Chata Muru Berlińskiego (zwana również „ Gecekondu von Kreuzberg”) stała się wbrew sobie atrakcją turystyczną. Zlokalizowany w berlińskiej dzielnicy Kreuzberg , jest wynikiem nieporozumienia topograficznego, które sięga czasów muru. Został zbudowany w 1983 roku przez Osmana Kalina, tureckiego emigranta, który po upewnieniu się, że nie należy do nikogo, postanawia zagospodarować niewykorzystaną ziemię przed swoim domem. Miejsce, trójkąt niezabudowanej działki, to rzeczywiście ziemia niczyja, bardzo blisko przebiegu muru oddzielającego Berlin Wschodni od Zachodniego .
Sama chata ma dwa piętra zbudowane ze śmieci zaśmiecających opuszczony teren przy Bethanienstrasse. W rzeczywistości nie jest to, ściśle mówiąc, domek na drzewie, ale dom zbudowany wokół dwóch drzew, w małym ogródku. W czasie podziału miasta była to przede wszystkim ziemia niczyja, która nikogo nie interesowała; później był tolerowany przez gminę, choć został zbudowany bez zezwolenia. Jego atrakcyjność turystyczna związana jest w szczególności z jego historią i nietypowym wyglądem w krajobrazie miejskim. Kabina nie jest jednak podłączona do prądu ani wody. W związku z tym wprowadzono system odzyskiwania wody deszczowej.
Osman Kalin rozpoczął migrację z miasta Yozgat w Turcji do Austrii w 1963 roku. Następnie pracował w Stuttgarcie i Mannheim. W 1980 roku przeniósł się wraz z żoną Hatice i dziećmi do Berlina . Najpierw mieszkają w dzielnicy Spandau , a następnie przenoszą się do Kreuzberg. Około 350 metrów kwadratowych gruntu, na którym obecnie znajduje się domek na drzewie, znajdowało się bezpośrednio na pasie ściennym. Chociaż trójkątna wyspa komunikacyjna należała do Berlina Wschodniego, znajdowała się po stronie Berlina Zachodniego ze względu na źle skonstruowany mur ze względów kosztowych, przez co nie była wykorzystywana przez żaden z sektorów. W 1983 roku Kalin, emerytowany ojciec sześciorga dzieci, zaczął od oczyszczania ugoru z odpadów wielkogabarytowych oraz uprawy owoców i warzyw. Następnie zbudował parterową chatę, niższą od ściany. Wyższy budynek został zakazany po wizycie straży granicznej NRD z „Pułku Granicznego nr 33”. Istniało podejrzenie, że Kalin może wykorzystać ziemię do zbudowania tunelu ucieczki. Na korzystanie z tego miejsca otrzymał jednak zezwolenie od strony NRD, bez konsultacji z Komitetem Centralnym Socjalistycznej Zjednoczonej Partii Niemiec .
Po upadku muru Kalin rozbudował ogród w kierunku wschodnim i wybudował na powierzchni około 80 metrów kwadratowych dwukondygnacyjny budynek z betonowym fundamentem. Ponieważ budynek nie jest już powiązany z NRD, otrzymuje wyimaginowany adres pocztowy „Bethaniendamm nie”. 0, Berlin 10997”. W 1991 roku dom został zniszczony w wyniku podpalenia, a następnie odbudowany. Szef administracji nieruchomości centrum dzielnicy, chcąc przeprowadzić remont kanału Luisenstädtischer, poprosił Kalina o ewakuację terenu. Ten ostatni odmawia opuszczenia posiadłości i jest wspierany przez okolicznych mieszkańców, starostwo powiatowe Kreuzberg i proboszcza sąsiedniego kościoła św. Tomasza. Ponadto dzielnica otrzymała fundusze na ostateczny remont odcinka ogrodu między ulicami Engelbecken i Köpenicker. W 2003 r. ponownie doszło do podpalenia i ponownie odbudowano dom. Po tym, jak Osman Kalin z powodów zdrowotnych zaprzestał działalności wokół domu, jego syn Mehmet Kalin przejmuje administrację i public relations związaną z nieruchomością.