Zamek Mercerie

Zamek Mercerie
Widok z lotu ptaka
Okres lub styl	Renesans włoski i neogotycki
Rodzaj	Zamek
Rozpoczęcie budowy	XIX th  century
Koniec budowy	XX th  century
Pierwotny właściciel	Rodzina odrestaurowana
Aktualny właściciel	Firma Volta Landholding
Ochrona	Zarejestrowany MH ( 2012 )
Stronie internetowej	http://www.chateaudelamercerie.fr
Informacje kontaktowe	45 ° 30 ′ 05 ″ na północ, 0 ° 14 ′ 32 ″ na wschód
Kraj	Francja
Region historyczny	Angoumois
Region	Nowa Akwitania
Departament	Charente
Gmina	Magnac-Lavalette-Villars
Geolokalizacja na mapie: Francja Zamek Mercerie Geolokalizacja na mapie: Charente Zamek Mercerie

Château de la Mercerie znajduje się w gminie Magnac-Lavalette-Villars ( Charente ).

Rozbudowany w XX -go  wieku w klasycznym stylu włoskiego renesansu z woli dwóch mężczyzn, ale nigdy nie ukończył, jest nazywany Versailles charentais .

Lokalizacja

Położony 5  km na północny zachód od Villebois-Lavalette i 17  km na południowy wschód od Angoulême , niedaleko departamentu Dordogne , zamek został zbudowany na zboczu Puy de Magnac , wzniesienia świadka na linii zlewni między Charente i Garonne . Jest widoczny z wielu miejsc w południowym Charente .

Można się do niego dostać drogą D.81 z Angoulême i Torsac lub D.5 z Villebois.

Historyczny

Od XVI TH do XVIII -tego  wieku, Rousseau byli panami pasmanterią. Ta rodzina została uszlachetniona w 1595 roku przez mianowanie Gillesa Rousseau na giermka króla.

W 1771 r. Étienne du Rousseau był rycerzem.

Inwentarz z 1747 r. Wymienia wiele pomieszczeń domu i stajni.

Zamek neogotycki styl z końca XIX -tego  wieku, zastępuje stary dom.

W 1924 roku , dzięki hojności swojego wuja, bracia Réthoré, Raymond , przemysłowiec, a następnie zastępca gaullistów z Charente, i Alphonse, architekt-samouk, kupili 600-  hektarową posiadłość od rodziny Mesnaud de Saint-Paul , która odziedziczyła po miejsce przez małżeństwa w 1799 roku Paul Mesnaud de Saint-Paul (ur Laplaud na20 października 1766 ; zmarł w Voulgézac dnia12 lutego 1838), z Marie-Julie Rousseau z Magnac de la Mercerie.

W 1939 roku dwaj bracia podejmują się rozbudowy zamku i planują przekształcić go w Versailles Charentais poprzez budowę długiej fasady w stylu włoskiego renesansu, co odbywa się głównie w 1947 roku przy pomocy dwudziestu robotników. ... ale zatrzymało się w 1970 roku z braku pieniędzy.

Wszystkie części XIX th  century ozdobione są bogatym wystroju wnętrz, meble, obrazy, kolekcje rzeźby; W ten sposób nabyte podczas sprzedaży mebli z 11 th księżnej de la Rochefoucauld (1866-1933) w Charentais Castle tytułowej , podejrzewa meble pochodzą z hrabiego i księcia Orłowa (1787/62), jak widać na Braun pocztówce reprezentujący około 1900 roku wielki salon zamku.

Raymond Réthoré podróżuje i przywozi z powrotem obrazy, marmur, stolarkę, posągi, żyrandole, boazerie i inne skarby z zagranicy, a nawet przez pewien czas nad kolekcjami zarządza włoski konserwator. Przez pewien czas związany z gabinetem Charlesa de Gaulle'a , Prezydenta Republiki, zaprosił ważne osobistości francuskie i zagraniczne do odwiedzenia tego ważnego miejsca.

Obaj bracia nie mogą przekazać zamku Departamentowi, Zgromadzeniu Narodowemu ani miastu Angoulême, które jednak przyjmuje z biblioteki 2068 tomów, w tym w szczególności duży zbiór rzadkich książek dotyczących architektury.

Zmarli odpowiednio w 1983 r. (Alphonse) i 1986 r. (Raymond), ale ich spadkobierca, niepowiązany gdzie indziej, będzie musiał sprzedać zbiory, aby spłacić długi na aukcji w 1987 r., Aw 1988 r. Zamek nabył Bernard Baruch Steinitz ( 1933-2012), słynnego paryskiego antykwariusza, który niestety niewiele go utrzymuje.

W 2002 roku Isabel Guérin opracowała projekt renowacji, którego celem jest ożywienie tego miejsca poprzez umożliwienie mu umieszczenia w nim kolekcji sztuki współczesnej .

W 2008 roku zamek został sprzedany paryskiej firmie Volta.

W 2011 roku podpisano 75-letnią umowę najmu22 sierpnia między firmą właściciela a gminą Magnac-Lavalette.

