Christian Combaz

Christian Combaz Obraz w Infobox. Christian Combaz w 2015 roku. Biografia
Narodziny 21 września 1954
Algieria francuska
Narodowość Francuski
Trening Liceum Henri-IV
Czynność Pisarz
Inne informacje
Stronie internetowej christiancombaz.com
Różnica Oficer ds. Sztuki i literatury
Wymowa

Christian Combaz , urodzony dnia21 września 1954w Algierze jest francuskim pisarzem i dziennikarzem . Jego prace były tłumaczone na język hiszpański, włoski, portugalski, rosyjski i serbsko-chorwacki.

Biografia

Pochodzący z mieszczańskiej rodziny sabaudzkiej, pochodzącej z Contamines-Montjoie , urodzonej przez matkę z Korsyki w Algierii, gdzie jego ojciec wyemigrował jako inżynier naftowy, Christian Combaz spędził dzieciństwo w Bordeaux w środowisku katolickim. Studiował w kolegium braci marianistów, opisanym przez François Mauriaca w książce „Dziecko za łańcuchami” , Sainte-Marie Grand Lebrun .

Jego ojciec został powołany do Paryża, a jego rodzina osiedliła się tam w 1968 roku. Został zapisany do jezuitów z Trocadéro do liceum Saint-Louis-de-Gonzague, a następnie do Sainte-Croix de Neuilly, gdzie uczęszczała wyższa burżuazja paryska. jego lektury i ambicje, o czym świadczą w odstępie trzydziestu lat, „ Panowie” , wydana w 1979 r. i „ Twój sługa” , wydana w 2015 r. Zapisał się do hypokhâgne w Liceum Henri-IV i na Sorbonie, zerwał z ojcem, zrezygnował z nauki przygotuj École normale supérieure do zostania kurierem, pracownikiem ubezpieczeniowym, kontrolerem w Théâtre des Variétés , a następnie niezależnym pisarzem dla Nouvelles littéraires i Le Quotidien de Paris , pod kierunkiem Philippe'a Tessona, który zachęcił go do pisania.

Po uzgodnieniu z rodziną powrócił do studia rejestrując się na Sciences-Po , rue Saint-Guillaume w Paryżu, gdzie był uczniem Laurent Fabius i Raymond Barre . W tym samym czasie zapisał się do Beaux-Arts w rzeźbie w pracowni Viseux .

Pierwsze eseje literackie, życie towarzyskie, to pobyty we Włoszech ( Montefalco , Seuil, 1980) w Rzymie i Wenecji, przyjaźnie kościelne, literackie, wojskowe i lotnicze, które w 2015 roku stały się materiałem do zainspirowanej autobiografią powieści Twój sługa .

Długie pobyty Amerykanów, które dostarczą materiału do jego książki Letters from Florida . Posiadający licencję pilota w wieku osiemnastu lat, pasjonował się lotnictwem, zarabiając na życie dziennikarstwem i literaturą. „Świetna sztuka. Liczy się tylko ton, a Combaz ma taki, który od razu uderza cię swoją elegancją, swą niecierpliwością Merimea, […] swoją zdolnością do wyjaśnienia w psychologii jednostki, shenanigans cienia ” , pisze Angelo Rinaldi w L'Express. w 1979 roku, kiedy ukazała się jego pierwsza powieść Messieurs .

Dziennikarz, autor wielu reportaży, Christian Combaz od 28. roku życia utrzymywał się ze swojego pióra na wsi. Sukces jego eseju Pochwała Wieku pozwolił mu uzyskać niezależność finansową. Jego powieści były kilkakrotnie wybierane do jesiennych nagród, ale żyjąc w głębi Aveyron na południu Francji od dwudziestu lat, wydaje się, że nie ma smaku z paryskiego życia literackiego, o którym będzie opowiadał w Gens de Campagnol. , w 2012 roku oraz przy mikrofonie Alaina Finkielkrauta na festiwalu France Culture, gdzie jest mistrzem życia „prostych ludzi, równie skomplikowanych jak inni” . Również podróżnik i publicysta, pisze dla J'informe , Le Figaro , L'Express , Jeune Afrique , Le Quotidien de Paris , Grands Reportages (1976-1987) i publikuje artykuły w Le Figaro i Valeurs contemporaine (1995).

