Carlo II Tocco

Carlo II Tocco Funkcjonować
Hrabia Palatyn z Kefalonii i Zanthus ( d )
Tytuł szlachecki
Hrabstwo
Biografia
Narodziny Zante
Śmierć 1448
Arta
Rodzina Rodzina Tocco
Tata Leonardo II Tocco ( we )
Rodzeństwo Théodora Tocco
Creusa Tocco ( d )
Dzieci Leonardo III Tocco
Antonio Tocco ( d )
Coa fam ITA di tocco.jpg herb

Carlo II Tocco (zm. 1448 r.) Był despotą Epiru i hrabią palatynem Kefalonii i Zante od 1424 r. Książę Lefkady i despota Arty , od 1430 r. Do śmierci był obywatelem Wenecji .

Biografia

Karol II był synem hrabiego Leonarda II Tocco  (in) , młodszym bratem i współregentem Carlo I st Tocco , hrabiego palatyna Kefalonii i Zakego , księcia Lefkady i przywódcy Epiru. W 1424 roku Karol II i jego siostry zostają adoptowani przez ich wuja Carlo I ul . Maddalena Tocco , siostra Karola II, wyszła za mąż za przyszłego cesarza bizantyjskiego Konstantyna XI Palaiologosa w 1428 roku, ale zmarła w następnym roku.

W Lipiec 1429Carlo II zastąpił jego wuj Carlo í ST ogólne posiadłości niego. Jednak jego sukcesja jest kwestionowana przez nieślubnego syna Carlo I st . Na czele tej opozycji stoi Memnone, który wraz ze swoimi braćmi zaapelował do osmańskiego sułtana Mourada II, aby pomógł im zabezpieczyć majątek ich ojca. Ten ostatni wysyła armię dowodzoną przez generała Sinana. Ten ostatni negocjuje z antyłacińską frakcją Joaniny i po zagwarantowaniu im przywilejów szlacheckich uzyskuje kapitulację miasta na9 października 1430.

Carlo II nadal panuje na terytoriach należących do jego księstwa w Epirze jako wasal Osmanów. W tym samym czasie nieślubni synowie jego wuja przyjmują Akarnanię jako wasale Imperium Osmańskiego. Karol II zmarł w 1448 r., A jego syn Léonard III Tocco został jego następcą. Carlo II nadał swoje imię  Karli-Eli  , sandjakowi z Imperium Osmańskiego , którego stolicą jest Preveza , z grubsza odpowiadająca Etolii-Akarnanii .

Rodzina

Carlo II poślubił Raymonde de Ventimiglia, z którym miał czworo dzieci:

Uwagi i odniesienia

  1. Venance Grumel Treatise on Bizantine Studies: La Chronologie les Presses Universitaires de France , Paryż 1958 „Dukes of Naples” str.  409

Źródła