Carlo Conti Rossini
Carlo Conti Rossini
Carlo Conti Rossini , urodzony w Salerno dnia25 kwietnia 1872, zmarł w Rzymie dnia21 sierpnia 1949, jest wyższym urzędnikiem i włoskim orientalistą specjalizującym się w Etiopii .
Biografia
Urodzony w Salerno w rodzinie piemonckich rodziców , przedwcześnie stracił ojca, inżyniera budownictwa lądowego i wstąpił do służby cywilnej w wieku dziewiętnastu lat. Studiował prawo na Uniwersytecie La Sapienza i uzyskał doktorat w 1894 roku . Jednak pasję do orientalizmu wykazywał bardzo wcześnie : będąc jeszcze w liceum, samodzielnie uczył się języka koptyjskiego, korzystając z gramatyki znalezionej w miejskiej bibliotece w Chieti . Zaraz po przybyciu do La Sapienza w 1890 r. Pobierał nauki u Ignazio Guidiego , który od 1885 r. Uczył tam historii i języków abisyńskich (powstałych w związku z podbojem Erytrei przez Włochy ). Stamtąd prowadził podwójną karierę jako starszy urzędnik i orientalista specjalizujący się w kulturach etiopskich.
Kariera administracyjna
Wysłany do Erytrei w 1899 r. , Był tam dyrektorem ds. Cywilnych (czyli sekretarzem generalnym rządu kolonialnego) od 1900 do 1903 . Od 1907 do 1910 był przedstawicielem włoskiego Ministerstwa Finansów w Paryżu . Od kwietnia 1914 r. Do października 1915 r. Był sekretarzem generalnym ds. Politycznych i obywatelskich Trypolitanii . Dyrektor Generalny Skarbu Państwa od 1917 do 1925 r. Brał udział w tej roli w międzynarodowych negocjacjach finansowych prowadzonych pod koniec I wojny światowej . Został mianowany radnym stanu w 1925 r. , A także przez długi czas był wiceprzewodniczącym, a także krótko przewodniczącym w 1943 r. Banca Nazionale del Lavoro .
Kariera naukowa
W polu akademickim, Carlo Conti Rossini był „kompletny Etiopii, dokładnie posiadająca wszystkie starożytnych i współczesnych dialektów tej części Afryki, ze oprócz gruntownej wiedzy o wszystkim, co mogłoby być napisane o Etiopii i na sąsiednich regionów, Hamitizing tyle jako semityzm , zaznajomiony z literaturą religijną i folklorem, paleografią oraz archeologią i historią średniowiecza i nowożytności oraz metodami lingwistyki porównawczej, antropologii i statystyki ”. Kiedy Ignazio Guidi przeszedł na emeryturę w La Sapienza w 1919 roku, zastąpił go jako instruktor historii i języków Abisynii i prowadził tę naukę do 1949 roku . Korespondent Académie des Lyncéens w 1914 r. , Został pełnoprawnym członkiem w 1921 r. (Wówczas w 1939 r . Akademii Włoskiej, do której następnie wchłonęła poprzednia). W 1948 roku został wybrany wiceprezesem odrodzonej Lyncean Academy . Od 1947 do 1949 był także wiceprezesem Włoskiego Instytutu Antropologii.
We Francji był zagranicznym korespondentem Académie des inscriptions et belles-lettres od 1921 r. , Korespondentem Académie des sciences coloniales (obecnie Académie des sciences d'Outre-mer ) od jej powstania w 1922 r. Legion of Honor.
W 1941 r. Założył, a następnie do śmierci kierował recenzją naukową Rassegna di studi etiopici , obecnie redagowaną przez Paolo Marrassiniego i wydawaną przez Uniwersytet L'Orientale w Neapolu .
Biblioteka i cenna kolekcja monet hellenistycznych, rzymskich i etiopskich zostały przekazane testamentowi Akademii Lynceans .
Publikacje
Redaktor naukowy
- (red.), „Il Gadla Takla Haymanot secondo la redazione Waldebbana”, Memorie della Reale Accademia dei Lincei, classe di scienze morali, storiche e filologiche , ser. 5, nr 2, 1896, s. 97-143.
- (red.) Vitæ sanctorum antiquiorum. I: Acta Yared i Pantalewon , Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium , vol. 26-27 (Scriptores Æthiopici, t. 9-10), Paryż, 1904.
- (red.) Vitæ sanctorum indigenarum. I: Acta Marqorewos , CSCO , vol. 33-34 (Scriptores Æthiopici, t. 16-17), Paryż, 1904.
