Koncert skrzypcowy n O 1 D dur opus 19 | |
Uprzejmy | Koncert na skrzypce |
---|---|
Muzyka | Siergiej Prokofiew |
Przybliżony czas trwania | Około dwudziestu trzech minut |
Daty składu | 1916 - 1917 |
kreacja |
18 października 1923 Paryż Francja |
Tłumacze |
Marcel Darrieux ( skrzypce ) Unknown orchestra, Serge Koussevitzky ( reż. ) |
Koncert skrzypcowy D-dur , opus 19 jest pierwszym od Siergieja Prokofiewa dwóch koncertów na skrzypce i orkiestrę . Podczas komponowania Paweł Kochański doradzał kompozytorowi, który wykorzystał wszystkie techniczne możliwości skrzypiec.
Został skomponowany w 1916 i 1917 roku , w szczególnie owocnym okresie. Jego twórczość jest współczesna w stosunku do opery Le Joueur , symfonii klasycznej , trzeciego koncertu fortepianowego oraz trzeciej i czwartej sonaty fortepianowej. W tym okresie doszło również do kulminacji rewolucji rosyjskiej, której kompozytor mieszkał w Petersburgu , który stał się Piotrogrodem, a następnie na Kaukazie.
Jego premiera nastąpiła jednak dopiero 18 października 1923w Paryżu pod dyrekcją Serge Koussevitzky'ego , solistą i pierwszym skrzypkiem orkiestry był Marcel Darrieux . Joseph Szigeti był później ważnym obrońcą dzieła.
Pracownicy orkiestrowi:
Instrumentacja koncertu skrzypcowego D-dur |
Solista |
---|
skrzypce |
Smyczki |
pierwsze skrzypce , drugie skrzypce , altówki , wiolonczele , kontrabasy , harfa |
Drewno |
2 flety , 1 piccolo, 2 oboje, 2 klarnety A , 2 fagoty |
Mosiądz |
4 rogi w F , 2 trąbki w C , 1 tuba |
Perkusja |
kotły , werbel , tamburyn |
Jego struktura składa się z trzech części:
Struktura partytury jest nietypowa, dwie wolne części otaczają szybką, centralną część. Utwór charakteryzuje się częstym zrywaniem, a następnie wznowieniem linii melodycznych i połączeniem bardzo ciasnego rytmicznego pisania z naturalnie śpiewnym oddechem. Oprócz wymagań technicznych utwór, mimo wszystkich objazdów, prosi wykonawcę, aby nie zgubił wątku wyższej jedności tonu, która go ożywia.