| Sport | Kolarstwo szosowe |
|---|---|
| Miejsca) | San Cristóbal |
| Przestarzały | 31 sierpnia do4 września 1977 |
| Oficjalna strona internetowa | Oficjalna strona UCI |
Nawigacja
Od 31 sierpnia do 1977 odbyły się Mistrzostwa Świata w kolarstwie szosowym4 września 1977w San Cristóbal w Wenezueli .
To już drugi raz po Montevideo ( Urugwaj ) w 1968 roku , kiedy światy odbywały się w Ameryce Południowej . To także drugie mistrzostwa świata organizowane poza Europą, w sporcie rzadko wykraczającym poza stary kontynent.
Wśród zawodowców na starcie w San Cristóbal startuje 89 kolarzy, z których 33 kończy bieg. „Radsport” magazyn określił utwór jako „jeden z najgorszych kursów kiedykolwiek widziałem na mistrzostwach świata”. 17-kilometrowy tor, pagórkowaty i miejski, trzeba pokonać 15 razy, łącznie 255 kilometrów. Warunki pogodowe są bardzo skomplikowane i spowalniają atakujących na początku wyścigu. Przybycie odbywa się podczas ulewnych deszczy. Wyścig z jednej strony przeciwstawia się dawnym sławom, takim jak Felice Gimondi , Raymond Poulidor i Eddy Merckx , bohaterowie poprzedniej edycji Francesco Moser , Freddy Maertens , Dietrich Thurau i Hennie Kuiper oraz przyszli mistrzowie, jak Giuseppe Saronni i Bernard Hinault . Na przedostatnim okrążeniu Niemiec Dietrich Thurau zaatakował, gdy był w grupie 14 kolarzy. Towarzyszy mu Włoch Francesco Moser . Moser mści się za rok poprzedni i wygrywa w sprincie. Franco Bitossi kończy podium. Wielokrotny mistrz świata Eddy Merckx , dopił ostatni mistrzostwo świata w 33 rd i ostatnim miejscu, tuż za francuską Raymond Poulidor .
Drużynowa jazda na czas odbyła się w La Fría na dystansie ponad 80 kilometrów. Na wysokości około 800 metrów nad poziomem morza klimat tropikalny i wilgotny jest niekorzystny dla wielu biegaczy. Zwycięska drużyna ZSRR podjęła środki ostrożności, osiedlając się trzy tygodnie wcześniej w La Fria.
Wśród kobiet to Francuzka Josiane Bost wygrywa samotnie w wyścigu na 80 kilometrów. Ucieka idąc do pociągu na półmetku i nigdy więcej nie zostaje złapana. Mówi: „Kiedy się odwróciłam, zobaczyłam, że zrobiłam dziurę”.
Claudio Corti zostaje amatorskim mistrzem świata w sprincie na dystansie 170 kilometrów. Pozwala Włochom zająć pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej z dwoma tytułami i pięcioma medalami.
| Wydarzenia: | Złoto | Srebro | Brązowy | |||
| Wydarzenia dla mężczyzn | ||||||
| Mężczyźni - wyścig szosowy |
Francesco Moser Włochy |
6 godz. 36 min 24 s |
Dietrich Thurau Niemcy Zachodnie |
przy 0 s |
Franco Bitossi Włochy |
po 1 min 19 s |
| Mężczyźni - amatorzy - wyścig szosowy |
Claudio Corti Włochy |
4 godz. 21 min 15 s |
Siergiej Morozow Związek Radziecki |
przy 0 s |
Salvatore Maccali Włochy |
po 6 s |
| Mężczyźni - amatorzy - drużynowa jazda na czas |
Związek Radziecki Valery Tchaplygin AavoPikkuus Vladimir Kaminsky Anatoly Tchoukanov |
2 godz. 10 min 39 s |
Włochy Mirko Bernardi Mauro De Pellegrin Vito Da Ros Dino Porrini |
po 2 min 28 s |
Polska Tadeusz Mytnik Mieczysław Nowicki Stanisław Szozda Czesław Lang |
po 2 min 50 s |
| Impreza dla kobiet | ||||||
| Kobiety - wyścig szosowy |
Josiane Bost France |
1 godz. 22 min 41 s |
Connie Carpenter Stany Zjednoczone |
po 1 min 48 s |
Minnie Brinkhof Holandia |
po 1 min 48 s |
| Ranga | Naród | Złoto | Srebro | Brązowy | Całkowity |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Włochy | 2 | 1 | 2 | 5 |
| 2 | związek Radziecki | 1 | 1 | 0 | 2 |
| 3 | Francja | 1 | 0 | 0 | 1 |
| 4 | Zachodnie Niemcy | 0 | 1 | 0 | 1 |
| Stany Zjednoczone | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| 6 | Holandia | 0 | 0 | 1 | 1 |
| Polska | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Całkowity | 4 | 4 | 4 | 12 | |