Kongregacja rzymska

Zgromadzenie jest stałym organem rzymskiej kurii ma do czynienia z głównych tematów w życiu Kościoła katolickiego .

Historyczny

W 1588 r. Papież Sykstus V , poprzez bullę Immensa aeterni Dei , utworzył te dziewięć stałych urzędów i określił ich uprawnienia. Po trzech wiekach działalności bez większych zmian, Pius X na nowo zdefiniował misje kongregacji za pomocą bańki Sapienti consilio . Rzeczywiście, po utracie władzy doczesnej nastąpił w XIX th  century, kilku członków straciły swoją przydatność. W 1967 r. Kuria została ponownie zreformowana za pontyfikatu Pawła VI na mocy konstytucji Regimini Ecclesiae Universae , z15 sierpnia 1967Konsekwencji do dekretu Christus Dominus od Soboru Watykańskiego II . Z kolei Jan Paweł II , poprzez konstytucję apostolską Pastor Bonus , zreformował te instytucje, aby uwzględnić reformy prawa kanonicznego dokonane w 1983 roku.

Organizacja kongregacji

Na czele każdego zgromadzenia stoi kardynał-prefekt, któremu towarzyszą arcybiskup-sekretarz i jeden lub więcej prałatów podsekretarzy. Członkami kongregacji jest pewna liczba kardynałów, różniących się w zależności od komisji, mieszkających w Rzymie lub w diecezjach. W Radni są specjalistami w różnych przedmiotów ( teologii , prawa kanonicznego , ale także społeczne Nauki i Nauk ...), które są dołączone do zgromadzeń wnieść swoje doświadczenie.

Kongregacje wyrażają się poprzez akty, które przybierają formę dekretów, komunikatów, odpowiedzi, rezolucji, instrukcji, notatek, dyrektyw lub deklaracji.

Przykłady

Dekret został wydany przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z uzyskaniem zezwolenia na obchodzimy święto Nawrócenia świętego Pawła na25 stycznia 2009 podczas gdy wypada w niedzielę (dzień zwykle zarezerwowany dla Chrystusa).

Komunikacja została wydana29 września 2005przez Kongregację ds. Kanonizacyjnych do podjęcia nowych ustaleń w przypadku beatyfikacji (ceremonia beatyfikacyjna odbędzie się najlepiej w diecezji nowego błogosławionego i nie będzie już zwykle przewodniczył jej Papież).

Nota doktrynalna został opublikowany przez Kongregację Nauki Wiary w sprawie „niektórych aspektów ewangelizacji” wgrudzień 2007.

Ta sama kongregacja opublikowała 22 lutego 1987instrukcję Donum vitae dotyczącą rozrodu wspomaganego medycznie.

Plik 6 sierpnia 2000The Kongregacja Nauki Wiary opublikowała deklarację o „wyjątkowości i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła”, Dominus Iesus .

Obecne zbory

W kurii rzymskiej jest dziewięć zborów  :

• Kongregacja Nauki Wiary (spadkobierczyni Świętego Oficjum)
• Kongregacja Kościołów Wschodnich (spadkobierczyni Kongregacji Kościoła Wschodniego)
• Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (spadkobierczyni atrybucji Kongregacji Dyscypliny Sakramentów i częściowo Kongregacji Obrzędów)
• Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych (częściowo spadkobierczyni atrybucji Kongregacji ds. Obrzędów)
• Kongregacja ds.Biskupów (spadkobierczyni Kongregacji Konsystoriańskiej)
• Kongregacja Ewangelizacji Narodów ( Propaganda Fide , spadkobierczyni Kongregacji Krzewienia Wiary)
• Kongregacja ds. Duchowieństwa (spadkobierczyni Kongregacji Rady)
• Kongregacja ds.Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (spadkobierczyni Kongregacji odpowiedzialnej za sprawy religijne)
• Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego (spadkobierczyni Kongregacji ds. Studiów)

Kongregacje przed reformą Pawła VI

Zreorganizowany przez konstytucję Sapienti Consilio de Pius X , the29 czerwca 1908w kurii rzymskiej było jedenaście zborów:

• Kongregacja Świętego Oficjum
• Kongregacja Konsystorialna
• Kongregacja Dyscypliny Sakramentów
• Kongregacja Rady
• Kongregacja odpowiedzialna za sprawy religijne
• Kongregacja Krzewienia Wiary
• Kongregacja Indeksu
• Kongregacja Obrzędów
• Uroczysta Kongregacja
• Kongregacja ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych
• Kongregacja Studiów
• Kongregacja ds. Kościoła Wschodniego (od 1917, z oddziału Propaganda fide )