Miasto, z pomocą stowarzyszenia wolontariuszy Saint-Étienne Patrimoine , podjęło się następnie renowacji zbudowanych części i dzieł sztuki, aby latem 2013 roku zamek udostępnić zwiedzającym.

Włoski konserwator jest odpowiedzialny za zbiórki przez cztery miesiące w roku.

Z wysokości 8,70 m do sufitu podwieszony jest jednotonowy  Triumf Chrystusa .

Szkółka

Ponadto zamek otoczony jest pięćdziesięcioma hektarami lasów z rzadkimi gatunkami roślin przywiezionymi podczas podróży przez Raymonda Réthoré, posadzonymi w celu stworzenia arboretum, a także ogrodu różanego .

Aby rozwinąć rozbudowane ogrody o powierzchni 40 hektarów, konieczne było usunięcie 30 000  m 3 ziemi.

Ochrona

Wbudowane i niezabudowane części, w całości, stanowiącej zamek i jej przybudówkami, zostały wymienione jako zabytki na19 października 2012oraz poprzedni dekret z 1988 roku dotyczący jedynie południowo-zachodniej elewacji zamku i wszystkich dekoracji wnętrz zaprojektowanych przez braci Réthoré: tzw. pokój Béruges, salon centralny, tzw. salon du Vernet, przedsionek, galeria mahoń, duża galeria zwana azulejos , galeria Vernet, gabinet Raymonda Réthoré, salon i biblioteka oraz sypialnie dwóch braci na pierwszym piętrze zostały odwołane.

Architektura

Zamek składa się z dwóch części. Całość zwrócona w kierunku południowo-zachodnim.

Najstarsza część, czyli pierwotna rezydencja, znajduje się po lewej stronie elewacji obecnego budynku, po stronie północno-zachodniej; od końca XIX th  wieku i jest Neogotyk .

Fasada szeroka na 220 metrów, głęboka na 20 metrów i wysoka na 15 metrów przylega od 1947 roku na południowy wschód od prymitywnej rezydencji - planowanej do wyburzenia ze względu na stylistyczną jedność - naśladując włoską architekturę renesansu i ma pewne podobieństwo do elewacji zamku Bizy w Vernon , przebudowanego w 1860 roku przez architekta Williama Henry'ego White'a, rysując, powiedzmy, willę Albani w Rzymie .

• Zamek w XIX -tego  wieku.

• Rozszerzenie.

• Widok na skrzydło wschodnie.

Wizyta

Cała nieruchomość jest prywatna. Zewnętrzna część zamku jest otwarta dla zwiedzających latem od 2013 roku, a poza sezonem po wcześniejszej rezerwacji.

W 2018 roku, jest otwarty od 1 st kwietnia5 listopada od niedzieli po południu do piątku po południu, sobota rezerwacja dla grup

Cena wynosi 10 euro dla osób fizycznych, 8 euro dla 10 do 29 osób i 7 euro dla ponad 30 osób. Cena ogrodu różanego i gaju orzechowego wynosi 2 € za wejście indywidualne. Wejścia uczestniczą w ochronie zamku.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista zamków w Charente
• Magnac-Lavalette-Villars
• Raymond Rethoré
• Lista budynków oznaczonych jako „Dziedzictwo XX wieku” w Charente
• Lista zabytków w Charente

Bibliografia

• Thierry Groensteen , La Mercerie, a folie Charentaise , Bruksela, new Impressions,2013, 158  str. ( ISBN  978-2-87449-168-9 )

Linki zewnętrzne

• „  Official site  ” (dostęp: 29 kwietnia 2012 )
• Isabel Guérin, „  O historii i przyszłości Château de la Mercerie  ” ,2011(dostęp 29 kwietnia 2013 )
• Sud Ouest gazeta , „  Szalony sen z braci Réthoré  ” ,27 lutego 2012(dostęp 5 maja 2013 )

Uwagi i odniesienia

1. „  Château de la Mercerie  ” , zawiadomienie n o  PA00104405, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
2. Współrzędne znalezione na Géoportail
3. Wielkie odległości po pobrane z programu ACME Mapper
4. Jean-Paul Gaillard , Zamki, domy i stare rezydencje Charente , Paryż, księgarnia Bruno Sepulcher,1993( przedruk  2005), 893  str. ( OCLC  908251975 , prezentacja online ) , s.  433-434
5. Ustne zeznanie Sonii Matossian , 3 maja 2013 r
6. Isabel Guérin
7. Journal Charente libre , „  Odrodzenie zamku La Mercerie  ” ,23 sierpnia 2011(dostęp 5 maja 2013 )
8. „  Foncière Volta  ” ,2010(dostęp 5 maja 2013 )
9. Journal Sud Ouest , „  Historia pozostaje do napisania  ” ,23 sierpnia 2011(dostęp 5 maja 2013 )
10. Oficjalna strona
11. „  Le petit Versailles Charentais  ” (dostęp: 29 kwietnia 2013 )