Blaues Wunder
| Blaues Wunder „Blue Miracle” | ||
| ||
| Geografia | ||
|---|---|---|
| Kraj | Niemcy | |
| Länder | Saksonia | |
| Gmina | Drezno - Loschwitz / Blasewitz | |
| Współrzędne geograficzne | 51 ° 03 ′ 13 ″ N, 13 ° 48 ′ 39 ″ E | |
| Funkcjonować | ||
| Krzyże | Elbe | |
| Funkcjonować | Most drogowy | |
| Charakterystyka techniczna | ||
| Rodzaj | Most dźwigarowy | |
| Długość | 280 m | |
| Szerokość | 12 m | |
| Wysokość | 24 m | |
| Materiały) | Stal | |
| Budowa | ||
| Budowa | 1893 | |
| Architekt (e) | Claus Koepcke Hans Manfred Krüger |
|
Geolokalizacja na mapie: Niemcy
| ||
Blaues Wunder lub das Blaue Wunder (Francuskiej: „ Niebieski Cud ” lub „ Niebieski Merveille ”) to popularna nazwa tego Loschwitz Most ( Loschwitzer Brücke ), w Dreźnie , Saksonia , Niemcy , otwarty w 1893 roku . Ten most nad Łabą ,do 1912 roku oficjalnie nazywany König-Albert-Brücke ( Most Króla Alberta), łączy ze sobą dzielnice mieszkaniowe Blasewitz i Loschwitz .
Budowa
Most został zbudowany w latach 1891-1893 przez Clausa Koepcke i Hansa Manfreda Krügera. Jest to, jak mawiał jego twórca Claus Koepcke, „most wiszący z trzema przegubami”. W rzeczywistości jest to, w rygorystycznym języku technicznym, doskonały przykład „mostu zbalansowanego” lub „ mostu belkowego wspornikowego ”.
Charakterystyka techniczna
- Długość: 280 m
- Waga: 3500 ton
Stalowe części mostu były kute w warsztatach Königin-Marien-Hütte w Cainsdorf (de) koło Zwickau , od tego czasu Sächsische Anlagen und Maschinenbau GmbH (SAM), aż do bankructwa w 2005 roku .
Pokład kratownicowy mostu ma 12 m szerokości, a przęsła 61,76 m , 146,68 m oraz 61,76 m długości. Pylony z górnej krawędzi pirsów mają około 24 m wysokości.
-
„Błękitny cud” w budowie, 1893
-
Parowiec z kołem łopatkowym z Sächsische Dampfschiffahrt przepływa pod mostem (2000)
-
Widok szczegółowy (2005)
-
Szczegółowy widok filaru (2006)
Koszt i opłata drogowa
- Koszt: 2,25 miliona złotych marek
- Malowanie: 57.000 złota znak
Opłata za przejazd wynosiła do 1923 r . :
- 2 fenigi dla pieszych, pasażerów tramwajów, rowerzystów i kierowców
- 10 fenigów dla zwierząt pociągowych
- 20 fenigów do pojazdów mechanicznych
Możliwe były subskrypcje i specjalne plany. Podatki te umożliwiły również wkrótce potem sfinansowanie muru oporowego przy ulicy Schillera w Loschwitz, zwanego wkrótce „ Zwee-Pfeng Mauer ” („mur dwu-fenigowy”) w potocznym języku.
Historia
Most został zmodyfikowany w 1935 roku : jezdnia została poszerzona, a chodniki wyniesione na zewnątrz konstrukcji. Uniknął zniszczenia 1945 roku dzięki inicjatywie mieszkańców, którzy nie pozwolili Wehrmachtowi dokonać planowanego zniszczenia przez eksplozję. Przypomina o tym pamiątkowa tablica na brzegu Blasewitz.
Do 1985, linie tramwajowego Drezno N O 4 Pillnitz i n o 15 do Loschwitz udał się na pokładzie. Obecnie jest zarezerwowany dla pojazdów drogowych o masie poniżej 15 ton.
Teraźniejszość i przyszłość
Ruch na moście jest ważny, a jego konserwacja na potrzeby lekkich pojazdów po 2030 r. Nie wydaje się możliwa. Trwają dyskusje na temat jego odleglejszej przyszłości.
Uwagi i odniesienia
Zobacz też
Bibliografia
- Klaus Beuchler: Entscheidung im Morgengrauen , Kinderbuchverl., Berlin, 1969
- Volker Helas: Das Blaue Wunder. Die Geschichte der Elbbrücke zwischen Loschwitz und Blasewitz w Dreźnie , Fliegenkopf-Verl., Halle, 1995, ( ISBN 3-930195-07-0 )
- Michael Wüstefeld: Blaues Wunder. Drezno wunderlichste Brücke , Be-bra-Verl., Berlin, 2002, ( ISBN 3-930863-81-2 )
Powiązany artykuł
- Wiadukt Markersbach (także Hans Manfred Krüger)
