Bian Wenjin lub Pien Wen-Chin lub Pien Wentsin , nick: Jingzhao rodzimy Shaxian, w prowincji Fujian , urodzony około 1356 roku, zmarł około 1428. czynnej w XIV th wieku i XV th wieku . Chiński . Malarz kwiatów i ptaków.
Za panowania Yongle (1403-1425) dekoracja ścienna pałacu zbudowanego w Pekinie przyciągnęła do nowej stolicy wielu malarzy. Dekoracja budynków sakralnych, wznoszonych zarówno w Pekinie, jak iw miastach prowincjonalnych, wzbudza szczególne zainteresowanie malarzy wyszkolonych w specjalistycznych warsztatach. Wśród artystów, którzy mają przychylność Yongle , można przytoczyć malarzy pejzaży i ptaków, malarzy portretów, którzy pracują w bardzo wyrafinowanym stylu.
Trzech malarzy zdaje się dominować nad wszystkimi innymi: pierwszy, Jiang Zichang , który maluje głównie sceny z postaciami o tematyce religijnej. Zhao Lian i Bian Jingzhao zostają wezwani do sądu pod koniec ery. Ich działalność należy przede wszystkim do okresu panowania młodego cesarza Xuanzonga . W okresie Xuande (1425-1435), epoce odpowiadającej temu panowaniu, malarstwo na dworze Ming osiągnęło szczyt. Osobowość młodego władcy z pewnością przyczynia się do tej odnowy naukowej, nie stara się on kontrolować malarzy, konkuruje z nimi i bierze udział w ich debatach.
Działalność malarską w epoce Xuande reprezentuje dziś głównie Bian Jingzhao , jeden z „trzech geniuszy” Akademii. Jego daty urodzenia i śmierci pozostają niepewne, podobnie jak miejsce jego urodzenia. Kiedy zostaje wezwany do sądu, stolicą jest nadal Nanjing . Został wówczas mianowany malarzem „oczekującym na rozkazy” w Sali Wartości Wojskowej i malował głównie kwiaty i ptaki. Jest to związane z tradycją Huang Quana , mistrza malarstwa z natury na dworze Shu .
Bian Jingzhao maluje z pewnym archaizmem. Pojął „ideę Starożytnych”. Jego genialne prace, malowane kolorami nakładanymi na kontury, świadczą o ciągłości tradycji, którą zilustrowali malarze Yuhua Yuan za panowania Huizonga , podejmowaną w okresie południowej piosenki przez malarzy dworskich.
Prace Bian , który jest malarzem na dworze dwóch kolejnych cesarzy w początkach XV -go wieku , Yongle i Ming Xuande , przedstawia mocne i słabe obrazie sądu w dynastii Ming (1368-1644). Malarz kwiatów i ptaków, stara się odzyskać ducha wielkich mistrzów IX TH i XII th stulecia, o czym świadczy trzech przyjaciół i stu ptaków należących do danego rodzaju prac powstałych na obchody Nowego Roku .
Trzej przyjaciele zimna to sosna i bambus, które zawsze pozostają zielone, oraz kwitnąca śliwa, która często przed ostatnim śniegiem zmienia kolor na biały; trzy drzewa służą jako żerdź dla całego barwnego ludu ptaków, których jednoczesna obecność jest wyimaginowana. To nieprawdopodobieństwo wpisuje się w symboliczne i dekoracyjne intencje artysty. Wyrafinowanie jego wielkich przodków częściowo mu umyka, nawet jeśli jego kompozycja pozostaje ujmująca i osiąga poziom tego, co czas zrobił najlepiej w tym gatunku.
Chociaż krajobraz pozostaje dominującym gatunkiem, malarstwo ptaków i kwiatów, cenione za swój dekoracyjny i symboliczny aspekt, zna okres sukcesu, zainaugurowany przez Bian Jingzhao (znanego jako Wenjin), Lin Liang i Lü Ji . Bian Jingzhao , malarz nadworny cesarza Chengzu , jest wybitnym artystą w tej dziedzinie. Odziedziczył tematy i techniki tradycji Huang Quan (okres Pięciu Dynastii), a jego prace cechuje realizm, precyzyjne kontury i żywa kolorystyka.
Trzej przyjaciele i sto ptaków namalowanych w 1413 roku przedstawia sosnę, bambus i kwitnącą śliwę, trzech przyjaciół zimnej pory roku. Setki śpiewających razem ptaków symbolizują pod szczęśliwym patronatem pokój na świecie. Wspaniałą rzeczą w malarstwie jest to, że artysta może wyrazić piękno natury za pomocą pędzla. Tworzą z poetami wspaniałe sceny. Bian umieścił na tym obrazie cztery swoje pieczęcie. Na jednym z czterech chińskich znaków powiedz „podnieś swój umysł z natury”; inny oznacza „bogata wiedza o roślinach, lasach, ptakach i zwierzętach”.
Inna praca Bian Jingzhao , Bamboos and Cranes , przedstawia dwa żurawie o czerwonych koronach spacerujące spokojnie po bambusowej plantacji. Żurawie i bambusy na ogół symbolizują czystość i szlachetność oraz przywodzą na myśl pustelników żyjących w samotności gór. Władza cesarska nie sprzeciwiała się tym „pustelnikom wycofanym ze świata”; wręcz przeciwnie, czasami je chwalił i uważał za symbole pokojowego świata. Aby pomalować pióra żurawi, Bian Jingzhao używa półprzezroczystego białego proszku i grubego czarnego atramentu, tworząc ostry kontrast między czernią a bielą.
Plantacja bambusa, strumień i brzeg są zarysowane kilkoma wyraźnymi i żywymi pociągnięciami. Chociaż artysta stara się przekazać poczucie czystości, nadmierne falbanki sprawiają, że żurawie wyglądają jak ptaki hodowane w Parku Cesarskim, co jest zagrożeniem, którego malarze dworskim musieli mieć trudności z uniknięciem.