Bitwa pod La Roche-Bernard

Bitwa pod La Roche-Bernard Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Śmierć Zbawiciela, brytyjskiego bohatera , malowanie Edmond Louis Dupain , XIX th  wieku. Ogólne informacje
Przestarzały 15 marca 1793
Lokalizacja La Roche-Bernard
Wynik Zwycięstwo powstańców
Wojujący
Republikanie Bretońskie Stowarzyszenie Kontrrewolucyjnych Chłopów
Dowódcy
Józef Zbawiciel Ikona białej flagi. Svg† René Guiheneuf †
Zaangażowane siły
115 do 200 mężczyzn 5000 do 6000 mężczyzn
Straty
22 zabitych
~ 100 do 200 więźniów
(w tym 2 straconych)		 nieznany

Chouannerie

Bitwy

Bunty chłopskie (1792-1793) Współrzędne 47 ° 31 ′ 08 ″ północ, 2 ° 17 ′ 51 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Morbihan
(Zobacz sytuację na mapie: Morbihan) Bitwa pod La Roche-Bernard
Geolokalizacja na mapie: Bretania
(Zobacz sytuację na mapie: Bretania) Bitwa pod La Roche-Bernard
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Bitwa pod La Roche-Bernard

Walka z La Roche-Bernard odbyła następstwie buntu chłopskiego przeciw levée en masse podczas wstępnego Chouannerie .

Preludium

13 marca chłopi z okolic Guérande , Savenay , Muzillac i Pontchâteau buntują się z kolei przeciwko masowemu poborowi, we wszystkich parafiach tych okręgów dochodzi do powstania. 15 marca 5000 do 6000 chłopów uzbrojonych w kosy z okolic La Roche-Bernard , Pontchâteau i Guérande zebrało się przed La Roche-Bernard . Chłopi postawili na ich czele René Guiheneufa , znanego jako Bodinet z Pontchâteau , funkcjonariusza Stowarzyszenia Bretońskiego .

Miasto ma bronić, że 115 lub 200 mężczyzn, żołnierze z 109 -go  pułku piechoty liniowej , niektóre Gwardii Narodowej , o Żandarmerii z Muzillac i niektóre zwyczaje . Małe miasteczko jest otoczone i nie ma możliwości wezwania pomocy. Republikanie rozkładają czerwoną flagę na oczach chłopów , co oznacza, że ​​nie zbliżają się.

Walka

Jednak przed atakiem powstańcy wolą wysłać dwóch parlamentarzystów, którzy wzywają Republikanów do złożenia broni, aby uniknąć splądrowania miasta. Zbyt słabe, choć lepiej uzbrojone siły republikanów i w obawie przed niezbyt patriotycznymi mieszkańcami La Roche-Bernard nie przyłączą się do powstańców, burmistrz zgadza się na kapitulację. Patrioci z La Roche-Bernard wpuścili chłopów do miasta pod warunkiem, że nie popełnili grabieży. Powstańcy zajmują miasto i mieszają się z oblężonymi, wojujące bratają się. Ale nagle wybucha strzał, René Guiheneuf upada, zabity przez żandarma. Chłopi następnie odzyskują broń i walczą, 22 republikanów ginie, inni są ranni i maltretowani.

Pozostali przy życiu Republikanie próbowali następnie wycofać się na stronę Vilaine , ale odwrót został przerwany przez drugą grupę powstańców z gmin Arzal , Marzan , Péaule , Muzillac , Ambon i Noyal-Muzillac . Teraz całkowicie otoczeni Republikanie wolą się poddać, są rozbrojeni i zamknięci w mieście.

Konsekwencje

W tym miejscu powstańcy wybierają nowego przywódcę, Bernarda, byłego oficera marynarki i brata syndykalnego prokuratora Vannes. Jednak pomimo swojej siły Bernard zrezygnował z marszu na Vannes i w obliczu bezczynności nowego wodza większość chłopów zdecydowała się wrócić do domu i rozproszyć się.

Ponadto Bernard nie udaje się zapobiec grabieży domów patriotycznych prowadzonych przez niektóre grupy powstańców. Okradano starostwa i domy patriotów, palono dokumenty sądowe. Mieszkańcom narzuca się noszenie białej kokardy .

Następnego dnia po zdobyciu miasta, Joseph Sauveur, prezydent dystryktu Roche-Bernard i Le Floch, prokurator syndyk został zwolniony z więzienia przez powstańców i zabrany pod wezwaniem tłumu. W trakcie marszu Le Floch został ranny dwoma strzałami z karabinu, a następnie dobity pikami. Zbawiciel jest prowadzony przed Kalwarię, gdzie powstańcy wzywają go, aby prosić Chrystusa o przebaczenie i wołał: „Niech żyje Król”. Ale Sauveur krzyczy „Niech żyje Republika” i zostaje zmasakrowany bronią i pikami.

Bohaterska śmierć Sauveura wywarła tak wielkie wrażenie na Republikanach, że zmienili nazwę miasta na „La Roche-Sauveur”.

W następnych dniach w La Roche-Bernard powstańcy utworzyli tymczasową Radę Bezpieczeństwa. 27 marca wysłali do patriotów proklamację:

„Nie jesteśmy uzbrojeni, by się nawzajem niszczyć, ale byśmy przeciwstawili się uciskowi i aby nasze słuszne skargi zostały usłyszane, które, cokolwiek byście powiedzieli, często były odrzucane. Dziś, kiedy mówisz, że jesteś gotowy, aby ich wysłuchać, a nawet promować, przypomnimy Ci o nich w kilku słowach.
Usuń z nas plagę milicji i opuść wieś z bronią, której potrzebują. Mówisz nam o wrogach, którzy zagrażają naszym domom: tam będziemy w stanie ich odeprzeć, jeśli przyjdą nas zaatakować; tam będziemy umieli bronić się przed nimi i przed wszystkimi innymi, naszymi kobietami, naszymi dziećmi, naszym bydłem i naszymi uprawami, albo zginiemy razem z nimi.
Złóż najgorętsze życzenia naszym byłym pastorom; ci, którzy zawsze byli naszymi dobroczyńcami i naszymi przyjaciółmi; który, dzieląc nasze smutki i zło, pomógł nam je znosić pobożnymi instrukcjami i swoim przykładem. Oddajcie nam z nimi swobodne wyznawanie religii, która była religią naszych ojców i dla utrzymania której będziemy umieli przelać ostatnią kroplę krwi.
Powróćcie do naszych kampanii tych z tych godnych pastorów, których trzymacie w swoich murach, i pozwólcie tym, którzy poszli na wygnanie, powrócić i rozdać nam pociechy, których bardzo potrzebujemy; ich powrót przyniesie wszędzie pokój, zjednoczenie i zgodę.
To są nasze główne wymagania. Dodajemy pragnienie przywrócenia władzy królewskiej, niezdolnej do życia pod rządami republikanów, które przedstawiają nam tylko idee podziałów, kłopotów i wojen. "

Bibliografia

Uwagi

  1. Charles-Louis Chassin, Przygotowanie do wojny Vendée (1789-1793) , t. III , s.  376-377.
  2. François Cadic, Popular History of the Chouannerie , t. I , str.  321-323.
  3. Roger Dupuy, Bretania w okresie rewolucji i imperium, 1789-1815 , s.  112-113.
  4. Christian Bazin , The Marquis de la Rouerie "Colonel Armand" od wojny amerykańskiej do spisku bretońskiego , Perrin,1990, str. 239-240.