Konstabl Francji
Constable Francji był odpowiedzialny za królewskich stajni, to dla administracji i prowadzeniu armii.
Historyczny
Konstabl jest spadkobiercą funkcji hrabiego stajni (comes stabuli), która występuje u ostatnich cesarzy rzymskich i dwóch pierwszych dynastii francuskich .
Konstable dawniej zarządzali królewskimi stajniami i końmi, mając pod swoimi rozkazami marszałków . Zobaczy, jak jego funkcja zwiększa jego prerogatywy za pierwszych Kapetów .
Założony w 1060 przez Henryka I st , ładunek jest początkowo dość podobny do tego, który będzie następcą koniuszy. Po 1191 r . został „suwerennym wodzem wojsk królewskich” .
Zdrada konstabla Burbona w 1523 r. sprawi, że monarchia będzie ostrożna w wyborze osoby sprawującej ten urząd i zakwestionuje samo jej istnienie. Biuro konstabla zostaje zlikwidowane w dniu13 marca 1627 r.
Funkcje
Pod nieobecność króla sprawuje dowództwo nad armią.
Ma pieczę nad nagim mieczem króla. Musi oddać mu hołd i nosić go w dniu koronacji.
W liście patentowym z 10 lutego 1538 r. François Ier określa biura i funkcje konstabla Francji Anne de Montmorency :
- generał porucznik i przedstawiciel króla,
- policja wojenna,
- administrator finansów wojennych i mianuje pełnomocników ds. zegarków i czasopism,
- marszałkowie, generałowie porucznicy, kapitanowie, wodzowie wojenni, mistrzowie artylerii, namiestnicy miast i zamków winni mu posłuszeństwo.
Sprawuje swoją jurysdykcję, dzięki rektorowi policji i policji francuskiej przy marmurowym stole , nad całą armią i rządami spraw wojennych. Jurysdykcja policji nazywana jest również sprawiedliwością wojskową.
Po zniesieniu urzędu konstabla, policja sprawowana jest przez marszałków Francji, a przewodniczą jej najstarszy z nich, reprezentujący konstabla. W momencie koronacji króla funkcję konstabla pełni wówczas pan dworu lub dziekan marszałków. Rektor policji istniał aż do rewolucji
[ref. niezbędny]
Kapetyjczycy
Za Henryka I st , od 1031 do 1060
Za Filipa I st , od 1060 do 1108
Za Ludwika VII, od 1137 do 1180
Pod Filipem Augustem, od 1180 do 1223
Pod Saint Louis od 1226 do 1270
Za Filipa III, od 1270 do 1285
Za Filipa IV Pięknego, od 1285 do 1314
Valois
Za Filipa VI, od 1328 do 1350
Za Jana II Dobrego, od 1351 do 1364
-
Charles de La Cerda lub Hiszpanii († 1354 ), hrabia Angoulême , 1350 -1354
-
Jacques I st Burbon ( +1.319 - 1362 ), hrabia March , 1354- 1356
-
Gauthier VI , hrabia Brienne i tytularny książę Aten (†1356), 1356
-
Siger II d'Enghien , hrabia Brienne i tytularny książę Aten , bratanek poprzedniego
-
Robert Fiennes (ok. 1308 - 1372 ), Pan Tingry , 1356- 1370
Za Karola V, od 1364 do 1380
Za Karola VI, od 1380 do 1422
-
Olivier V de Clisson ( 1336 - 1407 ) , hrabia Porhoët , 1380 - 1392
-
Philippe d'Artois ( 1.358 - 1397 ), władcy eu , 1392-1397
-
Louis de Sancerre ( 1342 - 1402 ), Pan Bommiers , 1397 - 1402
-
Charles I st Albret († 1415 ), hrabiego Dreux , 1402- 1411
-
Waléran III z Luksemburga-Ligny († 1413 ), hrabia Saint-Pol , wielki rozlewnik Francji , 1411-1413
- Karol I st Albret († 1415 ), hrabia Dreux 1413-1415; przywrócony do naładowania
-
Bernard VII d'Armagnac († 1418 ), hrabia Armagnac , 1415-1418
-
Charles II Lorraine , znany jako Bold (ok. 1365 - nr 1431 ), Duke Lorraine , 1418- 1419
Za Karola VII, od 1422 do 1461
Za Ludwika XI, od 1461 do 1483
Za Karola VIII, od 1483 do 1498
Valois Angoulême
Pod François I er , od 1515 do 1547
Burbonowie
Za Henryka IV, od 1589 do 1610 16
Za Ludwika XIII, od 1610 do 1643
List Marie de Médicis do Ludwika XIII , nawiązujący do nawrócenia Lesdiguières na katolicyzm i z prośbą o urząd konstabla, 23 lipca 1622 ( Archiwum Narodowe )
Zobacz również
Bibliografia
Wikiźródła
Uwagi i referencje
Uwagi
-
Tarcza konstabla miała zewnętrzne ozdoby, na każdym żebrze, nagi miecz, czubkiem do góry, trzymany przez praworęczną lub prawą rękę, uzbrojony w rękawicę i wyłaniający się z chmury.
-
Podobnie jak jego ojciec Humbert V, byłby konstablem Francji, jeśli wierzyć w szczególności w Uniwersalną Biografię Abbé Fellera ( s. 404 tomu I wydania z 1838 r., Besançon i Paryż, Outhenin-Chalandre fils). Kontrowersyjnej atrybucji bronił Victor Chambeyron w swoim Pierwszym eseju o Belleville (Paryż, Victor Didron i Lyon, Périsse frères i in., 1845, s. 113 ).
-
Zwróć jednak uwagę na odwrócenie kreskowania na tym grawerunku.
Bibliografia
-
Jean Favier, „ Connétable ” na Universalis (konsultowane 22 stycznia 2021 r. )
-
Gallica BnF: RP Anselme, Historia wielkich oficerów koronnych Francji, z ich pochodzeniem i rozwojem ich rodzin , Tom II, Paryż, 1674.
-
Pod redakcją Claude Gauard, Alain de Libera i Michel Zink, Słownik średniowiecza , PUF, Paryż, 2002, s. 330 - ( ISBN 2-13-054339-1 ) .
-
Historii królewskiego rodu Francji i wielkich funkcjonariuszy Korony , Anselme de Sainte-Marie, 1674.
-
François Sicard, Historia instytucji wojskowych Francuzów , tom 1, Paryż, 1834.
-
wojskowe – konstabl .
-
Pierre Courroux, Charles d'Albret: konstabl Agincourt , Bordeaux, Asonius,2019, 341 s. ( ISBN 978-2-35613-250-5 )