Rządząca Unia jest decyzja podjęta przez Parlament Paryża , w Paryżu Izby Kont , w Wielkiej Rady i Cour des adiutantów de Paris na13 maja 1648. Ma na celu kontrolę monarchii, przynajmniej w dziedzinie finansów.
Wyrok Unii zostaje przyjęty 13 maja 1648. Regent Anne Austrii jako pierwszy stara się temu sprzeciwić i wyrok zostaje początkowo złamany7 czerwcaprzez Radę Stanu. Jednakże15 czerwcaParlament zignorował to i wezwał inne suwerenne sądy (Izba Obrachunkowa, Trybunał Pomocy, Wielka Rada), aby następnego dnia przyłączyły się do niego w Izbie Sprawiedliwości w Saint-Louis. Za radą umiaru Mazarina, który chce uniknąć konfrontacji, regent upoważnia sądy do wspólnego posiedzenia.
W serii spotkań w czerwiec i Lipiec 1648 zgromadzenia te sporządzają tekst dwudziestu siedmiu artykułów, w którym proponuje się:
W rzeczywistości jest to kwestia spowolnienia absolutystycznej tendencji monarchii poprzez stawianie barier dla absolutnej władzy króla w sprawach finansowych.
Aby uspokoić niezadowolenie, rząd poświęca bardzo niepopularnego generalnego superintendenta finansów Particelli d'Emery . Plik31 lipcałóżko sprawiedliwości akceptuje niemal wszystkie propozycje. Ale25 sierpnia, wzmocniony zwycięstwem Condégo nad Hiszpanami w bitwie pod Lens , Mazarin aresztował trzech przywódców parlamentarnego protestu Blancmesnil , Charton i Broussel . Paryż jest najeżony barykadami . Uwalnia więźniów. Jednak rząd nie rezygnuje z pokonania przeciwników. Ten pierwszy epizod Frondy kończy się blokadą Paryża i kompromisowym pokojem w Rueil , podpisanym w marcu 1649 roku.
Wszystkie te środki, mniej lub bardziej wdrożone przez władze po tym pokoju, nie wytrzymały klęski Frondy w 1652 roku.
Teza Louisa Madelina, która uczyniła z parlamentarnej Frondy nieudaną rewolucję, jest już nieaktualna. Ruch ten jest reakcją oligarchii, która stara się chronić swoje przywileje przed powstaniem królewskiego absolutyzmu.