Drużynowe mistrzostwa świata w jeździe na czas mężczyzn

The męska 100 km na rowerze Świat czasówce drużyny jest wydarzeniem o drogach rowerowych mistrzostw świata organizowanych przez Międzynarodową Unii Kolarskiej .

Jest rozgrywany corocznie od 1962 roku przez czteroosobowe drużyny narodowe na dystansie stu kilometrów i jest szczególnie zarezerwowany dla amatorów. Od 1972 r. Lata olimpijskie nie były już organizowane, aby uniknąć powielania imprezy, na której odbywały się igrzyska olimpijskie. Ostatnia edycja odbywa się w 1994 roku , roku powstania mistrzostw świata w jeździe indywidualnej na czas .

To nie powinno być mylone z markowych profesjonalny zespół mistrzostw świata spornej między 2012 i 2018 , na dystansie około pięćdziesięciu kilometrów.

Niektóre cechy tych mistrzostw

• Dwa narody dzielą 28 medali z 81 medali przyznanych w latach 1962–1994. Po 14 medali każdy, Włochy (7 złotych medali) i Związek Radziecki (5 złotych medali) zdominowały specjalizację, w której czterech członków zespołu musi połączyć wysiłek fizyczny. , wykazać się wytrzymałością i dobrą techniką penetracji powietrza, trajektorią i sztafetą.
• To samo wydarzenie na dystansie 100 km było brane pod uwagę na igrzyskach olimpijskich w latach 1960-1992. Hierarchia, która tam się pojawiła, była mniej więcej taka sama:
  • 3 złote medale ZSRR (w 1972, 1976, 1980)
  • Włochy, 2 złote medale (1960, 1984), Holandia (1964, 1988)
  • Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) jeden złoty medal (1988) i Niemcy jeden złoty medal (1992)
• Czterej bracia, Szwedzi Erik , Gösta , Sture i Tomas Pettersson, triumfowali przez trzy kolejne lata (1967, 1968, 1969), ustanawiając swoją bezprecedensową przewagę dzięki doskonałemu porozumieniu.
• Dystans tej 100-kilometrowej zespołowej jazdy na czas zbliżał się więc do stu kilometrów, ale rzadko był równy 100 kilometrom. Najdłuższym wyścigiem była pierwsza edycja tych mistrzostw w 1962 roku: 112 600  km . Najkrótszy rozegrano w 1968 roku: 95  km w Montevideo . Zasięg wynosił od 98 do 102 kilometrów.
• Średnio rekord imprezy został osiągnięty przez zespół Związku Radzieckiego w roku 1985. W przebiegu 99,400 kilometrów obwodu Giavera del Montello, zakończone w ciągu 1 godziny 51 minut i 9 sekund, radziecki kwartet ustanowić średnio 53,729  km / h .
• Kolejne najlepsze wyniki reprezentacja Włoch osiągnęła w 1991 roku: 51,590  km / h na torze w Stuttgarcie (99 100  km w 1 h 54 min 58 s); 51,158  km / hw 1994 r. Na torze w Palermo (100,400  km w 1 h 57 min 54 s); 50,977  km / hw 1987 r. W Villach w Austrii (100  km w 1 h 57 min 22 s).
• Chronologię zapisu ustala się następująco:
  • 1962 , Włochy: 45,400  km / h w Roncadello- Brescia
  • 1963 , Francja: 46,664  km / h w Herentals
  • 1964 , Włochy: 47,936  km na południowy / h w Albertville
  • 1968 , Szwecja: 49,544  km na południowy / h w Montevideo
  • 1979 , NRD: 49,901  km / h w Valkenburgu (98,540 km obwodu  )
  • 1981 , NRD: 50,307  km / h w Pradze (100 km obwodu  )
  • 1983 , ZSRR: 50,355  km / h w Altenrhein (100 km obwodu  )
  • 1985 , ZSRR: 53,729  km / h w Giavera del Montello

