Celem zielonej chemii jest syntezy tych materiałów , zdolności żywych rysunku - bardziej lub mniej zasadowy - jak okrzemki są zdolne do wytwarzania szkła z krzemianów rozpuszczonych. Odnawia chemię ciała stałego , zastępując syntezy w wysokiej temperaturze, które prowadzą do najbardziej stabilnego produktu termodynamicznego , syntezami w temperaturze pokojowej (najwyżej kilkaset stopni Celsjusza), umożliwiając uzyskanie różnych produktów kinetycznych reakcji.
Ta specjalność pojawiła się w latach 80. poprzez zgrupowanie różnych starszych praktyk pod wspólną nazwą. Wkrótce krystalizuje się pod nazwą „miękka chemia”, używając wyrażenia francuskiego chemika Jacquesa Livage'a , które pojawia się w artykule w gazecie Le Monde du26 października 1977. Sukces Frankofonii, termin „soft chemia” jest używany, jak to jest na początku XXI th wieku w literaturze naukowej , angielskim i innych.
Jego metoda syntezy jest ogólnie podobna do reakcji zachodzących w polimeryzacji organicznej i opiera się na tworzeniu roztworów reaktywnych bez niezbędnego wkładu energii ( polikondensacja ). Podstawową zaletą tego typu polimeryzacji mineralnej uzyskanej w temperaturze pokojowej jest zachowanie cząsteczek organicznych lub mikroorganizmów, które chce się z nimi zintegrować.
Produkty otrzymane za pomocą miękkiej chemii, zwanej procesami zol-żel , można podzielić na kilka typów:
Pierwsze efekty polegały na stworzeniu szkieł i ceramiki o nowych właściwościach.
Te różne, mniej lub bardziej złożone konstrukcje mogą być wykorzystywane w szerokim zakresie zastosowań, od zdrowia po potrzeby podboju kosmosu.
Poza sposobem syntezy, związek oznaczony jako „miękka chemia” łączy w sobie zalety świata mineralnego (odporność, przezroczystość, powtarzalność wzorów itp. ) Oraz obecnie badany potencjał biochemii i chemii organicznej (interfejs ze światem organicznym , reaktywność, zdolność do syntezy itp .).
Zdaniem praktyków miękkiej chemii ta specjalność ma dopiero pierwsze sukcesy i może otworzyć ogromne perspektywy na przyszłość.