Tłumacz z angielskiego, mieszka w Nowym Jorku w 2001 roku wraz ze swoim bratem-przedsiębiorcą w roku poprzedzającym 11 września , gdzie komponuje powieść z niecierpliwością Godzinę przed wiecznością , opublikowaną na kilka dni przed atakiem i której okładkę przedstawia bliźniaka. wieże World Trade Center dziwnie ścięte bagnetem. Zawiedziony lotnik, po dwukrotnej utracie patentu z powodu braku pieniędzy, wrócił do lotniarstwa i paralotniarstwa, których był jednym z pierwszych adeptów we Francji (1987) i na którym opublikował we współpracy z Jacquesem Ségurą podręcznik zatytułowany Paragliding przetłumaczony na trzy języki w 1990 roku.

Jako rzeźbiarz klasyczny, późną pochodną swojego „realistycznego” talentu w latach 2000 znalazł uprawianie grafiki komputerowej, rzeźby cyfrowej i animacji. Zakochany w Węgrzech poświęca temu krajowi kilka swoich książek. Związany z węgierskim marszandem mającym siedzibę w Nowym Jorku, osiadł na kilka miesięcy w stolicy Węgrów, która właśnie wyłoniła się z komunizmu i opublikował Franz (1994), De l'Est de la Peste et du Rest i Le Roman de Budapest (2003).

Odmówił rycerza Orderu Sztuki i Literatury w 1992 r. Od Jacka Langa, a następnie przyjął to odznaczenie, bezpośrednio do stopnia oficerskiego, od Renaud Donnedieu de Vabres w 2004 r. W 1999 r. Został wybrany do Académie des sciences, belles -lettres et arts de Savoie , z „odpowiednim” tytułem akademickim.

Jednocześnie przypadek pozwolił mu poznać bliżej świat Rosji Borysa Jelcyna , Syberii ( La Clémence de Neptune , Rocher, 1997) oraz tajemnice odrodzonego w Europie Wschodniej katolicyzmu. Jest powiązany z Renaudem Camusem, którego bronił w 2000 r., A którego wszedł do edycji Fayarda w 2003 r. Pobity na Grand Prix du Roman de l'Académie (2004), został usunięty z wydań Fayarda za publikację w Rock to broszura zatytułowana Dzieci bez wiary i prawa, a przede wszystkim Francja zasługuje na coś lepszego , a fragment cytowany przez Camusa w jego dzienniku zostaje zastąpiony białą kostką brukową przez ich wspólnego wydawcę.

W 2006 roku z braku środków ubiegał się o kierownictwo francuskiego ośrodka kultury w Mediolanie, w którym przebywał przez trzy lata. Nastąpiły dwa lata spędzone na zarządzaniu Saragossą w Hiszpanii. Od tego czasu przebywa w Alpach, regularnie współpracuje z Le Figaro i publikuje powieści i eseje we Flammarion, Editions du Cerf, Éditions Télémaque, gdzie w 2015 r. Przeprowadza literaturowy przegląd historyczny, pod kierunkiem naukowym belgijskiego endokrynologa Pr Balthazart. , zatytułowany Les Âmes Douces , na temat „nienaturalnego” homoseksualizmu , temat obecny w jego powieściach tragicznych, w szczególności La Compagnie des ombres i La Barque de nuit .

W 2016 roku co tydzień nagrywał dla TV Libertés (z emisją na YouTube ) kapsuły wideo zatytułowane La France de Campagnol , opowiadające o codziennej Francji i niepowodzeniach zgłaszanych przez jego korespondentów.

Pracuje

Niewyczerpująca lista.

Powieści

Testowanie

Teatr

Kroniki

Uwagi i odniesienia

  1. Zobacz na books.google.fr .
  2. Zobacz na amazon.fr .
  3. Zobacz na fiction.franceculture.fr .
  4. Zobacz na amazon.fr .
  5. Zobacz na ecx.images-amazon.com .
  6. Zobacz na amazon.fr .
  7. [PDF] „  The Academy today - List of Members  ” , na stronie Académie des sciences, belles-lettres et arts de Savoie (dostęp: 22 lipca 2017 ) .
  8. Zobacz na academie-francaise.fr .
  9. Zobacz ina.fr .
  10. Zobacz na lefigaro.fr .
  11. Zobacz na lesamesdouces.over-blog.com .
  12. Christian Combaz, „  Campagnol tvl  ” , na YouTube .
  13. Zobacz na christiancombaz.fr .

Linki zewnętrzne