Charterhouse of Vauclaire | ||||
Prezentacja | ||||
---|---|---|---|---|
Nazwa lokalna | Centrum szpitalne Montpon-Ménestérol | |||
Kult | katolicki | |||
Rodzaj | chartreuse | |||
Rozpoczęcie budowy | przed 1315 | |||
Ochrona | Zarejestrowany MH ( 2014 ) | |||
Geografia | ||||
Kraj | Francja | |||
Region | Nowa Akwitania | |||
Departament | Dordogne | |||
Gmina | Montpon-Ménestérol | |||
Informacje kontaktowe | 45 ° 01 ′ 58 ″ na północ, 0 ° 11 ′ 09 ″ na wschód | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Vauclaire charterhouse jest byłym charterhouse się w Montpon-Menesterol w Dordogne . Kwitnąc w średniowieczu, został opuszczony podczas wojen religijnych . Mnisi wrócili, ale ponownie zostali wypędzeni przez rewolucję francuską . Odkupiony przez Kartuzów w 1858 r. Klasztor kartuzów ponownie przeżył znaczący rozwój, ale prawa antykongregacyjne III RP wypędziły kartuzów z klasztoru na dobre.
Opuszczony Charterhouse był używany w czasie I wojny światowej jako szpital wojskowy dla wojsk amerykańskich, następnie został przekształcony w szpital psychiatryczny .
W 2014 roku Charterhouse został wpisany na listę zabytków.
Charterhouse znajduje się około 3,5 kilometra na północny wschód od centrum Montpon-Ménestérol, na skraju wyspy .
Charterhouse powstał dzięki aktywnemu wsparciu Hélie VII de Périgord (1261-1311) i jej dwóch synów Archambaud IV i Roger-Bernard , którzy zdecydowali o lokalizacji, celach stawianych klasztorowi (zwłaszcza modlitwa poświęcona zmarłym rodzina hrabiego) i ich środki utrzymania. Ogólnie przyjęta data budowy (prawdopodobnie data poświęcenia ) to 1315. Inne źródła podają, że założono ją w 1328 roku.
Większość mnichów została wypędzona przez Anglików, którzy następnie rządzili Gujeną . Niektórym mnichom udało się pozostać na miejscu, pozostałych przywieziono do Bordeaux , gdzie zbudowali małą pustelnię na terenie, który przekazał im notariusz miasta Pierre Maderan; akt pochodzi z dnia5 października 1383. Arnaud Andra, kanonik i prepozyt kościoła Saint-Seurin, również przekazał im darowiznę na26 sierpnia 1425. Jednak opuścili tę pustelnię w 1460 roku, aby wrócić do Vauclaire.
Podczas wojen religijnych wielu mnichów uciekło. Trzej, którzy pozostali, zostali zabici przez wojska protestanckie, a kościół klasztorny został spalony.
Od 1616 r. Mnisi powrócili do klasztoru, odbudowali go i wrócili do życia monastycznego.
W 1793 r., Kiedy klasztor liczył 17 zakonników i 3 braci świeckich , Terror zepchnął mnichów do Włoch i Hiszpanii. Budynki zostały zakupione przez miejscowych właścicieli, którzy przechowywali je do 1833 roku.
Kartuzi kupili swój zakład w 1858 roku i przywrócili w nim życie klasztorne. Plik17 sierpnia 1864budynki są ofiarami pożaru, który niszczy znaczną ich część. Zastępca prokuratora Ribérac, Oscar Bardi de Fourtou, składa raport prokuratorowi cesarskiemu Bordeaux. opisuje dokładnie konsekwencje i przyczyny tego poważnego pożaru:
- Panie prokuratorze generalnym, mam zaszczyt przesłać panu raport, o który prosił pan w swojej depeszy dotyczącej pożaru Vauclaire. Podczas gdy ogłaszałem to w moim liście z 24 dnia, poszedłem w ten ostatni dzień na ognisko z sędzią śledczym, zauważyliśmy zniszczenia pożaru, sposób, w jaki wybuchł pożar, oczywiste i prawdopodobne przyczyny i muszę powiedzieć, że od teraz nasze badania nie prowadzą nas do pojęcia przestępstwa. Opactwo Vauclaire, prokurator generalny, to duży religijny zakład. Zakon kartuzów, który został z niego pozbawiony podczas rewolucji, kupił go w 1859 r., Okaleczony, ale nadal znaczny, od bogatego właściciela tego kraju pana Privasa za kwotę około 350 000 franków. Chociaż obecnie składa się tylko z około dwudziestu zakonników, już teraz oferuje bardzo duże proporcje; mnisi powiększają go o codzienne konstrukcje. Dlatego istnieją duże warsztaty i bardzo aktywny ruch ludności pracującej… ”
Nieco dalej podaje przyczyny pożaru:
„Teraz w mieszkaniach, które tworzą tę część zakładu, zebrano znaczną ilość materiałów budowlanych i drewna na opał. W stolarce zebraliśmy wszystkie wióry pochodzące z drogi już użytego drewna i jeszcze łatwiejszego spalania, co w języku warsztatu nazywa się drewnianymi tasiemkami. Te wstążki były rozpowszechniane nawet w kuźni. Pożar w kuźni wybuchł 17 sierpnia o godzinie 2 w nocy w dość gęstym dymie, podczas gdy robotnicy odpoczywali. Płomienie były widoczne niemal natychmiast po pojawieniu się dymu, a zasilane przez lasy zgromadzone w kuźni i stolarni, poczyniły takie postępy, że wkrótce pożar stał się powszechny. Najbardziej trywialna przyczyna mogła spowodować tę straszną katastrofę. Źle zgaszona kuźnia była w stanie wyrzucić jakieś iskry, robotnik paląc, potrafił spaść na środek drewnianych wstęg, którymi była pełna kuźnia i stolarka, kilka iskier zapalających. Zresztą, panie prokuratorze generalnym, absolutnie nie wiemy, w jaki sposób ogień został zdeponowany w miejscu, w którym wybuchł w sposób nagły i przerażający. "
W 1901 r. Przepisy Combes dotyczące stowarzyszeń zobowiązały mnichów do rejestracji w celu ubiegania się o zezwolenie na stowarzyszenie; ale odmówiły im tego władze III RP i dlatego zostali wypędzeni manu militari . Większość z nich osiedliła się w siedzibie Aula Dei , niedaleko Saragossy . Wiele dzieł w kościele było rozproszonych. W ten sposób w kościele parafialnym Notre-Dame-de-l'Assomption zachowały się dwie figury. Pochodzący z XVII -tego wieku, stanowią one dwóch mnichów klęczy i są klasyfikowane zabytków pod obiekt z6 września 1957. Duży ołtarz i ołtarz główny zostały przeniesione do kościoła Saint-Laurent-des-Hommes , mały ołtarz do kaplicy Montignac , część stalle w kościele Ménestérol.
Podczas I wojny światowej wojsko USA zamieniło puste budynki w szpital wojskowy. Kaplica stała się mesą oficerską.
Już w 1906 r. Rada Generalna Dordogne rozważała zarekwirowanie budynków Charterhouse w celu przekształcenia ich w „azyl dla obłąkanych i starszych” , ale pierwsi pacjenci przybyli dopiero po wojnie, wListopad 1919. W 1936 r. Placówka przyjęła nazwę „szpital psychiatryczny” , następnie w 1970 r. „Specjalistyczny ośrodek szpitalny” . Kaplica stała się magazynem mebli i narzędzi.
Podobnie jak większość budynków sakralnych zbudowanych w tym czasie, kościół konwentualny Vauclaire ma prostokątną absydę i absydę o kilku bokach.
Kościół jest szczególnie słynie z freskami z okresu od XIV -tego wieku.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.