Korpus Pokoju

Korpus Pokoju Historia
Fundacja 1 st marzec 1.961
Rama
Rodzaj Agencja publiczna
Pole aktywności Zgłaszanie się na ochotnika
Siedzenie Waszyngton
Kraj  Stany Zjednoczone
Organizacja
Kierunek Josephine K. Olsen ( w ) (z2018)
Organizacja nadrzędna Rząd Federalny Stanów Zjednoczonych
Budżet 379 000 000 $
Nagrody
Nagroda Orderu Honorowego Ramona-Magsaysay
Stronie internetowej (pl)  www.peacecorps.gov

Korpus Pokoju ( Peace Corps w języku angielskim ) to niezależna agencja rządu Stanów Zjednoczonych , której zadaniem jest wspieranie pokoju i przyjaźni na świecie, szczególnie wśród krajów rozwijających się .

Historia

Korpus Pokoju został utworzony w dniu 1 st marzec 1.961przez John Fitzgerald Kennedy , za namową Hubert Humphrey .

Jej pierwszym zarządcą był Sargent Shriver . Ponad 200 000 osób służyło w Korpusie Pokoju w 141 różnych krajach.

Misje

Volunteer Corps pracują z rządów, szkół i przedsiębiorców na tematy takie jak edukacja , na zdrowie , na HIV / AIDS , biznesu, technologii informacyjnej , w rolnictwie i ekologii . Zwykle służą przez okres 27 miesięcy.

Oficjalnie program ma trzy cele:

  1. Pomoc ludziom z zainteresowanych krajów i sektorów w zaspokajaniu ich potrzeb w zakresie wykwalifikowanych pracowników;
  2. Pomoc w promowaniu lepszego poznania kultury amerykańskiej przez mieszkańców krajów obsługiwanych przez agencję;
  3. Pomóż promować lepszą znajomość kultury tych mieszkańców przez naród amerykański .

Wolontariusze Korpusu pracujący za granicą muszą najpierw ogłosić swoją dostępność zagranicznym rządom. Te rządy następnie określają obszary, w które organizacja może być zaangażowana, a organizacja dopasowuje żądane zadania do swojej grupy wnioskodawców i wysyła tych wolontariuszy z odpowiednimi kwalifikacjami do krajów, które jako pierwsze złożyły wnioski. Obecnie Korpus działa w ponad 70 krajach.

Dyrektorzy

Zobacz również

Powiązany artykuł

Uwagi i referencje

  1. Stanley Meisler, Kiedy wzywa świat. Wewnętrzna historia Korpusu Pokoju i jego pierwszych pięćdziesięciu lat , Boston, Beacon Press, 2011

Linki zewnętrzne