Bunkeya

Bunkeya
Bunkeya
Położenie na mapie królestwa Yeke i Bunkeya pod koniec XIX -go  wieku
Administracja
Kraj Demokratyczna Republika Konga
Województwo Lualaba
Geografia
Informacje kontaktowe 10 ° 23 ′ 51 ″ na południe, 26 ° 58 ′ 05 ″ na wschód
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Zambia
Zobacz na mapie administracyjnej Zambii Lokalizator miasta 14.svg Bunkeya
Geolokalizacja na mapie: Demokratyczna Republika Konga
Zobacz na mapie administracyjnej Demokratycznej Republiki Konga Lokalizator miasta 14.svg Bunkeya

Bunkeya to miasto w prowincji Lualaba w Demokratycznej Republice Konga . Znajduje się na szerokiej równinie w pobliżu rzeki Lufira .

Przed belgijskim podbojem kolonialnym było głównym ośrodkiem handlu niewolnikami za panowania M'Siri , władcy „  królestwa Yeke  ”.

Historia

Pod koniec XIX -go  wieku, jest stolicą Bunkeya M'Siri syn przedsiębiorcy Afryki Wschodniej. Ojciec M'Siri handlował miedzią z Katangi , którą przetransportował na wschodnie wybrzeże kontynentu w celu odsprzedaży. M'Siri jest w młodości przedstawicielem swojego ojca w regionie. Zostaje przywódcą grupy yeke i zakłada „królestwo”, które rozciąga się od rzeki Lwapula do kompleksu Kongo - Zambezi na południu i od jeziora Moero do Lwalaba (nazwa nadana górnemu biegu Kongo w górę rzeki Kisangani) na południe, co odpowiada terytorium dzisiejszej Katangi (zwanej „Shaba” w latach 1971–1997, za czasów Mobutu Sese Seko ). Europejczycy uważają go za despotę. Bunkeya jest jej stolicą, z której kontroluje szlaki handlowe Afryki Środkowej, którymi krążą niewolnicy, kość słoniowa, sól, miedź i żelazo. Kupcy przybywają do Bunkeya lub przejeżdżają przez nią z Angoli, Ugandy i Zanzibaru. Arabsko-suahili ze wschodniego wybrzeża zaopatrzyli M'Siri w broń palną i amunicję, co umożliwiło mu utrzymanie pozycji.

Kontakty z Europejczykami

Niemiecki uczony Paul Reichard był pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Bunkeya 20 stycznia 1884. Za nim podążają Capello i Ivens, dwaj portugalscy odkrywcy, którzy szukają trasy połączenia Angoli z Mozambikiem. WLuty 1886, szkocki misjonarz Frederick Stanley Arnot przybywa do Bunkeya sam, bez jedzenia i towarów. M'Siri wita go i pozwala mu się zadomowić, ale zdecydowanie odradza mu nauczanie swojej religii. Następnie do Arnot dołączają inni misjonarze.

W 1887 roku do Bunkeya przybył również młody Kanadyjczyk z Hamilton w Ontario, William Henry Faulknor, członek ruchu ewangelicznego Braci Zgromadzeń . Inny członek, Dan Crawford, przybył w 1890 roku; będzie świadkiem zabójstwa M'Siri. M'Siri używa Faulknora i innych misjonarzy jako „chłopców na zakupy” i symboli jego wpływów, podczas gdy Faulknor nawraca i uczy małą grupę wyemancypowanych niewolników przez odkupienie.

Terytorium zostało przekazane Belgii na konferencji berlińskiej w latach 1884-1885, ale Cecil Rhodes wyraził zainteresowanie zasobami mineralnymi Katangi i starał się je przejąć. W 1890 roku wysłał Alfreda Sharpe'a do Bunkeya, aby podpisał traktat z M'Siri. Ten ostatni, wściekły na proponowane warunki, goni emisariusza. Król Belgów Leopold II wysyła trzy wyprawy na Bunkeya. Pierwsza, wyreżyserowana przez Paula Le Marinela , pochodzącego z Lusambo , przecina LwalabęMarzec 1891poznać M'Siri. Le Marinel spędził siedem tygodni w Bunkaya, ale nie mógł przekonać M'Siri do poddania się belgijskiemu autorytetowi niezależnego państwa Konga . Wraca do Lusambo dalej18 sierpnia 1891. Kolejna wyprawa, prowadzona przez Alexandre Delcommune'a , zebrała Bunkeyę w następnym roku, ale nie odniosła większego sukcesu.

Podbój

Decydująca była trzecia wyprawa w imieniu Belgów, ekspedycja na schody . Prowadzony przez Williama Granta Stairsa , asystenta Henry'ego Mortona Stanleya podczas wyprawy w 1887 r., Aby pomóc Eminowi Paszy , dotarł do Katangi pod koniec 1891 r. Omer Bodson , członek wyprawy, zabił M 'Siri, a królestwo Yeke przechodzi pod panowanie belgijskie. niepodległego państwa Konga.

Karawany omijają Bunkeya, miasto i jego region cierpią z powodu kryzysu gospodarczego prowadzącego do głodu i chorób, a miasto jest masowo wyludniane. Syn M'Siri, Mukanda Bantu, jest jego następcą na znacznie ograniczonym terytorium i ma władzę. W następnych latach Bunkeya i jej region, dzisiejsza Katanga, są do dziś masowo eksploatowane ze względu na zasoby mineralne.

Sytuacja w czasach współczesnych

Sytuacja ponownie się poprawiła, zwłaszcza gdy rurociągi doprowadzały do ​​miasta wodę pitną w czasach Musamfya Ntanga (1940–1956). Od 1976 r. Populacja rosła silnie dzięki rolnictwu i uprawie kukurydzy, manioku, słodkich ziemniaków, orzeszków ziemnych i różnych roślin strączkowych. Zaopatrzenie w wodę jest jednak niewystarczające, co powoduje problemy zdrowotne, ale w małym miasteczku znajduje się szpital i klinika zajmująca się leczeniem gruźlicy.

Bibliografia

  1. Gondola 2002 , str.  62.
  2. Gondola 2002 , s.  63.
  3. Wilson 2007 , s.  40.
  4. Gordon 2006 , s.  104.
  5. Rotberg 1964 , s.  285-297.
  6. Ewans 2002 , s.  135.
  7. Moloney 2007 , s.  20.
  8. Meuris 2001 .
  9. Moloney 2007 , s.  x.
  10. Gondola 2002 , s.  64.
  11. Philips 2006 , s.  458.
  12. Kultury i rozwój 1979 .
  13. "  DRK: jakie wyniki w pierwszym roku wdrażania nowego kodu eksploracji?  » , RFI,17 listopada 2019 r.
  14. Historia Bunkeya .

Bibliografia

Dodatkowa bibliografia

.