- (red.) Vitæ sanctorum indigenarum. Fasc. I: Acta S. Basalota Mika'el S. Anorewos , CSCO , tom. 28-29, (Scriptores Æthiopici, t. 11-12), Paryż, 1905.
- (red.) Historia Regis Sertse Dyngyl (Malak Sagad) , CSCO , tom. 20-21 (Scriptores Æthiopici, t. 3-4), Paryż, 1907.
- (red.) Documenta ad illustrandam historiam. I: Liber Axumæ , CSCO , vol. 54-58 (Scriptores Æthiopici, t. 24-27), Paryż, 1909-1910.
- (red.) Vitæ sanctorum indigenarum. I: Acta S. Abakerazun. II Acta Takla Hawaryat , CSCO , tom. 56-57, (Scriptores Æthiopici, t. 25-26), Paryż, 1910.
- (red., wraz z Sigrun Jäger), Vitæ sanctorum indigenarum. I: Acta S. Walatta Petros . II: Miracula S. Zara-Buruk , CSCO , vol. 68 (Scriptores Æthiopici, t. 30), Paryż, 1912.
- (red., z Lanfranco Ricci), Il Libro della Luce del Negus Zar'a Ya'qob (Mashafa Behran). I , CSCO , tom. 250-251, (Scriptores Æthiopici, tom 47-48), Louvain, 1964-1965.
- (red., z Lanfranco Ricci), Il Libro della Luce del Negus Zar'a Ya'qob (Mashafa Behran). II , CSCO , tom. 261-262 (Scriptores Æthiopici, tom 51-52), Louvain, 1965.
Autor
-
Ricordo di un soggiorno in Eritrea , Asmara, Tipografia della Missione Svedese, 1903.
-
Racconti e conti bileni , Paryż, E. Leroux, 1907.
-
Listy królów Axum , Paryż, Imprimerie nationale, 1909.
-
Studi su popolazioni dell 'Etiopia , Rzym, Casa Editrice Italiana, 1914.
-
Principi di diritto consuetudinario dell 'Eritrea , Rome, Tipografia dell' Unione Editrice, 1916.
-
Uwagi dotyczące etiopskich rękopisów w kolekcji Abbadie .
„ Uwaga dotycząca etiopskich rękopisów 1-6 ze zbioru Abbadie (I) ”, Asian Journal , vol. 19,1912, s. 551-578 ( czytaj online w Gallica ).
„ Uwaga dotycząca etiopskich rękopisów 7-55 w zbiorze Abbadie (II) ”, Asian Journal , vol. 20,1912, s. 5-72 ( czytaj online w Gallica ).
„ Notatka o manuskryptach etiopskich 121–203 ze zbioru Abbadie (IV) ”, Asian Journal , vol. 2,1913, s. 5-64 ( czytaj online w Gallica ).
„ Uwaga dotycząca rękopisów etiopskich 204-253 ze zbioru Abbadie (V) ”, Asian Journal , vol. 6,1915, s. 189-238 ( czytaj online w Gallica ).
-
Habasat Expeditions and Possessions in Arabia , Paryż, Imprimerie Nationale, 1921.
-
Storia d'Etiopia. Parte prima: Dalle origini all'avvento della dinastia Salomonide , Collezione di monografie a cura del Ministero delle Colonie, I, Mediolan, A. Lucini, 1928.
-
L'Abissinia , Rzym, Cremonese, 1929.
-
Chrestomathia arabica meridionalis epigraphica , Rzym, Istituto per l'Oriente, 1931.
-
Italia ed Etiopia dal trattato d'Uccialli alla battaglia d'Adua , Rzym, Istituto per l'Oriente, 1935.
-
Etiopia e genti di Etiopia , Florencja, R. Bemporad, 1937.
-
Lingua tigrina: grammatiche e lessici delle lingue dell 'Africa italiana, a cura dell' Ufficio studi del Ministerio dell Africa italiana , Mediolan, A. Mondadori, 1940.
-
Grammatica elementare della lingua etiopica , Rzym, Istituto per l'Oriente, 1941.
-
Proverbi, tradizioni e canzoni tigrine , Verbiani, Airoldi, 1942.
- "La regalità sacra in Abissinia e nei regni dell 'Central and Western Africa", Studi e materiali di storia delle religioni , vol. 21, 1947-1948, s. 12-31.
Uwagi i odniesienia
-
Charles Samaran , „Pochwała pogrzebowa pana Carlo Conti Rossiniego, korespondenta zagranicznego Akademii”, Protokół z posiedzeń Akademii inskrypcji i literatury pięknej , t. 94, nr 3, 1950, str. 260-261.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Lanfranco Ricci, artykuł „Conti Rossini, Carlo”, Dizionario biografico degli Italiani , vol. 28, 1983.