Klasa jasności

W astronomii , klasa jasność umożliwia odróżnienie Data zależności od ich jasności , tak jak typ widmowy pozwala je odróżnić w zależności od ich temperatury . Klasa jasności jest również drugą osią wykresu HR .

Jasność i wiek

Jasność i temperatura są również powiązane, poprzez prawo Stefana-Boltzmanna , które można zapisać:

gdzie L jest jasnością, σ jest stałą Stefana-Boltzmanna (lub stałą Stefana), R promieniem gwiazdy, a T jej temperaturą . Ta zależność pozwala określić definicję rzeczywistej temperatury: temperaturę odpowiednika ciała doskonale czarnego gwiazdy, która promieniuje światłem L o promieniu R .

Dla gwiazdy o określonej masie i składzie chemicznym jasność gwiazdy zależy od jej wieku. Nie ma relacji jeden-do-jednego wieku i jasności. Jednak jako pierwsze przybliżenie, klasy jasności są wskaźnikiem stanu ewolucji gwiazdy, a tym samym jej wieku.

Klasyfikacja MKK

Podział gwiazd na klasy jasności nazywa się klasyfikacją MKK , wprowadzoną w 1943 roku przez Williama Morgana , Philipa C. Keenana i Edith Kellman z Yerkes Observatory . Klasyfikacja ta opiera się na liniach widmowych wrażliwych na grawitację powierzchniową , która sama określa jasność . Rzeczywiście, promień gwiazdy olbrzyma jest znacznie większy niż promień karła o tej samej masie, grawitacja na powierzchni olbrzyma jest znacznie mniejsza niż na powierzchni karła. Różnice te wpływają zarówno na intensywność, jak i szerokość linii widmowych.

Rozróżnia się następujące klasy i podklasy jasności:

Klasa podklasa opis
ja Ia + , Ia-0 lub 0 (gwiazda) nadolbrzym wyjątkowo jasny nadolbrzym (gwiazda) lub nadolbrzym (gwiazda)
I (gwiazda) świetlisty nadolbrzym
I ab
ja b (gwiazda) supergéante małe światło
II (gwiazda) gigantyczna jasna lub (gwiazda) gigantyczna jasna
III III (gwiazda) gigant normalny
III ab
III b
IV (gwiazda) sub-gigant
V gwiazda ciągu głównego lub (gwiazda) karzeł
SD lub VI (gwiazda) sub-krasnolud (mało używany)
D , śr lub VII biały karzeł

Na przykład, Słońce jest żółtym karłem , gwiazdą, która nie postarzała się na tyle, aby oddalić się od dużej części prostej ciągu głównego zerowego wieku (ZAMS dla ciągu głównego zerowego wieku w języku angielskim) na diagramie HR . Kiedy skończy spalać swój wodór w sercu, stanie się podolbrzymem, a następnie wdrapie się na gałęzie olbrzymów, z większą jasnością, ale też z niższą temperaturą powierzchni (dlatego będzie wydawał się czerwony, a nie żółty: czerwony olbrzym ).

Uwagi i referencje

  1. "  Kod bibliograficzny: 1943QB881.M6 ......  " , na ADS
  2. (i) Michael Perryman , aplikacje Astronomicznego astrometrii: dziesięciu latach eksploatacji Hipparcos danych satelitarnych , Cambridge, Cambridge University Press2009, s.  214 [ przeczytaj online  (strona skonsultowana 27 stycznia 2016 r.)] .
  3. (in) „  Spectral type of coding  ” [htx] na simbad.u-strasbg.fr , baza danych Sinbad the Strasbourg Astronomical Data Center (dostęp 27 stycznia 2016 ) .
  4. Émile Biémont , Spektroskopia atomowa: oprzyrządowanie i struktury atomowe , Bruksela, De Boeck University , coll.  "Mistrz doktoranckie licencji", 2006 [ 1 st  red.], 541  s. 24  cm ( ISBN  2-8041-5035-6 i 978-2-8041-5035-8 , zawiadomienie BNF n O  FRBNF40225492 , czytać online ) , str.  222, tab. 8.2: „Klasy jasności zgodnie z klasyfikacją Morgana, Keenana i Kellmana”.
  5. (en) Perry Berlind , „  Uwaga na temat atlasu spektralnego i klasyfikacji spektralnej  ” [html] , na cfa.harvard.edu/~pberlind , strona osobista praca Perry'ego Berlinda na stronie internetowej Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (dostęp 27 stycznia 2016 ) .

Zobacz również