Ładunek Plancka ( ) to urządzenie Plancka związany z ładunkiem elektrycznym . Jest to elementarny ładunek, który może przenosić cząstka Plancka .
Ładunek Plancka jest jedyną podstawową jednostką Plancka, która nie zależy od stałej grawitacji .
Ładunek Plancka jest połączeniem podstawowych stałych ( prędkości światła ( ), przenikalności próżni ( ) i stałej Plancka ( ), której wymiar jest taki sam, jak ładunek elektryczny, co daje zależność:
kulombMożna go również zapisać przy użyciu ładunku elementarnego ( ) i stałej struktury drobnoziarnistej ( ):
Drobna struktura jest zawsze warta ,
Jeśli zamiast tych klasycznych stałych przyjmiemy racjonalnym formę jednostek Plancka , w którym jednostki są zdefiniowane w kategoriach , a bez współczynnikiem liczbowym, uzyskany zracjonalizować ładunek Plancka jest:
kulombów .Przy tej wartości opłata Plancka jest zasadniczo równa 3,3 ładunków elementarnych.
Z klasycznych obliczeń możemy wykazać, że elektryczna energia potencjalna ładunku Plancka na powierzchni kuli o średnicy długości Plancka ma wartość energii Plancka :
Innymi słowy, biorąc pod uwagę równoważność masy i energii, energia potrzebna do zgromadzenia ładunku Plancka na kuli o średnicy długości Plancka sprawi, że sfera będzie cięższa o masę Plancka :
lub
jest stała Coulomba jest prędkością światła jest energią Plancka jest ładunkiem Plancka to długość Plancka to masa PlanckaReissner-Nordström czarną dziurę (rozwiązanie na nie obracającej się naładowanej czarną dziurę) ma tendencję do długości Plancka do masy, która dąży do zera, a za równą za Plancka. Ładunek Plancka jest zatem maksymalnym ładunkiem elektrycznym, jaki może przenosić czarna dziura wielkości długości Plancka ( cząstka Plancka ), ponieważ dodanie dodatkowego ładunku spowodowałoby zwiększenie czarnej dziury.
Ładunek Plancka jest więc jedynym możliwym ładunkiem naładowanej cząstki Plancka , a cała masa tej cząstki jest następnie formowana przez elektryczną energię potencjalną tego ładunku. Ładunek Plancka jest jednak tylko konstrukcją teoretyczną, co oznacza, że cała energia cząstki jest zawarta w jej polu zewnętrznym.