Nagrody

Zdobyte medale

Redagowanie	Złoto	Srebro	Brązowy
1962	Włochy Mario Maino Antonio Tagliani Dino Zandegù Danilo Grassi	Dania Ole Ritter Vagn Bangsburg Mogens Twilling Ole Kroier	Uruguay Rubén Etchebarne  (ca) Juan José Timón  (es) Vid Cencic  (pt) René Pezzati  (ca)
1963	Francja Michel Béchet Dominique Motte Marcel Ernest Bidault Georges Chappe	Włochy Mario Maino Pasquale Fabbri Danilo Grassi Dino Zandegù	Związek Radziecki Wiktor Kapitonow Gainan Saidschushin Yuri Melikhov Anatoly Olizarenko
1964	Włochy Severino Andreoli Luciano Dalla Bona Pietro Guerra Ferruccio Manza	Hiszpania Gines Garcia Peran José Ramón Goyeneche  (es) Ramón Sáez Luis Pedro Santamarina	Belgia Rene Heuvelmans Roland De Neve Roland Van De Rijse Albert Van Vlierberghe
1965	Włochy Pietro Guerra Luciano Dalla Bona Mino Denti Giuseppe Soldi	Hiszpania Ventura Díaz José Manuel López Rodríguez José Manuel Lasa Domingo Perurena	Francja Andre Desvages Gérard Swertvaeger Henri Heintz Claude Lechatellier
1966	Dania Werner Blaudzun Jørgen Hansen Ole Højlund Flemming Wisborg	Holandia Eddy Beugels Tiemen Groen Harry Steevens Rini Wagtmans	Włochy Attilio Benfatto Luciano Dalla Bona Mino Denti Pietro Guerra
1967	Szwecja Erik Pettersson Gösta Pettersson Sture Pettersson Tomas Pettersson	Dania Werner Blaudzun Jørgen Hansen Leif Mortensen Henning Pedersen	Włochy Lorenzo Bosisio Benito Pigato Vittorio Marcelli Flavio Martini
1968	Szwecja Erik Pettersson Gösta Pettersson Sture Pettersson Tomas Pettersson	Szwajcaria Bruno Hubschmid Robert Thalmann Walter Burki Erich Spahn	Włochy Vittorio Marcelli Flavio Martini Giovanni Bramucci Benito Pigato
1969	Szwecja Erik Pettersson Gösta Pettersson Sture Pettersson Tomas Pettersson	Dania Mogens Frey Jørgen Hansen Jørn Lund Leif Mortensen	Szwajcaria Xaver Kurmann Bruno Hubschmid Josef Fuchs Walter Burki
1970	Związek Radziecki Valeri Iardy Vladimir Sokolov Boris Shoukhov Valeri Likhachev	Czechosłowacja Jiří Mainuš Frantisek Rezac Milan Puzrla Petr Matousek	Holandia Fedor den Hertog Popke Oosterhof Tino Tabak Adri Duyker
1971	Belgia Gustaaf Hermans Gustaaf Van Cauter Louis Verreydt Ludo Van Der Linden	Holandia Fedor den Hertog Adri Duyker Frits Schur Aad van den Hoek	Polska Edward Barcik Stanisław Szozda Jan Smyrak Lucjan Lis
1972	Niekwestionowane z powodu Igrzysk Olimpijskich
1973	Polska Lucjan Lis Ryszard Szurkowski Stanisław Szozda Tadeusz Mytnik	Związek Radziecki Jurij Michajłow Giennadij Komnatow Borys Szuchow Siergiej Sinizin	Szwecja Lennart Fagerlund Tord Filipsson Leif Hansson Sven-Åke Nilsson
1974	Szwecja Lennart Fagerlund Bernt Johansson Tord Filipsson Sven-Åke Nilsson	Związek Radziecki Gennadi Komnatov Rinat Charafulin Vladimir Kaminsky Valeri Tchaplygin	Niemcy Wschodnie Hans-Joachim Hartnick Karl Dietrich Diers Horst Tischoff Gerhard Lauke
1975	Polska Tadeusz Mytnik Mieczysław Nowicki Ryszard Szurkowski Stanisław Szozda	Związek Radziecki Gennadi Komnatov Valery Tchaplygin Aavo Pikkuus Vladimir Kaminsky	Czechosłowacja Petr Matousek Vlastimil Moravec Vladimir Vondracek Petr  Bucháček (en)
1976	Niekwestionowane z powodu Igrzysk Olimpijskich
1977	Związek Radziecki Valery Tchaplygin Aavo Pikkuus Vladimir Kaminsky Anatoly Tchoukanov	Włochy Mirko Bernardi Mauro De Pellegrin Vito Da Ros Dino Porrini	Polska Tadeusz Mytnik Mieczysław Nowicki Stanisław Szozda Czesław Lang
1978	Holandia Guus Bierings Bert Oosterbosch Bart Van Est Jan van Houwelingen	Związek Radziecki Aavo Pikkuus Vladimir Kaminski Algimantas Guzevičius Vladimir Kouznetsov	Szwajcaria Gilbert Glaus Stefan Mutter Richard Trinkler Kurt Ehrensperger
1979	Niemcy Wschodnie Bernd Drogan Hans-Joachim Hartnick Andreas Petermann Falk Boden	Polska Jan Jankiewicz Czesław Lang Stefan Ciekanski Witold Plutecki	Norwegia Geir Digerud Morten Saether Jostein Wilmann Hans-Peter Odegaard
1980	Niekwestionowane z powodu Igrzysk Olimpijskich
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden	Niemcy Wschodnie Falk Boden Bernd Drogan Mario Kummer Olaf Ludwig	Związek Radziecki Yuri Kashirin Oleg Logvine Sergei Kadazki Anatoly Yarkine	Czechosłowacja Milan Jurčo Michal Klasa Alipi Kostadinov Jiří Škoda
1982	Holandia Maarten Ducrot Gerard Schipper Gerrit Solleveld Frits Van Bindsbergen	Szwajcaria Alfred Achermann Daniel Heggli Richard Trinkler Urs Zimmermann	Związek Radziecki Yuri Kashirin Oleg Logvine Sergei Voronin Oleh Petrovich Chuzhda
1983	Związek Radziecki Jurij Kaszirin Siergiej Nawołokin Ołeh Pietrowicz Czużda Aleksander Zinowjew	Szwajcaria Daniel Heggli Heinz Imboden Othmar Haefliger Benno Wiss	Norwegia Terje Gjengaar Dag Hopen Hans-Peter Odegaard Tom Pedersen
1984	Niekwestionowane z powodu Igrzysk Olimpijskich
1985	Związek Radziecki Wasyl Żdanow Wiktor Klimow Igor Sumnikow Aleksander Zinowjew	Czechosłowacja Vladimir Hruza Milan Jurčo Michal Klasa Milan Kren	Włochy Marcello Bartalini Massimo Podenzana Eros Poli Claudio Vandelli
1986	Holandia Tom Cordes Gerrit de Vries John Talen Rob Harmeling	Włochy Eros Poli Massimo Podenzana Mario Scirea Flavio Vanzella	Niemcy Wschodnie Uwe Ampler Uwe Raab Mario Kummer Dan Radtke
1987	Włochy Roberto Fortunato Eros Poli Mario Scirea Flavio Vanzella	Związek Radziecki Viktor Klimov Assyat Saitov Igor Sumnikov Jewgienij Zagrebelny	Austria Helmut Wechselberger Bernard Rassinger Mario Traxl Johann Lienhart
1988	Niekwestionowane z powodu Igrzysk Olimpijskich
1989	Niemcy Wschodnie Mario Kummer Maik Landsmann Jan Schur Falk Boden	Polska Zenon Jaskuła Joachim Halupczok Marek Leśniewski Andrzej Sypytkowski	Związek Radziecki Yuri Manuylov Viktor Klimov Jewgienij Zagrebelny Oleh Halkin
1990	Związek Radziecki Oleh Halkin Ruslan Zotov Igor Patenko Alexander Markovich	Niemcy Wschodnie Maik Landsmann Uwe Peschel Uwe Berndt Falk Boden	Niemcy Zachodnie Rolf Aldag Kai Hundertmarck Raimund Lehnert Michael Rich
1991	Włochy Flavio Anastasia Luca Colombo Gianfranco Contri Andrea Peron	Niemcy Uwe Berndt Bernd Dittert Uwe Peschel Michael Rich	Norwegia Stig Kristiansen Johnny Saether Roar Skaane Bjørn Stenersen
1992	Niekwestionowane z powodu Igrzysk Olimpijskich
1993	Włochy Rossano Brasi Gianfranco Contri Rosario Fina Cristian Salvato	Niemcy Christian Meyer Uwe Peschel Michael Rich Andreas Walzer	Szwajcaria Roman Jeker Beat Meister Markus Kennel Roland Meier
1994	Włochy Cristian Salvato Gianfranco Contri Luca Colombo Dario Andriotto	Francja Jean-François Anti Dominique Bozzi Pascal Deramé Christophe Moreau	Niemcy Ralf Grabsch Uwe Peschel Michael Rich Jan Schaffrath

