Konferencja na temat rozbrojenia jest organem Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ). Nie należy jej mylić ze Światową Konferencją Rozbrojeniową zorganizowaną w 1932 roku przez Ligę Narodów . Konferencja Rozbrojeniowa jest w zasadzie jedynym upoważnionym do negocjowania kwestii rozbrojenia na arenie międzynarodowej, chociaż Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1540 zkwiecień 2004pokazuje, że de facto tak nie jest.
Chociaż konferencja nie jest formalnie organizacją Organizacji Narodów Zjednoczonych, jest z nią powiązana poprzez osobistego przedstawiciela Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych . Ta przedstawicielka (obecnie Tatiana Volovaya ) jest Sekretarzem Generalnym konferencji. Rezolucje przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych często wzywają konferencję do rozważenia konkretnych kwestii rozbrojeniowych. Z kolei konferencja corocznie składa Zgromadzeniu sprawozdania ze swojej działalności.
Grupa ta powstała w 1979 roku po pierwszej nadzwyczajnej sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych poświęconej rozbrojeniu w 1978 roku . Obecnie zrzesza 65 państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych , a inni członkowie są okresowo zapraszani do udziału w jej pracach.
Konferencja na temat rozbrojenia powiedzie inne struktury: Komitet Dziesięć-Power Rozbrojeniowa ( 1960 ), Komitet Osiemnaście-Power Rozbrojeniowa (który siedział od 1962 do 1968 r .) Oraz Konferencji Komisji Rozbrojeniowej (która spotkała się z 1969 do 1978 ) . Wszystkie z tych organów, takich jak Konferencji, były oparte w Genewie , w Szwajcarii .
Konferencja i jej poprzedniczki wynegocjowały ważne wielostronne porozumienia w sprawie ograniczenia zbrojeń i rozbrojenia:
65 Państw, reprezentujących wszystkie regiony świata, w tym wszystkie mocarstwa jądrowe (uznawane lub nie przez NPT ), jest członkami Konferencji: