| Charles-Francois Mandar | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Narodziny |
11 listopada 1757 Marines |
| Śmierć |
8 września 1844 Paryż |
| Narodowość | Francja |
| Zajęcia | Profesor w szkole wojskowej Pont-de-Voy Architekt Inżynier mostów i dróg Inżynier morski |
| Trening | Królewska Szkoła Wojskowa w Paryżu |
| Grafika | |
| Osiągnięcia | Fortyfikacje „île d'Aix Rue Mandar Święto Federacji 1790 r. W Paryżu |
| Nagrody | Kawaler Legii Honorowej |
| Publikacje |
O architekturze fortec, czyli sztuce umacniania miejsc Studia nad architekturą cywilną |
Charles-François Mandar , urodzony dnia11 listopada 1757w Marines , zmarł dnia8 września 1844w Paryżu jest francuskim architektem .
W latach 1772-1777 Mandar studiował w Królewskiej Szkole Wojskowej w Paryżu, gdzie uczył się matematyki, architektury cywilnej i sztuki fortyfikacji. Do 1780 r. Był zatrudniony jako inżynier-geograf na wydziale spraw zagranicznych w Wersalu . Następnie przez trzy lata współpracował z generałem Montalembertem przy budowie Fortu d'Aix , na którym następnie przerobił go tak, by odrestaurował go w czasie Rewolucji. W 1783, do 1786, uczył architektury cywilnej i fortyfikacji w Szkole Wojskowej Pont. -de-Voy, niedaleko Blois . Od 1787 r. Wykonywał karierę architekta i zwracał się do klientów prywatnych budując domy w Paryżu i okolicach.
Na początku rewolucji jego brat, Théophile Mandar , codziennie widywał Dantona i Robespierre'a. Prawdopodobnie pomógł Charles-François Mandarowi w otrzymywaniu zleceń jako architekt i inżynier. On sam był członkiem Ludowego i Republikańskiego Towarzystwa Sztuki.
W 1790 roku stworzył rue Mandar w Paryżu, 2 nd arrondissement jako część spekulacyjnych operacji przeprowadzanej przez Jacques-Jean Le Couteulx du Molay i dał plany praktycznie wszystkich konstrukcji, która graniczy. Żył aż do przejścia na emeryturę w n ° 9.
Przerobił ogród i około 1790 roku zbudował chiński pawilon w zamku Madon .
W 1790 roku, na Fête de la Fédération , zaproponował zgromadzeniu założycielskiemu wykorzystanie nieużytków między szkołą wojskową a Sekwaną, zwanych Champ-de-Mars. Został mianowany pierwszym projektantem do pracy instalacji niezbędnych do tej uroczystości. Rycina wygrawerowana przez Berthaulta nosi tytuł: Vue du Champ de Mars, 14 lipca 1790, dedykowana i przedstawiona panu Charonowi, prezydentowi Komuny Paryskiej, dla Paktu Federacyjnego i autora Konfederacji Narodowej. Poprzez swojego bardzo posłusznego sługę, Madara, architekta cywilnego i wojskowego ( patrz ) .
W 1792 roku zaplanował w Rueil-Malmaison wiejską rezydencję dla aktorki Louise-Rosalie Dugazon, kochanki Jacques-Jean Le Couteulx. Ten projekt nie został ukończony.
20 września 1793 roku został powołany na członka Komisji Artystycznej przy Konwencie Artylerii i Inżynierów. Został wysłany z misją do Harfleur, a następnie do Holandii. Jednocześnie został zastępcą kierownika składu map i planów Komisji Robót Publicznych, gdzie spotkał się z inżynierem Josephem Mathieu Sganzinem .
Minister Spraw Wewnętrznych Pierre Bénézech nadał mu w 1796 r. Tytuł Zwyczajnego Inżyniera Mostów i Dróg z odpowiedzialnością za nauczanie architektury.
W latach 1796-1820 był profesorem architektury w École des Ponts et Chaussées . Został mianowany głównym inżynierem drugiej klasy w 1805 r. I pierwszej w 1811 r. Tytuł profesora honorowego zachował do 1830 r . Następcą był Simon Vallot .
W 1800 roku Sganzin wzywa go do Ministerstwa Marynarki Wojennej jako doradcę ds. Budynków i fortyfikacji i mianuje go inżynierem robót morskich. Brał udział w 1801 roku w pierwszym projekcie Fort Boyard u wybrzeży wyspy Aix, który nie został zbudowany, którego projekt jest wierny zasadom przedstawionym przez Montalemberta w Perpendicular Fortification i zainspirował obecny projekt. Został wysłany na misję do Cherbourga i Boulogne w 1813 roku.
W 1830 r. Przeszedł na emeryturę z Ponts et Chaussées. Następnie nadal pobierał opłaty za konsultacje w pracy architekta.