoba i ozdoba to prawdopodobnie bardzo stara tradycja znana tak zwanym ludom pierwotnym na wszystkich kontynentach. Nie można wykluczyć pochodzenia częściowo religijnego , animistycznego lub leczniczego (rośliny symbolicznie chroniące lub przez swoje właściwości lecznicze ich nośnik).
Kaplice lub „ różańce ” z naturalnych kwiatów lub zieleni wykonywały w średniowieczu „ zielniki ” zwane także „kapeluszami kwiatowymi”, które zajmowały się pełnym handlem, uprawiając w „dworach” (ogrodach) kwiaty, które w dobrej porze były wykonywał delikatne fryzury, cenione zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, według średniowiecznych kronikarzy i iluminatorów .
Zawód kapelusznika kwiatów cieszył się przywilejami:
Kwiaty są często nosicielami dzielnych aluzji; piosenka z XIII th raportów wiecznych że rycerz, który zobaczył pasterka w jego drodze, zatrzymał się, zsiadł, przywiązał konia do rainsel (drzewa), nasyconym pod gałęziami w pobliżu dziewczynę, a potem powiedział, mówiąc o nim: " Chapel fis de la flor qui blanchoie. ”
Fabliaux (od Two Bordeors Ribam) opowiada o kłótni pomiędzy dwoma żonglerów, której jeden z konkurentów wymienia swoje talenty trochę próżno, mówiąc, że wie, jak dać rady kochanków „i zrobić szef Go” .
Kaplice kwiatowe figurowały we wszystkich uroczystościach; na ucztach każdy gość nosił je, a nawet koronowali nimi, na sposób starożytnych, wazony z napojami i kielichy, które były używane do picia.
Najbardziej poszukiwanym produktem w branży kapeluszy kwiatowych była „ różowa kaplica ”, którą pan czasami narzucał swemu wasalowi jako królewskość i która stanowiła część dochodu z jego ziemi. Szlachetna dziewczyna często otrzymywała za mąż tylko jedną z tych kaplic, a gdy została w ten sposób obdarowana, straciła wszelkie prawa do spadku po ojcu i matce. Na przykład w „Lai du Trot” jest to około osiemdziesięciu pastułek, z których każdy jest ozdobiony „różową kaplicą”.
W średniowieczu, gdy proszono młodą damę o rękę, dziewczynka mogła nosić wieniec ze stokrotek, wskazując, że poświęca czas na rozważenie prośby lub wieniec z róż, wskazując, że przyjęła prośbę swojego przyszłego męża .
Kaplica kwiatowa to nie tylko estetyczny lub pachnący przedmiot, który zwiększa grację tych, którzy ją noszą na głowie, ale czasami ma też ukryte znaczenie.
Była to ozdoba odgrywająca ważną rolę w grach miłosnych, a czasem także nagroda.
Była to na przykład nagroda, jaką twórcy poetyckich zmagań otrzymali z rąk ich inspirującej damy. Podobnie jak w często fatalnych turniejach .
Młodzi ludzie wyrażali swoje uczucia poprzez splecione kwiaty, nadając ukryty sens każdemu z tych, którzy tworzyli kaplicę, naśladując w tym te emblematyczne bukiety zwane selam, „których krucjaty przyniosły tajemnicę na Zachód iw których kochankowie pokazać na Wschodzie oczom tych, których kochają, to, czego nie mają odwagi lub nie mogą im powiedzieć ustnie ”.
Tradycja kaplic kwiatów i technice „kapelusznik in Bloom” (z XIV th century, one nie są już wymienione w zamówieniu) wydaje się, że stracił jak i gdziekolwiek tryb rozwoju i „kiedy bogactwo, gardząc ozdoby, na które każdy mógł sobie pozwolić niewielkim kosztem, zastępowały je koronami zdobionymi wstążkami, opaskami ze złota lub srebra i kamieniami szlachetnymi ”.
Wydaje się jednak, że niektóre wspomnienia z tych tradycji trwają