Statystyka

Stół medalowy

Stół medalowy

Ranga	Naród	Złoto	Srebro	Brązowy	Całkowity
1	Włochy	7	3	4	14
2	związek Radziecki	5	6	3	14
3	Szwecja	4	0	1	5
4	Holandia	3	2	1	6
5	wschodnie Niemcy	3	1	2	6
6	Polska	2	2	2	6
7	Dania	1	3	0	4
8	Francja	1	1	1	3
9	Belgia	1	0	1	2
10	szwajcarski	0	3	3	6
11	Czechosłowacja	0	2	2	4
	Niemcy	0	2	2	4
13	Hiszpania	0	2	0	2
14	Norwegia	0	0	3	3
15	Urugwaj	0	0	1	1
	Austria	0	0	1	1
	Całkowity		27	27	27	81

Biegacze

Ranga	Biegacz	Kraj	Złoto	Srebro	Brązowy	Całkowity
1	Falk Boden	wschodnie Niemcy	3	1	0	4
2	Gianfranco Contri	Włochy	3	0	0	3
	Erik Pettersson	Szwecja	3	0	0	3
	Gösta Pettersson	Szwecja	3	0	0	3
	Sture Pettersson	Szwecja	3	0	0	3
	Tomas Pettersson	Szwecja	3	0	0	3
7	Stanisław Szozda	Polska	2	0	2	4
8	Luciano Dalla Bona	Włochy	2	0	1	3
	Pietro Guerra	Włochy	2	0	1	3
	Mario kummer	wschodnie Niemcy	2	0	1	3
	Tadeusz Mytnik	Polska	2	0	1	3

Uwagi i odniesienia

1. Zwycięzcy mistrzostw świata w jeździe drużynowej mężczyzn na czas , na stronie Memoire-du-cyclisme.eu
2. Sylvie Lauduique-Hamez , Iniemamocni kolarstwa , Calmann-Lévy ,2007, 192  pkt. ( ISBN  978-2-7021-4613-2 , czytaj online ) , str.  56
3. Velo 86 rocznik , str.  134 .
4. Niemcy Zachodnie (jeden brązowy medal)