Café des Westens

Café des Westens , znany potocznie jako Café Größenwahn z artystami, to cafe położony na nr 18/19 Kurfürstendamm w Berlinie .

Placówka otwarta w 1898 i zamknięta w 1915, słynie z tego, że jest miejscem spotkań artystów przełomu wieków.

Fabuła

Budynek, w którym mieściła się Café des Westens, powstał w latach 1893-1895 jako reprezentacyjna rezydencja mistrza stolarskiego Christopha Ostena . Architekt Max Welsch zaprojektował fasadę, bogato zdobioną i poprzedzoną dużym tarasem ujętym ażurową balustradą z figurami i akroterionami .

W 1893 roku na parterze otworzyła się kawiarnia Kleine , pierwsza kawiarnia Kurfürstendamm . Od jesieni 1896 roku literaci Maksymilian Bern i Fritz Stahl wybrali go na Stammtischa . W pobliżu, w ówczesnej Neuer Westen  (de) , kilku artystów wynajęła studio, a raczej niż zanurzenie się w zgiełku miasta, spotkali się przy Kleine Café , która została zmieniona w 1898 o nazwie Café des Westens Kiedy w 1898 roku Rocco, „kucharz wszystkich kucharzy”, staje na czele lokalu, napływ rośnie i spotykają się tam artyści z centrum Berlina. W 1904 roku kawiarnia rozszerzyła się na pierwsze piętro, gdzie ustawiono m.in. stoły bilardowe.

Krótko przed I wojną światową kawa coraz częściej trafiała na pierwsze strony gazet konserwatywnych. To był chyba te ataki, które przekonało właściciela Ernst Pauly poruszać się w 1913 roku do sąsiedniego budynku, w Unii Palast , Kurfürstendamm 26 i przekształcić Cafe des Westens w kawiarni-koncert , który będzie istniał aż do roku 1915. Twórcy jednak nie mają i na tym kończy się Café Größenwahn jako miejsce spotkań literackich.

W 1920 roku Kabarett Größenwahn zajął dawne sale kawiarniane. W 1932 roku kawiarnia Kranzler otworzyła tam filię. wkwiecień 1945budynek został zniszczony podczas bombardowania .

Po I wojnie światowej nowym centrum literackim Berlina stała się Romanisches Café , położona w pobliżu Kościoła Pamięci .

Osobistości, które bywały w Café des Westens

Wiele osobistości ze świata literackiego i artystycznego związanych z niemieckim ekspresjonizmem wybrało Café des Westens jako Stammtisch , w szczególności Else Lasker-Schüler , Ernst von Wolzogen , Max Reinhardt , Friedrich Kayßler , Martin Zickel , Max Liebermann , Alfred Kerr , Herbert Ihering , Paul Lincke , Walter Kollo , Jean Gilbert , Christian Morgenstern , Friedrich Hollaender , Richard Strauss , Maximilian Harden , Ludwig Fulda , Paul Lindau , Frank Wedekind , Carl Sternheim , Emil Orlik , Ernst Oppler , Herwarth Walden , René Schickele , Roda Roda , Johannes Schlaf , Erich Mühsam , John Henry Mackay , Peter Hille , Paul Scheerbart , Frank Wedekind , Artur Landsberger , Carl Sternheim , Leonhard Frank , Salomo Friedländer , John Höxter , Jakob van Hoddis , Herwarth Walden i Franz Pfemfert .

Malarz i rysownik George Grosz namalował obraz Le Malade d'Amour, w którym wyobrażał sobie siebie siedzącego w Café Größenwahn , innej nazwie Café des Westens, którą odwiedzał.

Uwagi i referencje

1. Niemieckie słowo Größenwahn oznacza „Wielka iluzja”.

Zobacz również

• Kawiarnia Bauer  (od)
• Kawiarnia Einstein Stammhaus  (de)
• Kawiarnia Einstein Unter den Linden  (de)
• Eis-Hennig  (od)
• Hełmy do kawiarni  (od)
• Kawiarnia Josty  (od)
• Kawiarnia Kranzler  (od)
• Mokka-Milch-Eisbar
• Kawiarnia Moskwa
• Kawiarnia Pssst!  (z)
• Romanisches Cafe
• Kawiarnia Warschau  (de)