Brunengeruz

Hrabstwo Brunengeruz

? –1106

Ogólne informacje
Status Hrabstwo Księstwa Dolnej Lotharingii ( Germańskie Cesarstwo Rzymskie )
Historia i wydarzenia
988 Otton III ze Świętego Cesarstwa Rzymskiego potwierdza prawa księcia-biskupów Liège do powiatu.
1013 Książę-biskup musi zobowiązać hrabstwo do hrabiego Louvain.
krańcach XI XX wieku Książę-biskup kupił hrabstwo.
1106 Hrabstwo jest podzielone między hrabiego Louvain i księcia-biskupa Liège.

Następujące podmioty:

Brunengeruz lub Brugeron to dawny okręg położony w obecnej Belgii . Czasami jest również nazywany hrabstwem Hoegaarden lub hrabstwem Hougaerde . Został on pierwotnie zawarte w Pagus z Hesbaye i rozszerzony od Tienen do Dyle i do bram Louvain , od Binkom i Glabbeek do Opheylissem , Zétrud , Hoegaarden , Melin , Roux-Miroir , Chaumont- Gistoux . Brunengeruz oznacza „ króla ( essart ) Brunona”.

Kościół Liège , chcąc się rozwijać, udało się uzyskać wszystkie suwerenne prawa, które zostały opisane jako Comitatus nad tym terytorium. Prawdopodobnie Alpaïde, żona Godefroy z Basse-Lotharingie , przekazała Brunengeruz kościołowi Saint-Lambert. Około 988 roku cesarz Otton III potwierdził jego przypisanie księciu-biskupom Liège . Ale kiedy biskup Balderic II ( 1008 - 1018 ) otrzymał zalecenie rozpoczęcia budowy fortecy w Hoegaarden, na samym skraju terytorium, Lambert I st Leuven wymyślił cieniowanie. Stąd konflikt, który doprowadził do bitwy pod Hoegaarden w 1013 roku i utrwalił zwycięstwo Lamberta nad armią biskupią. Baldéric II wydaje się musieli popełnić kraj Brunengeruz do liczenia w Louvain, który trzymał go jako lenno od prałata. Pod koniec XI -tego  wieku , Otbert , korzystając z klauzuli wykupu, wycofał ręce Godefroid I st w Louvain , po arbitrażu, który uzasadniał jego roszczenia. Przekazał Brunengeruz hrabiemu Albertowi III z Namur . Hrabiowie Leuven odzyskali twierdzę później, prawdopodobnie w 1106 r. , Kiedy cesarz Henryk V mianował Godefroida I pierwszym następcą księcia Limburga . Książę-biskup zatrzymał wtedy tylko Hoegaarden, Beauvechain , Tourinnes-la-Grosse i Chaumont-Gistoux .

Źródła