Charles Étienne Brasseur de Bourbourg

Charles Étienne Brasseur de Bourbourg Obraz w Infobox. Portret Brasseur de Bourbourg w J.Windsor, Aborygenów , Boston, Houghton Mifflin, 1889. Biografia
Narodziny 8 września 1814
Bourbourg
Śmierć 8 stycznia 1874(w wieku 59 lat)
Niezłe
Pseudonim Szczepana z Ravensbergu
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet w Gandawie
Zajęcia Archeolog , antropolog , historyk , powieściopisarz
Inne informacje
Pole Historia
Religia Kościół katolicki

Charles Étienne Brasseur , znany jako Brasseur de Bourbourg (8 września 1814, Bourbourg -8 stycznia 1874, Nicea ) to francuski misjonarz, uważany za jednego z pionierów prekolumbijskiej archeologii i historii .

Biografia

W młodości Brasseur podróżował do Gandawy, w niedawno niepodległej Belgii, aby studiować teologię i filozofię. W czasie studiów zainteresował się pisarstwem, aw 1837 roku zaczął pisać eseje dla paryskiej gazety. Napisał kilka relacji historycznych pod pseudonimem, w tym jedną o Jerozolimie. Opublikował także kilka powieści w bardzo modnym wówczas stylu romantycznym, z których jedna, Serapéon , otrzymała recenzje sugerujące, że bardzo przypominał Męczenników z Chateaubriand. Tego rodzaju insynuacje plagiatu i nieścisłości w jego pracach będą powtarzane kilkakrotnie w trakcie jego kariery.

Pomimo tej krytyki, jego reputacja jako wybitnego młodego pisarza i intelektualisty nadal rosła. Przeniósł swoje studia i rezydencję do Rzymu, gdzie w 1845 roku w wieku 30 lat przyjął święcenia kapłańskie. Zwrócił na siebie uwagę księdza Gingrasa rok wcześniej , spotkał się w Rzymie. Ojciec Gingras , najwyraźniej pod wrażeniem, błagał swojego przyjaciela i kolegę, wikariusza generalnego Quebecu, ojca Cazeau , o zatrudnienie Brasseura w seminarium. Signay abp udzieliła zgody, rok po święceniach wyjechał Europie jesienią 1845 roku do Kanady, zatrzymując się na krótko w Bostonie.

Po przybyciu do Quebecu rozpoczął pracę jako profesor historii Kościoła w Séminaire de Quebec , gdzie jego praca wzbudziła zainteresowanie i zainteresowanie. Po krótkim czasie cykl jego wykładów został przerwany z nieokreślonego powodu. Następnie wykorzystał swój wolny czas na rozpoczęcie programu badawczego dotyczącego historii archidiecezji Quebecu, aw szczególności jej założyciela François de Laval . Wyniki jego badań w archiwach zostały opublikowane na początku 1846 roku w formie biografii Lavala. Wydawało się, że treść tej broszury nieco niezadowoliła jego kanadyjskich kolegów, ponieważ rozpoczął się spór, który sprawił, że jego stanowisko stało się niepewne lub przynajmniej niewygodne. Jean-Baptiste-Antoine Ferland również obalił swoje doktryny dotyczące historii Kanady w swojej książce „ Uwagi na temat historii kościelnej Kanady” .

Po opuszczeniu seminarium w tym samym roku wrócił do Bostonu, gdzie znalazł zatrudnienie w diecezji. Obecny biskup John Bernard Fitzpatrick, z którym był oczywiście bliżej niż z dawnymi przełożonymi, mianował go wikariuszem generalnym diecezji w 1846 r. Pod koniec roku wrócił do Europy, aby poświęcić się badaniom archiwalnym. Rzymu i Madrytu, w oczekiwaniu na nowy plan podróży do Ameryki Środkowej, podróżuje od 1848 do 1863 jako misjonarz, głównie po Meksyku i Ameryce Środkowej . Podczas swoich podróży zainteresował się lokalnymi cywilizacjami, które zniknęły i zaczął je badać. Publikuje historię cywilizacji Azteków od 1857 do 1859 roku.

Od 1861 do 1864 przygotował i opublikował kilka dokumentów w lokalnych językach tubylczych. W 1863 roku ogłosił, że odkrył klucz do transkrypcji pisma Majów i opublikował to, co uważał za tłumaczenie Popol Vuh , świętej księgi Majów Quiché . Publikuje także gramatykę języka Majów Quiché. Od 1869 roku ujawnia swoje zasady deszyfrowania, zwłaszcza w Manuscript Troano, studiach nad systemem graficznym i językiem Majów, którzy twierdzą, że tłumaczą Codex Troano . W rzeczywistości jest w błędzie, ponieważ chciał zobaczyć w Majach pisanie prostego alfabetu . Musiał więc czytać glify od lewej do prawej, ale od góry do dołu, gdy zrobił odwrotnie. Odkrycie prawdziwych kluczy do transkrypcji zajmie ponad sto lat, a lata siedemdziesiąte minie, zanim pewne teksty zaczną ujawniać swoje sekrety.

Był oficjalnym archeologiem francuskiej wyprawy do Meksyku w 1864 r., A rząd francuski opublikował w 1866 r. Jej Antyczne pomniki Meksyku . W 1871 roku pojawiła się biblioteka Mexico-Guatémalienne .

Publikacje częściowe

Raporty Brasseur w Ministerstwie Edukacji w Meksyku i Ameryce Środkowej są zachowane w National Archives w dokumencie E 17 /2942.

Bibliografia

Linki zewnętrzne