Ceroplastyka

Artykuł ten jest zarysem dotyczącym rzeźby i anatomii .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Rzeźba wosk lub céroplastique , jest sztuką kształtowania wosku .

Woski pogrzebowe

Pliniusz Starszy (23-79 pne), w swojej książce Historii Naturalnej , księga XXXV, podaje, że Lizystratus z Sycyonu był: „tym, który przede wszystkim wykonał portret mężczyzny za pomocą gipsu, biorąc sztukaterię na twarzy sam, potem wyobrażał sobie wlewanie wosku w tę gipsową formę, wosk, na którym przystąpi do retuszowania”. Proces ten powtarza się wśród Rzymian w dziedzinie kultu wotywnego i sztuki grobowej. Wosku zaczęto ponownie używać pod koniec średniowiecza do wykonywania wizerunków pogrzebowych, pamiątkowych lub religijnych, w szczególności królewskich lub świętych. Tak więc w bazylice Saint-Denis przechowywano popiersia królów Francji w wosku z otwartymi oczami, wykonane przez dworskich artystów z maski pośmiertnej i form rąk wykonanych ze śmierci władcy, aż do Rewolucja. Nadal można zobaczyć portret pogrzebowy Henryka IV autorstwa Michela Bourdina (Muzeum Carnavalet) lub ten autorstwa Guillaume'a Dupré w Condé Museum . Zastosowania te prowadzą swoje praktyków do tworzenia, z XVIII -tego  wieku , prawa i muzeów woskowych .

Popiersie króla Ludwika XIV o profilu woskowym , wykonane około 1705 roku przez Antoine'a Benoista , który jako pierwszy publicznie wystawiał manekiny woskowe, zostało nabyte przez Musée de Versailles w 1856 roku.

Woski anatomiczne

Według Blaise'a de Vigenère'a pierwszym modelarzem wosków anatomicznych byłby „mistrz Jacques rodem z Angoli” wciąż słabo rozpoznany – może to być rzeźbiarz Pierre Jacques (1520? -1596) urodzony i zmarły w Reims, który przez jakiś czas przebywał w Angoulême i był w Rzymie w drugiej połowie XVI wieku: „i nadal są te trzy wielkie figury z naturalnego czarnego wosku, przechowywane jako bardzo doskonały klejnot, w księgarni watykańskiej, z których jedna pokazuje żywego człowieka, drugi jakby był eskortowany, mięśnie, nerwy, żyły, tętnice i włókna, a trzeci to szkielet, który ma tylko kości ze ścięgnami, które łączą je i łączą ze sobą” .

Ceroplastyka rozwija się jako poddyscyplina anatomii dzięki pracy sycylijskiego opata Gaetano Zumbo , zwłaszcza od czasu, gdy połączył siły z francuskim chirurgiem Guillaume Desnoues . Jego Głowa starego człowieka z 1701 r., prezentowana w Musée de l'Homme w Paryżu, uważana jest za metrykę urodzenia sztuki anatomicznej do celów naukowych, a wcześniejsza przechowywana jest w muzeum Specola we Florencji . Gwałtowny wzrost anatomicznych prowadzi rzeźby wosk przekształcić proto-przemysłu do Bolonii , Florencji, a zwłaszcza środek XVIII -tego  wieku . Wspomagany przez artystów jak Clemente Susini , Felice Fontana pracował tam przez dwadzieścia lat w celu ustalenia rzeczywistych zbiorów, które stały się koniecznym przystankiem dla turystów przejeżdżających przez miasto.

Te anatomiczne maszyny z Sansevero Chapel (Neapol), pochodzący z około 1763-1764, przybiera formę dwóch ciał z ich układu sercowo-naczyniowego wykonanych z nici metalowych, włókien i kolorowych wosków i niektórych organów, które są przemyślane być wykonane z drewna i wosk.

W Rouen powstała (efemeryczna) „Szkoła preparatów anatomicznych” w wosku, czyli „szkoła sztucznej anatomii”, kierowana przez Jean-Baptiste Laumoniera , który pozostawił fragmenty anatomiczne zachowane w Muzeum Historii Naturalnej w Rouen . François Merry Delabost złożył hołd temu ostatniemu: „Francja … ma dziś zaszczyt prześcignąć Włochy w sztuce przedstawień anatomicznych; ale tę sztukę posiadał dotychczas tylko M. Laumonier w tym stopniu doskonałości. Następnie przypomniał nazwiska niektórych prestiżowych uczniów tej szkoły, w szczególności Julesa Cloqueta i jego brata Hippolyte'a , Emmanuela Rousseau, ojca Flauberta , który w 1831 roku uczynił to w Gabinecie Historii Naturalnej kierowanym przez Félix-Archimède Poucheta (który był jego były uczeń w szkole cerosplasty) écorché de Laumonier.

