Skafander kosmiczny A7L
A7L skafander jest kombinezon kosmiczny opracowany przez NASA stosowane pod koniec 1960 i na początku 1970 roku w ramach programu Apollo misji księżycowych i wycieczki na pokładzie Skylab kosmicznej stacji . To najbardziej skomplikowane skafandry kosmiczne, jakie do tej pory były używane. Niestandardowe zbudowany przez amerykańskie firmy międzynarodowe Latex Corporation Dover (ILC Dover) i Hamilton Sundstrand i używane między 1968 i 1975 , ważą 72 kg, ale księżycowy atrakcją jest sześć razy mniej silne niż ziemskiej grawitacji , astronauci mają wrażenie na prowadzenie ledwo 12 kg . Maksymalna autonomia dla astronautów wynosi 6 h 30 (minus 2 h marginesu bezpieczeństwa, pozwalając na nominalne spacery kosmiczne 4 h 30 ), co odpowiada rezerwom tlenu , energii elektrycznej i wody do chłodzenia. Temperatury robocze graniczne między -179 ° C a 149 ° C . Ciśnienie robocze 0,26 atmosfery.
Kombinacja
Skafander A7L składa się z kilku warstw. Zewnętrzna obudowa kryje w sobie trzy nałożone na siebie kombinacje wewnętrzne:
- Komfort astronauty zapewnia przede wszystkim nylonowa bielizna, którą zakłada on przy skórze, składająca się z kaptura telekomunikacyjnego, złącza elektrycznego i przekaźnika łączności monitoringu biologicznego oraz majtek zawierających zbieracz wody, mocz i pieluchę zatrzymującą odchody.
- Ten zestaw jest zapakowany w nadmuchiwany kombinezon, który utrzymuje równomierny nacisk na całe ciało.
- Trzecia nylonowa osłona zapobiega niepożądanemu nadmuchiwaniu dzięki ciśnieniowemu kaskowi, kapciom i rękawiczkom.
W sumie składa się z 14 nałożonych warstw: wewnątrz gumowana nylonowa wyściółka, pięć warstw odbijającego ciepło mylaru na przemian z czterema warstwami dakronu , następnie dwie warstwy ognioodpornego tworzywa Super Kapton , membrana z tkaniny beta pokrytej płomieniem trudnopalny i odporny na ścieranie teflon, a na koniec warstwa teflonu odpornego na ogień i tarcie. Ekstechikularne rękawice ciśnieniowe są wzmocnione metalową tkaniną z wewnętrzną powłoką z gumy silikonowej . Ich zewnętrzna powierzchnia jest lekko klejąca, aby zapewnić lepszy chwyt. Buty księżycowe mają dodatkowo 25 warstw ultralekkiej izolacji.
Swoboda ruchu jest ograniczona przez jego „przeżycie poczwarki”: zasięg jego ramion wynosi zaledwie 75 cm , astronauta z trudem poradzi sobie bez pomocy długich szczypiec, a jeśli potrafi uklęknąć, upadek na ziemię czyni go bezradnym i potrzebuje pomocy, by stanąć na nogi. W górnej części znajduje się hełm z osłoną przeciwsłoneczną i przyciemnianą osłoną oczu przed słońcem i promieniowaniem ultrafioletowym .
Są przeznaczone tylko do jednego użytku: do lotu na księżyc i powrotu. Materiały były nowe w latach sześćdziesiątych XX wieku, a inżynierowie NASA mogą tylko zgadywać, z czego wykonana jest gleba księżycowa i jest ona znacznie bardziej ścierna niż oczekiwano. Gumowe wnętrze powinno wystarczyć na sześć miesięcy.
Podstawowa Life Support Systemu (PLSS)
Prawdziwa mała fabryka transportowana jak plecak, PLSS ( „ Przenośny system podtrzymywania życia ” ) jest sam połączony z tułowiem kombinezonu za pomocą zestawu rurek (2 na podróż w obie strony z wodą chłodzącą i 2 na podróż w obie strony) recyklingu tlenu). PLSS zawiera kilka systemów:
- OVC ( Oxygen Ventilating Circuit ): zamknięty obieg obsługiwany przez turbinę, który umożliwia cyrkulację tlenu wydychanego przez astronautę, ale także jego chłodzenie, osuszanie i usuwanie CO 2.
- POS ( Primary Oxygen Subsystem ): rezerwuar tlenu, który zastępuje ten gaz w obwodzie wentylacyjnym tlenu, gdy jest on zużywany przez astronautę. Rezerwa to około 670 gramów O 2 przy ciśnieniu 100 atmosfer.
- LTP ( Liquid Transport Loop ): obieg zamknięty uruchamiany pompą, która zapewnia cyrkulację wody chłodzącej kombinezonu nurkowego.
- FWL ( Feedwater Loop ): obwód zasilający sublimator z dwóch zbiorników na wodę, jednego 4,2 litra, drugiego 1,6 litra. System umożliwia również odzyskiwanie wody kondensacyjnej z OVC . Sublimator, umożliwiając odparowanie wody w próżni pomieszczenia, zapewnia chłodzenie obwodu wentylacyjnego tlenu i pętli transportu cieczy .
