Narodziny |
23 września 1883 r. Wiedeń |
---|---|
Śmierć |
22 września 1971(w wieku 87) 20. dzielnica Paryża |
Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
Narodowość | Francuski |
Działalność | Rzeźbiarz |
Nagrody |
Nagroda Rzymska (1913) |
---|
Claude Grange , urodzony dnia23 września 1883 r.w Wiedniu i zmarł dnia22 września 1971w 20 th dzielnicy Paryża , jest francuski rzeźbiarz .
Claude Grange jest synem kamieniarza.
Po ukończeniu szkoły w Ponsard College w Vienne , Claude Grange kontynuował w 1900 roku studia w École des beaux-arts de Lyon, gdzie był uczniem Pierre'a Auberta i uczestniczył z nim w kilku projektach w Lyonie, w tym w koronacji ratusza. . W 1906, po otrzymaniu Prix de Paris w Beaux-Arts w Lyonie, wstąpił do École des Beaux-Arts de Paris w pracowni Injalberta .
W 1910 Grange wystawiał się w Salonie Artystów Francuskich .
Konkuruje na Prix de Rome w 1911 roku i zdobył 1 st drugą nagrodę z Electra czuwa nad snu Orestesa . Zdobył Prix de Rome w 1913 w konkursie piosenki między pasterzami i został pensjonariuszem Villa Medici . Podczas tego pobytu był pod wpływem Józefa Bernarda i zajmował się szczególnie przycinaniem bezpośrednim.
Zrobił kilka pomników wojennych po I wojnie światowej , zwłaszcza dla swojego rodzinnego miasta w 1926, dla Verdun w 1928. Jesteśmy mu winni także Pomnik Basków w Craonnelle . W Lyonie wyprodukował płaskorzeźby Île des Cygnes w parku Tête d'Or , przy czym pomogli mu Jean-Baptiste Larrivé i Louis Bertola .
Jest autorem Popiersia Hectora Berlioza , Portretu Victora Charlesa Descoust i Głowy Mademoiselle Suzanne Ursault . Na cmentarzu w Chalezeule rzeźbi płaskorzeźbiony portret na grobie Léona Cathlina .
W 1960 roku pracował nad płaskorzeźbami.Francuskie Siły Powietrzne były zaangażowane na wszystkich frontach w Memorial of France jako bojownik pod Mont Valérien .
W 1950 roku został wybrany członkiem Institut de France . W 1953 roku został jego prezesem.
On umarł na 22 września 1971w 20 th dzielnicy Paryża i został pochowany w tym samym mieście, w tym cmentarza Père-Lachaise .
Claude Grange zostaje mianowany Kawalerem Orderu Legii Honorowej dekretem z22 października 1918, awansowany na oficera tego samego orderu dekretem z 25 grudnia 1929 i awansowany na dowódcę tego samego rozkazu dekretem 5 maja 1955.