Następnie przeprowadzone przez szał czasu do potworności , ceroplasty przełączniki z reprezentacją normalną do danego patologiczne , co ostatecznie prowadzi do jego degradacji do wesołych miasteczek , gdzie znika jako sektor na początku. Na XX th  wieku , z godnym uwagi wyjątkiem muzeum dr Spitznera , którego kolekcje były jeszcze widoczne do połowy lat 70. XX wieku , w tym Midi Fair w Brukseli .

Wśród słynnych ceroplasty wymienić można także Caspara Bernharda Hardy'ego , artystów wystawianych w muzeum Specola we Florencji  : Clemente Susini , Luigi Calamai (1800–1851) i jego ucznia Egisto Tortori (1829–1893) oraz Paolo Mascagni (1755). -1815).

Historia modelarzy paryskich

Modelarze woskowi lub modelarze anatomiczni wytwarzali sztuczne elementy anatomiczne: prekursorem był Jean-Baptiste Laumonier .

Andre-Pierre Pinson (1746-1828) jest najlepiej znany ze swoich anatomicznych wosków wykonywane w końcu XVIII th  wieku do gabinetu ciekawość księcia Orleanu, którego Kobieta rozdarcie zachowane w Muzeum Człowieka w Paryżu . We wczesnych latach XIX -tego  wieku, że kilkaset wosk w kształcie grzybów. Jest także autorem portretów woskowych.

Bogata kolekcja odlewów frenologicznych (w gipsie lub wosku) zgromadzona przez Franza Josepha Galla została przekazana Muzeum Historii Naturalnej w 1832 roku, później dołączył do niego Alexandre Dumoutier , który w 1837 roku otworzył Muzeum Frenologiczne przy rue de Seine . Guy elder, poprzednik Vasseura, opublikował w 1845 r. w Anatomie en wax, anatomii człowieka i porównawczej, frenologii, historii naturalnej listę modeli woskowych, które można było zobaczyć w jego domu.

Dom Tramond stworzył środek XIX XX  wieku na 9, rue de l'Ecole de Medecine , specjalizująca się w modelach anatomicznych i osteologii. PG Tramond zaprezentował także popiersia formowane na różnych typach etnicznych, szkielety zwierząt… W 1877 roku pracował z człowiekiem o nazwisku Vasseur (następca Tramonda), współczesnym Talrichowi fils.

Louis Auzoux stworzył wiele modeli anatomii „klastycznej” (składającej się z wyjmowanych części). Maison Auzoux, przejęty przez Veuve Auzoux (wspierany przez pana Montaudona), został zainstalowany przy rue de Vaugirard 56 w Paryżu i sprzedał dużą liczbę pomieszczeń, szeroko stosowanych w szkolnictwie średnim i wyższym (medycyna i weterynaria).

Jules Baretta , 40, rue Bichat (w kącie ogrodu szpitala Saint-Louis ), znana jest z kawałków anatomii „plastikowej pasty” przedstawiających choroby skóry. Są eksponowane w muzeum odlewów dermatologicznych tego szpitala. Baretta mógł wykonywać kopie, które sprzedawał, zwłaszcza za granicą, prawdopodobnie w muzeum stworzonym przez Williama Jamesa Erazma Wilsona  (w) .

Jules Talrich (1826-1904) „modelarz paryskiego wydziału medycznego” przy bulwarze Saint-Germain 97 , wyprodukował „modele anatomiczne i dzieła sztuki wykonane z odpornego wosku i malowanego kijem” . Posiadał także kolekcję wosków artystycznych: płaskorzeźby, portrety (m.in. Adrienne Lecouvreur , który mógł być Antoine Benoist ), płaskorzeźby i figurki.

Woski botaniczne

André-Pierre Pinson (1746-1828) wykonał grzyby woskowe inspirowane rycinami Pierre'a Bulliarda (1742-1793).

W latach 1771-1799 niemiecki przyrodnik Carl Schildbach wykonał drewnianą biblioteczkę , której każdy tom zaprojektowano jako małą gablotę z innego drewna, zamkniętą przesuwaną pokrywą, ukazującą trójwymiarowe ułożenie suszonego materiału i modeli woskowych. gałęzie , liście , kwiaty i owoce , opowiadające o cyklu życiowym gatunku, z jego potencjałem pasożytniczym .

Louis Marc Antoine Robillard d'Argentelle (1777-1828) wrócił z Mauritiusa w 1826 roku, przywożąc 112 tropikalnych owoców i roślin w wosku w rzeczywistych rozmiarach, które wykonał w latach 1803-1826 i które były eksponowane (jako Carporama ) w 1829 roku w n o  2 rue de la Grange Bateliere: katalog (na Gallica) posiada następnie obróbce.