- EPS ( Electrical Power Subsystem ): akumulatory zasilające pompy, turbiny, system łączności itp.
- EVCS ( Extravehicular Communication System ): system komunikacji głosowej i telemetrycznej.
- RCU ( Remote Control Unit): konsola umieszczona na klatce piersiowej astronauty i umożliwiająca temu drugiemu sterowanie i sterowanie różnymi funkcjami PLSS .
- OPS: umieszczony nad PLSS, służący również jako podpora dla anteny radiowej, sam jest połączony z kombinezonem nurkowym za pomocą rurki. Uruchamiany uchwytem pozwala w przypadku awarii PLSS astronaucie na pobranie tlenu z półgodzinnej rezerwy. Ponieważ wydychany tlen nie jest oczyszczany, należy otworzyć zawór na klatce piersiowej kombinezonu, aby umożliwić ucieczkę gazu.
Godne uwagi przykłady
Uwagi i odniesienia
-
między -178,9 ° C a 148,9 ° C , Podręcznik operacyjny Extra Vehicular Mobility Unit of NASA, ponownie opublikowany przez Periscope Film LLC w 2012 r., Sekcja 2-3
-
3,75 psi, Podręcznik operacyjny Extra Vehicular Mobility Unit przez NASA, ponownie opublikowany przez Periscope Film LLC w 2012 r., Sekcja 2-3
-
Wynalazki, które zmieniły świat, ilustrowany przewodnik ludzkiego geniuszu na przestrzeni wieków ( trad. Angielski), Paryż, Reader's Digest,1983, 367 s. ( ISBN 2-7098-0101-9 )
-
AFP, „ Kostium Neila Armstronga, pierwszego człowieka na Księżycu, zniknie ” ,29 czerwca 2019 r(dostęp 30 czerwca 2019 ) .
-
Podręcznik operacyjny Extra Vehicular Mobility Unit NASA, ponownie opublikowany przez Periscope Film LLC w 2012 r., Rozdziały 2-5 do 2.5.7
-
Podręcznik operacyjny Extra Vehicular Mobility Unit NASA, ponownie opublikowany przez Periscope Film LLC w 2012, sekcja 2-6
Bibliografia
Specyfikacja techniczna
-
(en) NASA, Podręcznik operacji Apollo Extravehicular Mobility Unit tom 1 - Opis systemu Apollo 14: wersja 4 , NASA,1970, 111 str. ( czytaj online ) - Specyfikacje techniczne kombinezonu misji Apollo 14.
-
(en) NASA, Podręcznik operacji Apollo Extravehicular Mobility Unit tom 1 - Opis systemu Apollo 15-17: wersja 5 , NASA,1971, 144 str. ( czytaj online ) - Specyfikacje techniczne skafandra kosmicznego na misje Apollo 15-17.
-
(en) NASA, Podręcznik operacji Apollo Extravehicular Mobility Unit tom 1 - Procedury operacyjne Apollo 15-17: wersja 3 , NASA,1971, 134 str. ( czytaj online ) - Procedury operacyjne dotyczące używania skafandra kosmicznego na misje Apollo 15-17.
Książki NASA
-
(en) Charles C. Lutz, Harley L. Stutesman, Maurice A. Carson i James W. McBarron II, APOLLO EXPERIENCE REPORT: DEVELOPMENT OF THE NASA TN D-8093 EXTRAVEHICULAR MOBILITY UNIT , NASA,1975, 79 str. ( czytaj online ) - Opracowanie i wykonanie skafandrów kosmicznych dla programu Apollo.
-
(en) RAPORT Z ROZWOJU DZIAŁALNOŚCI NADZWYCZAJNEJ NASA, MSFC SKYLAB , NASA,1974, 131 str. ( czytaj online ) - Opracowanie skafandrów kosmicznych dla programu Skylab.
-
(en) NASA, Space Suit Evolution From Custom Tailored To Off-The-Rack , NASA, 28 str. ( czytaj online ) - Synteza rozwoju skafandrów kosmicznych dla programu Apollo i amerykańskiego promu kosmicznego.
-
(en) David SF Portree i Robert C. Trevino, Walking to Olympus: An EVA Chronology , NASA,1997, 146 pkt. ( czytaj online ) - Chronologiczna historia spacerów kosmicznych z misji NASA (aktualizacja z 1997 r.).
Inny
-
Jean-François Pellerinl, Przewodnik po skafandrach i lotach załogowych , Tessier & Ashpool,2006( ISBN 978-2-909467-09-2 ).
-
(en) Kenneth S. Thomas, Harold J. Mc Mann, US Spacesuits , Springer Praxis,2006( ISBN 978-1-4419-9565-0 ).
-
(en) Nicholas de Monchaux, projektowanie skafandrów kosmicznych Apollo , MIT Press,2011, 364 str. ( ISBN 978-0-262-01520-2 , czytaj online ).
-
(en) William Ayrey, ILC Space Suits & Related Products , NASA,2007, 171 pkt. ( czytaj online ) - Chronologiczna historia rozwoju skafandrów kosmicznych w ILC Dover (dostawca NASA) do 2005 roku.
Zobacz też
Powiązane artykuły
Artykuły zewnętrzne