1985 Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim
W 1985 Świata w narciarstwie alpejskim Mistrzostwa odbyły się w Bormio , Włochy od 31 stycznia do10 lutego 1985, na torze Stelvio .
Po raz pierwszy mistrzostwa świata odbywają się w nieparzystym roku i teraz odbywają się co dwa lata.
Szwajcarska drużyna i jej lider Pirmin Zurbriggen przelatują nad mistrzostwami świata w Bormio, organizowanymi po raz pierwszy od nieparzystego roku, a teraz co dwa lata. Trzy tygodnie po operacji łąkotki Pirmin Zurbriggen dokonał wyczynu, zdobywając dwa złote medale w zjazdach i kombinacjach oraz srebrny medal w olbrzymie.
Po prologu połączonych zjazdów i przełożeniu zjazdu kobiet z powodu silnego wiatru, mistrzostwa świata rozpoczynają się niedzielnym zjazdem i dubletem Szwajcarii.
Michela Figini w stanie łaski wygrała z niesamowitym marginesem 1 s 61, wyprzedzając swoją rodaczkę Ariane Ehrat i Austriaczkę Katharinę Gutensohn , która zajęła drugie miejsce. W ten sposób Tessinoise osiąga podwójny świat olimpijski, podobnie jak Trude Beiser , Christl Haas i Annemarie Moser-Pröll . Pirmin Zurbriggen, już zwycięzca zjazdu kombinowanego, wygrywa ultra szybki i ciasny zjazd i pokonuje Petera Müllera o 11 setnych i niespodziewanego Amerykanina Douga Lewisa o 14 setnych, co pozbawia Szwajcara hat-tricka. Franz Heinzer zajął czwarte miejsce, podczas gdy Austriacy ponieśli zbiorową porażkę: Franz Klammer , który grał w swoim poprzednim sezonie, był piąty, Peter Wirnsberger był szósty, a faworyt Helmut Höflehner był siódmy.
Szwajcarski triumf trwa wraz ze zwycięstwem Eriki Hess w połączeniu. Szwajcarka przeleciała nad kombinowanym slalomem i zachowała swój tytuł mistrza świata. Michela Figini tęskni za swoim zjazdem (siódma) i poddaje się w slalomie.
Pirmin Zurbriggen z łatwością wygrywa kombinację i daje Szwajcarii czwarty złoty medal w czterech wyścigach! Narciarz z Saas Almagell wygrywa zjazd ze znaczną przewagą i zapewnia slalom. Peter Lüscher i Anton Steiner przechodzą na emeryturę w slalomie, Andreas Wenzel i Michel Vion tęsknią za zjazdem, a Austriak Ernst Riedlsperger jest zaskakującym wicemistrzem.
Podobnie jak na igrzyskach olimpijskich w 1984 roku , Amerykanie stworzyli niespodziankę w olbrzymie i zmonopolizowali trzy z pierwszych czterech miejsc.
Diann Roffe (17) wygrywa z gigantem przed Austriaczką Elisabeth Kirchler i jej rodaczką Evą Twardokens . Mistrzyni olimpijska Debbie Armstrong jest czwarta. Ulubiona Michela Figini i Erika Hess zajęły odpowiednio 11. i 15. miejsce.
Markus Wasmeier wygrywa ku zaskoczeniu wszystkich w gigant i bije Super ulubionych 2 Pirmin Zurbriggen - o 5 setnych - i Marc Girardelli, który uzyskał Luksemburg obywatelstwo na 25 stycznia , a więc mogą konkurować w tych mistrzostwach świata. Markus Wasmeier wygrywa dzięki zwycięstwu w pierwszej rundzie, której układ przypominał super-G i zostaje pierwszym koronowanym mistrzem świata Niemiec od 1964 roku (zwycięstwo Ludwiga Leitnera w kombinacji).
Francuski Perrine Pelen i Christelle Guignard podpisać dwukrotnie w slalomie. Paoletta Magoni zdobywa brązowy medal i u siebie potwierdza swój tytuł olimpijski. To apoteoza dla Perrine Pelen, której kariera jest bogata w:
- 3 medale olimpijskie: srebrny w slalomie w 1984 i brązowy w olbrzymie w 1980 i 1984,
- tytuł mistrza świata w slalomie i srebrny medal w połączeniu w 1982 roku ,
- 15 zwycięstw w slalomie Pucharu Świata (rekord Francji) i kryształowa kula w slalomie w 1980 roku .
Jest to trzeci francuski dublet w slalomie po tych z Innsbrucku 1964 ( Christine przed Marielle Goitschel ) i Portillo 1966 ( Annie Famose przed Marielle Goitschel). Erika Hess wygrała pierwszy bieg, a w drugim przeszła na emeryturę.
Slalom mężczyzn zamyka te mistrzostwa świata i koronuje Szweda Jonasa Nilssona , który wyprzedza faworyta Marca Girardelliego tylko o 6 setnych i ustępuje Ingemarowi Stenmarkowi na liście . Marc Girardelli opuszcza Bormio rozczarowany srebrnym i brązowym medalem. Ingemar Stenmark zajął czwarte miejsce i po raz pierwszy od 1974 roku nie udało mu się zdobyć medalu w dużej imprezie . Ponadto szwedzki narciarz nie wygrał w tym sezonie Pucharu Świata po raz pierwszy od sezonu 1973-1974 .
Nagrody
Mężczyźni
| Trials |
 Złoto
|
 Srebro
|
 Brązowy
|
| Zejście | Pirmin Zurbriggen | Peter Müller | Doug Lewis |
| Ogromny | Markus Wasmeier | Pirmin Zurbriggen | Marc Girardelli |
| Slalom | Jonas Nilsson | Marc Girardelli | Robert Zoller |
| Łączny | Pirmin Zurbriggen | Ernst Riedlsperger | Thomas Bürgler |
Kobiety
| Trials |
Złoto
|
Srebro
|
Brązowy
|
| Zejście | Michela figini |
Ariane Ehrat Katharina Gutensohn |
|
| Ogromny | Diann roffe | Elisabeth Kirchler | Eva twardokens |
| Slalom | Perrine Pelen | Christelle Guignard | Paoletta Magoni |
| Łączny | Erika Hess | Sylvia Eder | Tamara McKinney |
Stół medalowy
| Ranga | Narody |
Złoto
|
Srebro
|
Brązowy
|
Całkowity |
| 1 | szwajcarski | 4 | 3 | 1 | 8 |
| 2 | Francja | 1 | 1 | 0 | 2 |
| 3 | Stany Zjednoczone | 1 | 0 | 3 | 4 |
| 4 |
FRG Szwecja |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 6 | Austria | 0 | 4 | 1 | 5 |
| 7 | Luksemburg | 0 | 1 | 1 | 2 |
| 8 | Włochy | 0 | 0 | 1 | 1 |