Urodzony w Pont-l'Évêque on29 kwietnia 1777, autorstwa Louisa Adriena Robillarda d'Argentelle i Anne Renée Le Prevost, brał udział w kampaniach we Włoszech i niewątpliwie odkrył dzieła włoskich ceroplasty (były to czasy Clemente Susini ). Następnie wziął udział w wyprawie (kierowanej przez Decaena ), która dotarła we wrześniu 1803 na Ile de France .

René Primevère Lesson , chirurg i przyrodnik na pokładzie La Coquille , który odwiedził Robillarda d'Argentelle w październiku 1824, podziwiał: „[…] Wykonanie każdego z owoców jest takie, że nie pozostawia nic do życzenia.Najbardziej skrupulatny botanik. Artystce udało się znaleźć kompozycję, która łączy w sobie blask, świeżość, powietrze prawdy, które może przyjąć wosk, solidność metalu, który zapewni trwałą konserwację tych owoców. „ I już autor wyrażał życzenie, aby ta kolekcja „ozdabiała paryskie muzea, była wzorem dla malarzy i przedmiotem badań dla osiadłych botaników”. ” .

Botanicy Cassini , La Billardière i Desfontaines (dyrektor Narodowego Muzeum Historii Naturalnej ) sporządzili entuzjastyczny raport na temat tych roślin „reprezentowanych w całości lub w części, o naturalnej wielkości i tak perfekcyjnie, że może mylić oczy. wyszkolony botanik. Te sztuczne rośliny są znacznie lepsze od wszystkiego, co znamy z tego rodzaju; zasługują na zaszczytne pojawienie się w każdej otwartej dla publiczności kolekcji, gdzie z łatwością dostarczyłyby doskonałej wiedzy o ciekawych obiektach. „ La Revue des Deux Mondes” po zacytowaniu raportu stwierdził, że: „Przyjaciele nauki i sztuki muszą pragnąć, aby została ona przyłączona do Muzeum Historii Naturalnej lub Muzeum Morskiego” . Kolekcja została nabyta przez Muzeum dopiero w 1887 roku.

Robillard d'Argentelle jest ponadto wujkiem fotografa Louisa Adolphe Humberta de Molard .

Muzea

W Austrii we Francji We Włoszech

Uwagi i referencje

  1. Elena Taddia, "  " Anatomiczny test woskowy "Rzeźbiarz na dworze: Gaetano Giulio Zumbo, ceroplast, z Sycylii do Paryża (1701)  " , Bulletin du Centre de recherche du château de Versailles,9 września 2016(dostęp 20 czerwca 2018 r . ) .
  2. Muzeum Historii Francji: Popiersie portretowe z profilu Ludwika XIV , ok . 1705 r .
  3. Tłumaczenie (ozdobione „argumentami i adnotacjami”, z The Images or Tables of Platte Painting of the Two greckich sofistów Filostratów i posągów Callistrate , z Philostrate of Lemnos , 1615, s. 855: ark: / 12148 / bpt6k62260767
  4. Laumonier, les Flauberts, prosty szkic trzech chirurgów z Hôtel-Dieu w Rouen na wiek (1785-1882)  : czytanie wykonane w Académie des sciences, belles-lettres et arts de Rouen przez dr Merry Delabost (1836-1918) )
  5. Muzeum dermatologicznych odlewów szpitala Saint-Louis , miejsce bium.univ-paris5.fr.
  6. (De) Anne Feuchter-Schawelka , Winfried Freitag i Dietger Grosser , Alte Holzsammlungen: Die Ebersberger Holzbibliothek: Vorgänger, Vorbilder und Nachfolger , Stuttgart, Deutscher Sparkassen Verlag GmbH, coll.  "Der Landkreis Ebersberg Geschichte und Gegenwart" ( N O  8)2001, 143  s. , (Beilage, 40 s.) ( ISBN  3-933859-08-5 , prezentacja online ).
  7. Monique Keraudren-Aymonin "  Carporama AML Robillard Argentelle  " National Museum of Natural History Biuletynu, 4 th serii , Paryż, vol.  1,1979, s.  117-149.
  8. ""Notatka o cennej kolekcji owoców równikowych, wzorowana, z tajną kompozycją", autorstwa M. Dargentela, z Ile-de-France; par M. Lesson”, w Bulletin des sciences naturelles et de géologie , tom 6, Paryż 1825.
  9. Revue des Deux Mondes , Okres początkowy, tom 1, 1830 ( s.  521-525 ) ( https://fr.wikisource.org/wiki/Annonces,_1er_trim._1830/02 ).
  10. Muzeum odlewów dermatologicznych szpitala Saint-Louis , terenowy hospital-Saint-Louis.aphp.fr.

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły