Cesarz Japonii | |
---|---|
192-200 | |
Seimu Jingū |
Narodziny | 149 |
---|---|
Śmierć | 200 |
Imię w języku ojczystym | 仲 哀 天皇 |
Rodzina | Cesarski Dom Japonii |
Tata | Yamato Takeru |
Matka | Q65248127 |
Rodzeństwo | Ashikami no Kamamiwake no Miko ( d ) |
Małżonka | Jingū |
Dzieci |
Ōjin Kagosaka ( d ) Oshikuma ( d ) |
Cesarz Chūai (仲哀天皇, Chūai Tenno ) jest czternastą cesarz z Japonii do stawienia się na tradycyjnym liście cesarza . Nie można mu przypisać żadnej konkretnej daty, przez historyków uważany jest za „legendarnego cesarza”. Jednak tradycja podaje mu daty życia od 149 do 200, a panowanie od 192 .
Według Kojiki i Nihon shoki jest synem księcia Yamatotakeru, a zatem wnukiem cesarza Keikō . Wciąż według Kojikich jest on ojcem cesarza Ōjina , którego istnienie zostało potwierdzone przez archeologów, a zatem jego legenda może mieć pochodzenie historyczne, a postać samego Chūai została włączona do cesarskiej genealogii.
Według legendy jego żona Jingū zostaje opętana przez nieznanych bogów, którzy obiecują Chūai bogate ziemie za morzami. Ten patrzy w kierunku morza, ale niczego nie widzi i nie chce wierzyć w proroctwo. Bogowie wtedy się wściekają i mówią mu, że umrze i nigdy nie zobaczy ziemi obiecanej, ale że syn, którego spodziewała się jego żona, otrzyma ją. Legenda głosi, że Chūai wkrótce potem umiera, a jego żona podbija kraj, o którym mowa, królestwo Silla w Korei . Według jednej wersji legendy syn Chūai urodził się trzy lata po jego śmierci, co potwierdza tezę, że otaczające go legendy są bardziej mitem niż historią.