Boulevard Barbès

18 th  ARR t Boulevard Barbès
Boulevard Barbès w 2013 roku.
Sytuacja
Miasto	18 tys
Dzielnica	Clignancourt Goutte-d'Or
Początek	2, boulevard Marguerite-de-Rochechouart , 126, boulevard de la Chapelle
Koniec	75 Ordener Street
Morfologia
Długość	835  m
Szerokość	30  m
Historyczny
Określenie	1882
Dawna nazwa	Boulevard d'Ornano
Geokodowanie
Miasto Paryż	0649
DGI	0662
Geolokalizacja na mapie: 18. dzielnica Paryża Boulevard Barbès Geolokalizacja na mapie: Paryż Boulevard Barbès
Zdjęcia na Wikimedia Commons

Boulevard Barbès jest bulwar z 18 th  dzielnicy z Paryża , utworzonej w 1867 roku w ramach przekształceń Paryżu podczas Drugiego Cesarstwa .

Lokalizacja i dojazd

Linia 4 z metra poniżej ziemią Boulevard trasy, zatrzymując się na trzech stacji w tym: marcadet - poissonniers w północnej końcu alei (również kończy się w przewodzie 12 ) Zamek Rouge w środku, a Barbès - Rochechouart na jego południowym krańcu (stacja obsługiwana również przez linię 2 , która przecina bulwar za pomocą wiaduktu ).

Uważany przez paryski ratusz za niewygodny, bardzo hałaśliwy i zanieczyszczony, Boulevard Barbès przeszedł niedawno całkowitą rekwalifikację. Operacja ta, nazwana „cywilizowaną przestrzenią”, polegała na redystrybucji przestrzeni publicznej na rzecz transportu publicznego, rowerzystów i pieszych, przy jednoczesnym dążeniu do poprawy warunków życia i promowania handlowego dynamizmu bulwaru. Prace zakończono w 2007 roku .

Bulwar jest arterią Goutte-d'Or , jednej z głównych dzielnic Paryża, należących do klasy robotniczej.

• Kolejny widok na bulwar przy rue Marcadet .

Pochodzenie nazwy

Ta trasa została nazwana na cześć Armanda Barbèsa (1809-1870), francuskiego polityka urodzonego w Pointe-à-Pitre .

Historyczny

Ulica Lévisse / Neuve-Poissonnière

Od 1844 r. Została podzielona duża część parku Château-Rouge położonego w mieście Montmartre . Zamówienie od31 marca 1847upoważnia różnych właścicieli, w tym pana Lévisse, do otwarcia kilku pasów ruchu na nabytym gruncie. Podczas gdy szerokość pozostałych ulic ustalona jest na 12 m , szerokość  nowego pasa, który łączy rue des Poissonniers , która łączy się z rue du Faubourg-Poissonnière położoną na południe od bulwaru de Rochechouart , do rue Marcadet , wynosi 14  m . W księdze wieczystej z 1850 r., Zwana „rue Neuve-Poissonnière”, przed 1860 r. Została przemianowana na „rue Lévisse”.

Po przyłączeniu gminy Montmartre do Paryża na mocy prawa z 16 czerwca 1859rue Lévisse została oficjalnie zaklasyfikowana do paryskiej sieci drogowej na mocy dekretu z dnia 23 maja 1863.

Stworzenie bulwaru

Plik 23 maja 1863, inny dekret deklaruje użyteczność publiczną przedłużenie Boulevard de Magenta od starej zapory Poissonnière do Porte de Clignancourt. Ta droga o szerokości 30  m , zaprojektowana jako część prac Haussmanna , obejmuje rue Lévisse, której szerokość jest w ten sposób podwojona, oraz południową część rue des Poissonniers . Obejmuje również Place du Château-Rouge . Plik2 marca 1867, ta droga, wciąż w budowie, nosi nazwę Boulevard d'Ornano .

W 1882 roku część Boulevard d'Ornano na południe od Rue Ordener została przemianowana na „Boulevard Barbès”.

15 września, +1.918 , podczas pierwszej wojny światowej , bomba eksplodowała na budynkach Dufayel sklepach położonych n o  13 boulevard Barbes w sposób nalot wykonywane przez samoloty niemieckie.

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

• W n °  10, The Ant, zainaugurowana 12 stycznia 1894  : the kawa koncertowe występować życie, między innymi, młody Maurice Chevalier , który był ledwie 14 lat. Zburzony w 1927 roku La Fourmi został odbudowany przy bulwarze Rochechouart 114 .
• Z n o  11 do n o  15 to budynki dawnych Domów Towarowych Dufayel . W 1856 roku Jacques François Crespin otworzył Pałac Nowości na odcinku odpowiadającym starej rue des Poissonniers. Firma rozwijała się wzdłuż bulwaru iw 1888 roku stała się Grands Magasins Dufayel . Po serii rozbudowy zajmują cały czworobok między bulwarem a ulicami Christiani , Sofią i Clignancourt . Dwie kopuły na rogu ulic Christiani i Sofia zostały zbudowane w 1910 roku. Domy towarowe zostały zamknięte w 1930 roku.
• W n °  90 The Church of St. Paul , należący do Kościoła Luterańskiego w Paryżu, została zainaugurowana21 listopada 1897. Jest to dzieło Adolphe Augustin Rey .
• Sklep Tati od 1948 do 2020 roku.

• Domy towarowe Dufayel , pawilon narożny z rue Christiani .

• W pierwszej dekadzie XX -go  wieku , tramwajów i metra struktury bulwaru.

Bibliografia

1. Historyczny Atlas Paryża , duże osiedla mieszkaniowe od 1820 do 1850 roku , osiedle mieszkaniowe Château-Rouge .
2. Królewskiego Rozporządzenia 31 marca 1847 roku [ czytaj on-line ] .
3. Adolphe Alphand ( reż. ), Adrien Deville i Émile Hochereau , Miasto Paryż: zbiór listów patentowych, zarządzeń królewskich, dekretów i zarządzeń prefektur dotyczących dróg publicznych , Paryż, Imprimerie nouvelle (stowarzyszenie pracowników),1886( czytaj online ) , „Klasyfikacja ulic na obszarze przyłączonym do Paryża”, s.  341.
4. Tamże. , „Boulevard Barbès, rue de Custine itp. Itp. », P.  334 [ czytaj online ] .
5. Uwaga dotycząca rue des Poissonniers w nazewnictwie ulic Paryża [ czytaj online ] .
6. Artykuł 14 dekretu z 2 marca 1867 [ czytaj online ] .
7. Excelsior z 8 stycznia 1919 r .: Mapa i oficjalna lista bomb lotniczych i zeppelinów wystrzelonych na Paryż i przedmieścia, ponumerowanych zgodnie z kolejnością i datą upadku
8. „  Mrówka. Paris, 114 boulevard Rochechouart  ” , data.bnf.fr (dostęp 17 marca 2021 )
9. Artykuł o domach towarowych Dufayel , fr.structurae.de .
10. Protokół z posiedzenia plenarnego Komisji Starego Paryża o 1 st marca 2011 [ czytaj on-line ] .
11. „  The Covid-19 kończy ostatni sklep Tati, Barbès w Paryżu  ” w Le Figaro ,7 lipca 2020 r(dostęp 7 lipca 2020 ) .
12. „  Jak Tati stał się Tati  ” , w Les Inrockuptibles ,12 marca 2017 r(dostęp 12 lipca 2020 )