Cecile Dumoulin | |
Funkcje | |
---|---|
8 th Wiceprezes Rady Departamentu z Yvelines | |
W biurze od 2 kwietnia 2015 r. ( 6 lat, 2 miesiące i 28 dni ) |
|
Wybór | 2 kwietnia 2015 r. |
Prezydent | Pierre Bedier |
Departmental radny z Yvelines | |
W biurze od 2 kwietnia 2015 r. ( 6 lat, 2 miesiące i 28 dni ) |
|
Wybór | 29 marca 2015 |
Ponowny wybór | 27 czerwca 2021 |
Okręg wyborczy | Kanton Limay |
Poprzednik | Jacques Saint-Amaux |
MP z 8 th powiat Yvelines | |
17 kwietnia 2009 - 19 czerwca 2012 ( 3 lata, 2 miesiące i 2 dni ) |
|
Legislatura | XIII th |
Grupa polityczna | UMP |
Poprzednik | Pierre Bedier |
Następca | Françoise Descamps-Crosnier |
Biografia | |
Data urodzenia | 10 listopada 1966 |
Miejsce urodzenia | Hennebont ( Morbihan ) |
Narodowość | Francuski |
Partia polityczna |
UMP LR |
Zawód | Weterynaryjny |
Cécile Dumoulin , ur10 listopada 1966w Hennebont ( Morbihan ), jest francuskim politykiem .
Z wykształcenia lekarz weterynarii, Cécile Dumoulin była w latach 2002-2008 radną miasta Mantes-la-Jolie . OdMarzec 2008, jest pierwszym zastępcą burmistrza, odpowiedzialnym za kulturę i dziedzictwo Mantes-la-Jolie. Jest również członkiem biura gminy miejskiej Mantes-en-Yvelines .
Od 2007 do 2009 roku był zastępcą Pierre Bédier w 8 th dzielnicy Yvelines . Zostaje zastępcą na17 kwietnia 2009, po rezygnacji Pierre'a Bediera.
Kandydowała w wyborach parlamentarnych w 2012 roku , ale przegrała w drugiej turze z socjalistyczną kandydatką Françoise Descamps-Crosnier, burmistrzem Rosny-sur-Seine .
29 marca 2015 r.Została wybrana radną hrabstwa kantonu Limay .
21 października 2009, Cécile Dumoulin i Patrice Verchère , zastępca Rodanu, złożyli raport o niebezpiecznych grach w szkole. Obaj sprawozdawcy zalecają wprowadzenie w szkołach „kodeksów sądowych” i stworzenie przestępstwa karanego za zamieszczanie filmów przedstawiających niebezpieczne gry.
Cécile Dumoulin jest sygnatariuszką, wraz z sześćdziesięcioma dwoma innymi deputowanymi UMP i Nowego Centrum , felietonu opublikowanego w Le Monde na2 listopada 2009, w którym wyrażają życzenie, aby kwota pożyczki narodowej , której żądał Nicolas Sarkozy , wynosiła od 50 do 100 miliardów euro. Stanowisko to jest sprzeczne ze stanowiskiem Michela Rocarda i Alaina Juppé , byłych premierów na czele komisji ds. dużej pożyczki, którzy opowiadali się za kwotą od 20 do 40 mld euro.