Karol IV z Maine
Karol IV z Anjou
Karol IV , hrabia Maine, iluminacja na pergaminie, Herbarz Gilles Le Bouvier , dit Berry, herold-at-arms of King Charles VII , ms. 4985, C O 75 V o , XV p wieku BNF .
| Hrabia Maine | |
|---|---|
| 1434-1473 | |
| Poprzednik | Ludwik III z Anjou |
| Następca | Karol V z Anjou |
| Hrabia Guise | |
| 1444-1473 | |
| Poprzednik | Ludwik Luksemburga-Saint-Pol |
| Następca | Karol V z Anjou |
| Narodziny |
14 października 1414 Zamek Plessis-lès-Tours |
|---|---|
| Śmierć |
10 kwietnia 1473(w wieku 58 lat) Neuvy-le-Roi |
| Czynność | Feudacyjny |
| Rodzina | Dom Valois-Anjou |
| Tata | Ludwik II z Anjou |
| Matka | Yolande d'Aragon |
| Rodzeństwo |
Marie d'Anjou René d'Anjou Yolande d'Anjou Louis III d'Anjou |
| Małżonkowie |
Cambella Ruffo ( d ) Isabelle of Luxembourg ( d ) |
| Dzieci |
Jean Louis Marin d'Anjou ( d ) Louise d'Anjou Charles V d'Anjou |
Karol IV z Anjou , urodzony dnia14 października 1414w Montils-lès-Tours , zmarł dnia10 kwietnia 1472w Neuvy-le-Roi , hrabia Maine od 1434 do 1472 , Guise od 1444 do 1472 , syn Ludwika II Anjou i Yolandy z Aragonii (córka Jeana I er i Yolandy z Bar ), był księciem francuskiej krwi ( prawnuk króla Francji Jana II ), który był szczególnie ulubiony jego brat-in-law Karola VII od 1433 do 1445 roku .
Biografia
Ulubiony Karola VII
- Po raz pierwszy poślubił Cambellę Ruffo († 1433), córkę Carlo Ruffo, hrabiego Montaldo i Ceccarella Sanseverino. Mają syna, Jean Louis Marin (1433-), który zmarł młodo.
Politycznie blisko matką Yolande d'Aragon , Charles d'Anjou udział w 1433 w spisku prowadzącym do upadku Georges de la Tremoille , wszechwładnego faworyta od Karola VII .
Następnie wstąpił do Rady Królewskiej, swojego szwagra, i przez wiele lat odgrywał tam wiodącą rolę, stając się de facto nowym faworytem królewskim. Wraz z matką i bratem, królem René , zapełnił rząd doradcami Angevinów lub bliskimi temu klanowi. Wśród osobowości, które go otaczają, znajdujemy Prigent de Coëtivy , Jean de Bueil , potężnego policjanta Richemont i młodego dziedzica Angevin Pierre de Brézé , a także kilku byłych bliskich La Trémoille, takich jak Dunois czy kanclerz Renault z Chartres. .
Od 1437 roku , brał udział w kampanii Karola VII przeciwko angielskim, którego był czasem głównym wykonawcą: wychwytywanie Montereau ( 1437 ), wychwytywania Pontoise ( 1441 ), kampanii Normandii ( 1449 - 1450 ) i kampanii przez Guyenne ( 1453 ). W 1440 roku król mianował go namiestnikiem Langwedocji .
W tym samym roku Maine musiało zmierzyć się z Praguerie . Główni przywódcy tej szlachetnej rewolty, książęta Alençon i Burbon , zażądali jego dymisji, a także policjanta Richemont . Ale władza królewska jest niezachwiana, a rebelianci są zmuszeni do poddania się.
- Wdowiec po swojej pierwszej żonie, myślał o odzyskaniu ziemi Guise, która należała do jego ojca, a następnie do jego brata, zanim Jean de Luxembourg ją przydzielił i podbił w 1425 r . Zaczął od zażądania Guise od Karola VII , który skonfiskował go Louis de Luxembourg-Saint-Pol , bratankowi Jeana de Luxembourg, aw 1443 poślubił Isabelle de Luxembourg-Saint-Pol , siostrę Louisa. W końcu król dał mu Guise w 1444 roku . Z tego drugiego małżeństwa Karol:
- córka Louise (1445 † 1477), która poślubiła Jacques d'Armagnac , księcia Nemours : stąd sukcesja książąt Nemours, hrabiów Guise i Pardiac , baronów Nogent i Sablé , do 1504
- i syna Karola (1446 † 1481): bez potomstwa.
Około 1442-1443 roku hrabia Maine zaczął konkurować z nowymi doradcami, takimi jak Brézé czy finansista Jacques Coeur . Dzięki swoim zwycięstwom Dunois jest w stanie rzucić wyzwanie swojej pozycji „głównego ministra”. Śmierć Yolandy d'Aragon w 1442 r. Istotnie osłabiła jej pozycję.
Chwilowa hańba
Charles du Maine ostatecznie stracił dominację na soborze w 1445 roku na rzecz Pierre de Brézé i doznał królewskiej hańby ze swoim bratem René. Ulubiona Agnès Sorel , bliska Brézé, nie jest z pewnością obca jej upadek. W 1446 roku intryguje z Dauphin Louis, aby zwolnić Brézé, co tylko zwiększa niechęć króla do jego syna.
Jednak około 1455 roku odzyskał miejsce w Radzie, którą zdominował aż do śmierci Karola VII w towarzystwie Brézégo i Dunois.
Za Ludwika XI : od lojalności do zdrady
Po śmierci Karola VII Maine zaczęło wspierać swojego siostrzeńca Ludwika XI . Wydawał się być przywiązany do tego monarchy, który oskarżył go o rozwiązanie sporów z księciem Bretanii , ale jego negocjacje zaowocowały jedynie rozpaleniem nienawiści obu stron.
Zachowywał się jeszcze bardziej dwuznacznie podczas Ligi Dobra Publicznego w Normandii , gdzie zaniedbał powstrzymanie Bretonów księcia Franciszka II . Związany krwią lub przyjaźnią z kilkoma książętami tworzącymi ligę, omijany przez ich emisariuszy, walczy cicho. Brał udział w bitwie pod Montlhéry na16 lipca 1465gdzie opuszcza króla i ucieka. Niemniej jednak Karol, którego tchórzostwo lub wiarołomstwo wydaje się być ukarane ostatnią torturą, na początku nawet się nie martwi. We wrześniu Ludwik XI , choć nie dał się zwieść swej dwulicowości, powierzył mu nawet kierowanie pierwszymi negocjacjami prowadzonymi z buntowniczymi książętami na marginesie oblężenia Paryża .
W 1466 roku hrabia Maine doznał hańby Ludwika XI po tym, jak jego bratanek, książę Kalabrii, zdradził go, przekazując królowi jego pieczęć, co dowiodło jego zdrady w Montlhéry. Zainteresowany oszczędzeniem króla René, Ludwik XI zadowolił się wycofaniem rządu Langwedocji i pozwoleniem mu wycofać się na swoje ziemie, pod warunkiem, że nie będzie o nim już mówić. Hrabia Maine posłuchał i zmarł zapomniany w 1472 roku .
Naturalne dzieci
Karol zostawia kilka naturalnych dzieci:
- Louis de Mézières (+ 1489) (jego ojciec, nasz Karol IV z Maine, nabył Mézières-en-Brenne w 1445 roku w drodze wymiany z Jean VII hrabią Harcourt ). Potomstwo jego małżeństwa w 1464 roku z Louise / Anne de La Trémoïlle :
- René d'Anjou, baron de Mézières (1483- † 1521/1524), x Antoinette de Chabannes - Dammartin ( hrabina Dammartin w latach 1503- † 1527), córka Jean de Chabannes i Suzanne de Bourbon (córka admirała Louisa de Bourbon - Roussillon i Jeanne de Valois Dame de Mirebeau , naturalna córka Ludwika XI ; Ludwik XI był przez swoją matkę Marie d'Anjou, siostrzeńcem ze strony matki Karola IV z Maine) i wnuczką Antoine de Chabannes :
- stąd następstwo hrabiów Dammartin z ich córką Françoise d'Anjou, żoną Filipa III de Boulainvilliers († 1536); i lordowie Rambures przez ponowne małżeństwo Franciszki z Jeanem III de Rambures (~ 1500 - po 1558): ich syn Jean IV (1543-1591), mąż Claude de Bourbon-Vendôme - Ligny , jest ojcem Charlesa de Rambures (1572-1633), która poślubiła swoją kuzynkę Renée de Boulainvilliers de Courtenay , prawnuczkę Philippe de Boulainvilliers i Françoise d'Anjou
- Nicolas d'Anjou (1518-po 1568), baron de Mézières, gubernator Angoulême , x 1541 Gabrielle de Villebois - Mareuil de Vibrac , † 1593
- Renée d'Anjou (1550- † przed 1586 lub 1597?), Poślubiona w 1566 z François de Bourbon (1542-1592), księcia Montpensier , delfina Owernii , księcia La Roche-sur-Yon i des Dombes , sire de Beaujeu i Vicomte de Brosse : potomność, podążając za książętami Bourbon-Montpensier do Grande Mademoiselle
- René d'Anjou, baron de Mézières (1483- † 1521/1524), x Antoinette de Chabannes - Dammartin ( hrabina Dammartin w latach 1503- † 1527), córka Jean de Chabannes i Suzanne de Bourbon (córka admirała Louisa de Bourbon - Roussillon i Jeanne de Valois Dame de Mirebeau , naturalna córka Ludwika XI ; Ludwik XI był przez swoją matkę Marie d'Anjou, siostrzeńcem ze strony matki Karola IV z Maine) i wnuczką Antoine de Chabannes :
- Jean (+ av. 1498), żona Françoise de Blanchefort, córka Jeana de Blancheforta, burmistrza Bordeaux ;
- Marie (żyje w 1470 r.);
Pochodzenie
Pochodzenie Karola IV z MaineUwagi i odniesienia
- „ d'Anjou-Mézières ” , w witrynie JM Ouvrard
Zobacz też
Bibliografia
- Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Charles IV of Maine” w Universal Dictionary of History and Geography ,1878( czytaj na Wikiźródłach )
- Guy Duboscq , „ Małżeństwo Karola z Anjou, hrabiego Maine i hrabstwa Guise (1431-1473) ”, Biblioteka szkoły czarterów , t. 96,1935, s. 338-366 ( czytaj online ).
- Guy Duboscq , The Budget of Charles d'Anjou Count of Maine (1414-1473) , Laval, Imprimerie-librairie Goupil,1936, 27 s.Offprint z magazynu La Province du Maine , 1936.
- Jean Favier , Wojna stuletnia , Paryż, Fayard,1980, 678, s. ( ISBN 2-213-00898-1 , prezentacja online ).
- Paul Murray Kendall ( tłum. Éric Diacon), Louis XI : „the universal spider” [„Louis XI : The Universal Spider”], Paryż, Fayard,1974, XXVIII -584 s. ( ISBN 2-213-00038-7 , prezentacja online ). Wznowienie: Paul Murray Kendall ( tłum. Éric Diacon), Louis XI : the universal spider [„Louis XI : The Universal Spider”], Paryż, Pluriel, pot. "Liczba mnoga",2014, 702 pkt. kieszonkowe ( ISBN 978-2-8185-0428-4 ).