Christian Binet
Christian Binet
![Obraz w Infoboksie.](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Christian_Binet.jpg/260px-Christian_Binet.jpg)
Christian Binet w styczniu 2020 r.
Inne informacje
Pracował dla |
Płyn lodowcowy
|
---|
Nagrody |
Nicolas Goujon
Prize , Alfred in Angoulême, RTL de la BD, publiczność za najlepszy album Angoulême, Chevalier des Arts et Lettres |
---|
![podpis Christiana Bineta](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Signature_binet.png/110px-Signature_binet.png)
podpis
Christian Binet , znany po prostu jako Binet , jest francuskim autorem komiksów , urodzonym20 marca 1947w tiulu . Jest szczególnie znany ze swojego serialu Les Bidochon .
Odniesienia biograficzne
Christian Binet opublikował swój pierwszy rysunek w 1961 (14 lat) w Humor Magazine . Następnie uczęszczał do szkoły architektury i rysunku prasowego, co doprowadziło go do współpracy w wielu gazetach i czasopismach od 1965 do 1975 ( Rekord , Formuła 1 , Le Journal du dimanche , La Gazette de l''le de France , Top , itd.). .). W czasie służby wojskowej stworzył dla czasopisma wojskowego żołnierza Schwartxza.
W 1969 zaczął jako autor komiksów, kiedy dołączył do Fleurus, gdzie stworzył Poupon la pleste , malucha, który utrudnia życie psu Kador , później ponownie wykorzystany w innych albumach autora. Swoje pierwsze komiksy dla dorosłych wyprodukował w Mormoil w 1974 i 1975 roku, ilustrując opowiadania napisane przez Jeana Mulatiera i Rampala .
Zaczął zyskiwać sławę, gdy w 1977 roku przybył na lodowiec Fluide . Czasopismo publikowało historie Kadora, jedynego psa, który potrafił czytać Kanta . Zanika pod popularnością swoich mistrzów Les Bidochons , stereotypów przeciętnego Francuza w całej jego przeciętności. W tym samym czasie Binet kontynuował wydawanie kilku niezależnych dzieł, takich jak L'Institution , oczernianie instytucji religijnych odwiedzanych w młodości, co uczyniło go prekursorem komiksów autobiograficznych , Déconfiture au breakfast czy Nieodpowiedzialne propozycje .
Christian Binet, także akordeonista , powiedział o organiście i kapelmistrzu Léonie de Saint-Réquier : „Brzmi to jak żart, ale ten arystokrata, który również nazywa się wieś w Normandii, był także kompozytorem. Prawdopodobnie tylko ja wciąż o tym mówię, ale jego małe preludia są naprawdę bardzo piękne i łatwe do zagrania. "
W 1995 roku napisał dialogi do filmowej adaptacji Bidochonu . Kiedy nie rysuje, Christian Binet uprawia również malarstwo. Niektóre z jego prac są zebrane w teczce napisanej przez Yvesa Troufona . Określa siebie jako komika z tendencją do dramatyzmu. Opisuje w szczególności, poprzez Les Bidochon , życie codzienne wielkiej banalności.
Pracuje
Komiczny
-
Kador , Audie, kol. "Fluide glacial", cztery albumy, 1978-1982.
-
Poupon plaga , Audie, coll. "Fluide glacial", dwa albumy, 1979-1980.
-
Opowieści zwykłe , Audie, coll. "Fluid lodowcowy", 1979.
-
Młodzieńcze Bédés , Bédérama, 1980.
-
Forum , Audie, kol. „ Fluid lodowcowy ”, 1980.
-
Les Bidochon , Audie, coll. "Fluide glacial", 22 albumy, 1980-2019.
-
Instytucja , Audie, coll. „Fluid lodowcowy”, 1981.
-
Kruszonka śniadaniowa , Audie, coll. "Fluid lodowcowy", 1986.
-
Nieodpowiedzialne słowa, Audie, kol. „Płyn lodowcowy”:
-
Propos irresponsables , 1988. Opublikowane ponownie w serii Impondérables , 2007.
-
Propos irresponsables 2 , 1992. Ponownie opublikowany pod tytułem Propos irresponsables , w serii Impondérables , 2007.
-
Imponérables , 2004. Opublikowane ponownie pod tytułem Des déprimés w serii Impondérables , 2007.
-
Pan Minister Audie, płk. "Fluide glacial", dwa albumy, 1989-1990.
-
Binet i F. Margerin na festiwalu filmowym w Cannes , z Frankiem Margerinem , grupa graficzna, 1993.
-
Impondérables , Audie, coll. „Płyn lodowcowy”:
1-3. Wznowienie serii Propos nieodpowiedzialnych .
4. Cząsteczki , 2007.
-
Low-end , 2010.
-
Ma non troppo , 2015.
Obraz
- Seria portretów (oleje na dużym płótnie)
Nagrody
Bibliografia
-
W rzeczywistości Saint-Riquier .
-
Komponowanie muzyki zawsze należało do obowiązków kapelmistrza.
-
„Fluide Parade 2.0”, Lodowiec Fluidów nr 473, październik 2015 r.
-
Henri Filippini " Poupon la pleste " Smurfanzine , n O 28,Marzec 1979, s. 25.
-
Henri Filippini " Zwykłe historie " Smurfanzine , n O 31,Czerwiec 1979, s. 24.
-
Thierry Groensteen i kolektyw, nagrodzony w Angoulême: 30 lat komiksów przez zwycięzców festiwalu , Angoulême, Éditions de l'An 2 ,2003, 103 pkt. ( ISBN 2-84856-003-7 )
Załączniki
Dokumentacja
- „Intymne plotki Bineta”, w Sapristi! nr 22, 1991.
- Christian Binet, „Christian Binet sam”, w Hop! nr 11,Marzec 1977, s. 36-37.
- Christian Binet, „Ekskluzywny wywiad z Binetem: sensacyjne rewelacje”, w Haga nr 36, 1978.
-
Christien Binet (wew. Jean-Marc Vidal i Didier Hubaud), „ Un Oscar à Binet! ” BoDoï , n O 58,grudzień 2002, s. 38-43.
-
Yves Frémion , Binet , SEDLI Jacky Goupil, 1984.
-
Patrick Gaumer , „Binet, Christian” , w World Comic Book Dictionary , Paryż, Larousse ,2010( ISBN 9782035843319 ) , s. 87-88.
-
Jean-Paul Tibéri , Christian Binet, portrety rodzinne , Jean-Cyrille Godefroy / SELD, 1991.
- Gilles Ratier, „ Christian Binet ” , o BD Zoom ,27 kwietnia 2010
- Didier Pasamonik, „ Superbohaterowie Franchouillardów, Bidochonowie stają się zieloni ” , o Actua BD ,18 października 2012 r.
-
Christian Binet (wywiad), „ Top zakresu : Christian Binet osiem pytań ”, DBD , n o 44,czerwiec 2010, s. 69.
-
Henri Filippini , „ Najwyższa oferta” , t. 1: Binet zna muzykę ”, DBD , n o 44,czerwiec 2010, s. 75.
Linki zewnętrzne
-
Oficjalna strona Christiana Bineta.
-
Ewidencja organów :
-
Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii :
- Zasoby dzieł sztuki :
- Zasoby związane z komiksami :
- Zasób związany z przedstawieniem :
- Zasoby audiowizualne :