Kongregacje przed reformą Piusa X

Przed konstytucją Sapienti Consilio kongregacje liczyły 21:

• Kongregacja Najwyższej Inkwizycji (lub Świętego Oficjum) ( Paweł III , 1542), odpowiedzialna za zapewnienie zachowania i integralności wiary.
• Kongregacja Soboru ( Pius IV , 1564) w celu wykonania i interpretacji Soboru Trydenckiego . Do tego zboru należą:
  • Małej Kongregacji Prałatów ( Benedykt XIV , 1740), w celu zbadania raportów przedstawionych przez ordynariuszy na temat stanu ich diecezji, podczas ich wizyty ad limina Apostolorum,
  • oraz Specjalna Kongregacja ds. Rewizji Rad Prowincjalnych ( Pius IX , 1849).
• Kongregacja Indeksu ( Pius V , 1571), która bada książki podejrzane lub niebezpieczne, aby zezwolić lub zabronić ich używania.
• Kongregacja ceremonialna ( Grzegorz XIII , 1572).
• Kongregacja Biskupów ( Grzegorz XIII ) i Regularnych ( Sykstus-V , 1586), zaangażowana w odpowiadanie na kontrowersje, wątpliwości i konsultacje zwykłych ludzi i wszystkich zakonów lub instytutów zakonnych.
• Kongregacja Obrzędów ( Sykstus-V , 1587), która zajmuje się liturgią i procesami beatyfikacji lub kanonizacji.
• Kongregacja Konsystorza ( Sixtus-Quint , 1587), w celu uregulowania spraw proponowanych na konsystorzu.
• Kongregacja Studiów ( Sixtus-Quint , 1587) ma na celu wszystko, co dotyczy edukacji publicznej.
• Kongregacja Wizytacji Apostolskich ( Klemens VIII , 1592), odpowiedzialna za przestrzeganie dekretów wydawanych podczas wizytacji kościołów, klasztorów i zakładów pobożnych.
• Kongregacja ds. Egzaminacji Biskupów ( Klemens VIII , 1592), która kwestionuje tematy wyznaczone do biskupstwa we Włoszech i na sąsiednich wyspach.
• Kongregacja Fabrique de S. Pierre ( Klemens VIII , 1592), która troszczy się o utrzymanie i administrowanie dobrami tej bazyliki.
• Kongregacja Propagandy ( Grzegorz XV , 1622), która działa na rzecz szerzenia wiary wśród niechrześcijan i szczególnie nadzoruje misje.
• Kongregacja Immunitetu Kościelnego ( Urban VIII , 1626), której celem jest utrzymanie przywilejów, franczyz i zwolnień Kościoła.
• Kongregacja rezydencji biskupów ( Urban VIII , 1636), która nadzoruje rezydencje ordynariuszy w ich diecezjach.
• Kongregacja Odpustów i Świętych Relikwii ( Klemens IX , 1669), która rozwiązuje wątpliwości i trudności dotyczące obu.
• Kongregacja Regularnej Dyscypliny ( Innocenty XII , 1698), która reguluje wszystko, co dotyczy nowicjatów, zawodów, erygowania nowych klasztorów, wewnętrznej dyscypliny klasztoru i związanych z tym dyspensacji.
• Kongregacja Sanktuarium w Loreto ( Innocenty XII , 1698) za wszystko, co dotyczy kultu, skarbu, ozdób, ministrów itp. Tego budynku.
• Kongregacja do Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych ( Pius VII , 1814).
• Kongregacja ds. Odbudowy Bazyliki św. Pawła ( Leon XII , 1825), aby nadzorować i kierować pracami odbudowy tej bazyliki.
• Kongregacja ds. Statusu Regularnych ( Pius IX , 1846), do pracy na rzecz reformy i duchowego doskonalenia Regularnych.
• Kongregacja propagandy do spraw obrządków wschodnich ( Pius IX , 1862).

Papież zachowuje dla siebie urzędy prefekta Świętej Inkwizycji Rzymskiej i Powszechnej, Świętej Kongregacji Konsystorialnej oraz Świętej Wizyty Apostolskiej

Uwagi i odniesienia

1. lub pro-prefekt, jeśli na urzędzie nie został jeszcze utworzony kardynał
2. Dekret przyznający specjalne upoważnienie do obchodów Nawrócenia św.Pawła Apostoła w roku jubileuszowym, dwie tysięczne jego urodzin
3. Komunikat z 29 września 2005 r
4. Nota doktrynalna z 3 grudnia 2007 r. Dotycząca pewnych aspektów ewangelizacji

Link zewnętrzny

• Kongregacje rzymskie na stronie internetowej Watykanu