Camardé

La Camarde jest Alegorycznego i antropomorficzne postać o śmierci, ogólnie przedstawiony jako szkielet lub emaciated ciała . Należy go odróżnić od osobliwej ludowej postaci „  Ponurego Żniwiarza  ” lub „Ponurego Żniwiarza”.

Jego nazwa pochodzi od przymiotnika camard, który oznacza: „kto ma płaski nos ”. Camarde był więc szkieletową reprezentacją Śmierci, ponieważ czaszka nie ma nosa.

W kulturze popularnej

La Camarde jest w szczególności cytowany w następujących pracach:

Literatura, poezja i teatr

• Przedstawiony w wierszach Danse Macabre i Le squelette ploureur w „ paryski Malarstwo sekcji”   z Fleurs du mal (wydanie po 1861 roku) przez Charlesa Baudelaire'a .
• „La Camarde uzasadniona” w Les Chansons joyeuses (1874) Maurice'a Bouchora .
• W La Dame à la faulx (1895) Saint-Pol-Roux .
• W monologu na zakończenie ostatniego aktu Cyrano de Bergerac (1897) Edmonda Rostanda .

„Musieliśmy kontynuować naszą podróż razem z innymi i nauczyć się uważać siebie za uprzywilejowanych, dopóki pozostanie jedna ukochana osoba, którą oszczędzili Camarde. "

-  Mary Shelley , Frankenstein lub nowoczesny Prometeusz , 1818.

— Czy uwierzysz, mój cherubie — rzekł La Cibot do chorego, widząc go zmartwionego — że w mojej agonii, bo widziałem tę dziewczynę bardzo uważnie! ... najbardziej dręczyło mnie to, że zostawiłem cię w spokoju , pozostawiony samym sobie. "

-  Honoré de Balzac , Le Cousin Pons , rozdział XLI: „Gdzie zaciska się węzeł”, 1847.

• W Last entrechats de la Camarde (2018) Guy Poitry, z ilustracjami Albertine Zullo .
• W Courrier du Tsar (2020) Arnauda Fontaine'a La Camarde ściga młodego rosyjskiego oficera, który próbuje mu uciec.
• W serii powieści o Harrym Potterze autorka JK Rowling wymyśla postać Lorda Voldemorta na wzór Camarde; ta postać będąca jednocześnie alegorią śmierci, autor przedstawił go bez nosa.

Piosenki

• W piosence L'océan (1911) Adolphe'a Bérarda  : "Ocean nie ma już strażnika, ponieważ w ciemności to szalony facet, który właśnie wygrał" .
• W pieśni Nuit de garde à l'Yser (1914-1918) Ernesta Genvala , śpiewanej pod tytułem La Garde de nuit à l'Yser przez Damię (1933).
• W piosence J'ai l'cafard (1927) śpiewanej przez Fréhel , słowa Louisa Despaxa, następnie śpiewanej przez Damię (1930).
• W pieśni Sous la blafarde (1927) śpiewanej przez Fréhela.
• W piosence La Camarde (1959) Jean-Pierre Ferland .
• W pieśniach La ballade des cimetières (1961), Proś o pochowanie na plaży w Sète (1966) i Dying for ideas (1972) Georgesa Brassensa  :

"Bo wreszcie Camarde / Jest dość czujna / Nie potrzebuje, żeby kosę do niego trzymał / Nigdy więcej makabrycznego tańca / Wokół rusztowań"

• W pieśniach Franco la Muerte (1964) i Christie (1982) Léo Ferré .
• W piosence Le Môme éternel przez Jean-Louis Murat , z albumu Dolores (1996).
• W piosence Chamade grupy Eiffel , z albumu Foule monstre (2012).
• W piosence Le monde est fou przez Jacques'a Higelin , z albumu Higelin 75 (2016).
• W piosence La diagonale du vide Charly'ego Fiasco z albumu Kronika odwróconego czasu (2016).
• W piosence La Camarde (Ami podnosi kieliszek) owernijskiej grupy Wazoo (2018).

Uwagi i referencje

1. „  CAMARDE: Definicja CAMARDE  ” , na stronie cnrtl.fr , Krajowe Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych ,2012.
2. [PDF] „Joyful Songs: Poems” , na archive.org (dostęp 28 marca 2021).
3. „ACT V la gazette de Cyrano” , personal.kent.edu (dostęp 28 marca 2021 r.).
4. „  Le Courrier du Tsar  ” , na audiocite.net (dostęp 12 kwietnia 2021 ) .

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Nie żyje
• Śmierć (mitologia) , alegoria „Ponurego Żniwiarza”
• Makabryczny
• Taniec śmierci

Linki zewnętrzne

• "Camarde" na universalis.fr