Komitet Doradczy ds. Ustawodawstwa i Regulacji Finansowych (CCLRF) | |
Sytuacja | |
---|---|
kreacja | Bezpieczeństwo finansowe ustawa nr 2003-706 z 1 st sierpień 2003 |
Francuskie uprawnienia regulacyjne dla instytucji kredytowych i, w stosownych przypadkach, dla przedsiębiorstw finansowych, sprawuje bezpośrednio minister właściwy do spraw gospodarki (por. Nowe artykuły L. 611-1 i następne Kodeksu monetarnego i finansowego ). W swoich pracach wspiera Komitet Doradczy ds. Ustawodawstwa i Regulacji Finansowych (CCLRF).
CCLRF opiniuje wszystkie projekty tekstów normatywnych o zasięgu ogólnym, odnoszące się do sektora bankowego, finansowego i ubezpieczeniowego, w sprawie skierowania do Ministra Gospodarki, z wyłączeniem tekstów odnoszących się do Urzędu ds. Rynków Finansowych (AMF) lub podlegających kompetencji końcowy.
Teksty normatywne mogą mieć formę ustawy, zarządzenia, dekretu, zarządzenia, rozporządzenia europejskiego lub dyrektywy europejskiej, ale także zobowiązań zawodowych.
CCLRF uzupełnia Komitet Doradczy ds. Sektora Finansowego ( CCSF).
Uprawnienia regulacyjne świata bankowego i ubezpieczeniowego były wcześniej delegowane do Komitetu Regulacji Bankowości i Finansów (CRBF), którego regulaminy zostały zatwierdzone zarządzeniem Ministra przed ich wejściem w życie. Komitet ds. Regulacji Bankowych i Finansowych ustanowił w 1997 r. Centralne rozporządzenie w sprawie „Warunków wykonywania kontroli wewnętrznej instytucji bankowych”, „CRBF 97.02”, które nakłada na banki obowiązek ustanowienia systemu kontroli wewnętrznej . Tekst ten stanowi aktualną podstawę wewnętrznej kontroli instytucji kredytowych i instytucji finansowych .
Jednocześnie wykonywanie kompetencji Ministra Gospodarki w sprawach z zakresu regulacji ubezpieczeń zależało od opinii Krajowej Rady Ubezpieczeń (CNA). Ogłoszona w Dzienniku Urzędowym , z ustawy Bezpieczeństwa Finansowego nr 2003-706 z dnia 1 st sierpnia 2003 zreorganizował moc regulacyjną. Zarówno w bankowości, jak i ubezpieczeniach uprawnienia regulacyjne sprawuje odtąd bezpośrednio Minister Gospodarki , po konsultacji z CCLRF, która w konsekwencji zastępuje CRBF i komisję regulacyjną CNA.
W przeciwieństwie do Komitetu ds. Regulacji Bankowych i Finansowych (CRBF) i National Insurance Council (CNA), CCLRF ma szerszy zakres działania.
Kompetencje Komitetu obejmują instytucje kredytowe , dostawców usług inwestycyjnych, instytucje płatnicze, instytucje pieniądza elektronicznego oraz sektor ubezpieczeniowy.
Obejmuje to wszystkie teksty normatywne o zasięgu ogólnym z zakresu bankowości, finansów i ubezpieczeń (prawo, rozporządzenia, dekrety, zarządzenia, a także rozporządzenia europejskie i dyrektywy europejskie).
Komitetowi kieruje Sekretarz Generalny Frédéric Visnovsky mianowany przez Ministra Gospodarki, wspomagany przez Zastępców Sekretarza Generalnego. Sekretariat generalny korzysta z zasobów udostępnionych mu przez Banque de France.
CCLRF, na której czele stoi Minister Finansów, składa się z 17 innych członków: zastępcy, mianowanego przez Przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego; senator powoływany przez przewodniczącego Senatu; członek Rady Stanu; gubernator Banque de France, przewodniczący organu nadzoru ostrożnościowego i restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także inny wyznaczony przez niego członek organu, dyrektor ds. cywilnych i pieczęć w Ministerstwie Sprawiedliwości; dyrektor zabezpieczenia społecznego lub jego przedstawiciel; trzech przedstawicieli instytucji kredytowych, firm finansowych i firm inwestycyjnych; trzech przedstawicieli organizacji ubezpieczeniowych; jeden przedstawiciel związków zawodowych na szczeblu krajowym pracowników sektora bankowego i ubezpieczeniowego oraz firm inwestycyjnych; jeden przedstawiciel klientów instytucji kredytowych, firm finansowych, zakładów ubezpieczeń i firm inwestycyjnych; dwie osobowości wybrane ze względu na ich kompetencje [1] .
Co roku Komitet publikuje sprawozdanie z działalności oraz zbiór tekstów związanych z prowadzeniem działalności bankowej i finansowej.
„Rozporządzenie 97-02” z dnia 21 lutego 1997 roku o kontroli wewnętrznej w instytucjach kredytowych i firm inwestycyjnych zmieniony przez zamówień od 31 marca 2005 z dnia 17 czerwca 2005 roku w sprawie 20 lutego i 2 lipca 2007 roku, w dniu 11 września 2008 roku, 14 stycznia 2009 , 5 maja 2009, dwa dekrety z 29 października 2009, dekrety z 3 listopada 2009, 19 stycznia 2010, 25 sierpnia 2010 oraz dekret z 13 grudnia 2010 są zorganizowane wokół następujących rozdziałów: