San Quilico to stary placek na Korsyce . Położona w północno-wschodniej części wyspy, na poziomie cywilnym podlegała prowincji Nebbio, a na poziomie religijnym diecezji Nebbio .
Według Geneviève Moracchini-Mazel terytorium starej monety San Quilico odpowiada terytoriom obecnych gmin:
Sąsiednie doły San Quilico to:
San Quilico było najbardziej wysuniętym na południe wyrobiskiem w prowincji Nebbio , położonym na południowy zachód od genueńskiego miasta Bastia .
Około 1520 roku pieve liczyło około 2000 mieszkańców rozmieszczonych w następujących zamieszkanych miejscowościach:
Region bierze swoją nazwę od St. Cyr , młodego męczennika chrześcijańskiego w IV th wieku , syna Świętego Julitta . To imię „saint Cyr” zostało zdeformowane na „saint Cirq” lub „saint Cirgues” w południowej części Francji i „santo Quilico” na Korsyce.
Kościół piévane, czyli pive San Quilico, był kościołem pod wezwaniem „San Quilico e San Gioviniano”, znajdującym się w gminie Pieve. Według Geneviève Moracchini-Mazel obecny kościół został zbudowany na miejscu starego kościoła Piévane. Pierwotne miejsce zwane Pieve, pierwotnie wyznaczające kościół Piévane i jego okolice, stało się nazwą miejscowości.
Wydaje się, że pułapka San Quilico częściowo wchłonęła w średniowieczu tak zwaną pułapkę Bevinco, na którą składały się społeczności Murato i Rutali, a także inne wymarłe zamieszkane miejsca, takie jak Campocasso. Piévane Bevinco kościół był kościół Church of St. Michael Murato , od połowy XII -tego wieku.
W XVII -tego wieku Pieve San Quilico był wciąż pod Nebbio władzy biskupa niedaleko Saint Florent (Nebbio miasto zostało zniszczone w 824 przez Saracenów ).
Pod względem cywilnym ciasto San Quilico przeszło pod jurysdykcję Bastii i Nebbio.
Na początku XVIII e wieku przed wydarzeniami, które od 1729 roku, pobudzenie tego regionu podczas wielkiego buntu Korsykanów przeciwko Genui , opat Francesco Maria Accinelli któremu Genua poprosił, aby ustanowić dla celów wojskowych oszacowanie populacji w Z ksiąg parafialnych odnotowałem (tekst w języku włoskim): „ Prouincia del Nebbio: V. Pieue di S. Quilico: Morato Soprano, e Sottano 311. Rapale 159. Sorio, e Croce 267. Pieue 185. ” . Według jego szacunków San Quilico ( di quà da monti ) liczyło 922 mieszkańców; a według niemieckiego kapitana Woghta, Nebbio liczył 1000 żołnierzy zdolnych do noszenia broni.
Plik 15 maja 1768Przez traktat wersalski , Genua pobiera Francja administrować i spacyfikować Korsyka. Przechodząc pod francuską administracją wojskową, placek San Quilico stał się w 1790 r. Kantonem San Quilico, który sam został rozczłonkowany w 1793 r. I podzielony na dwa nowe kantony:
Romański kościół datowany od połowy XII -tego wieku; zachowuje resztki freskami z XIV -tego wieku. Prawdopodobnie był używany w średniowieczu piévanie, ponieważ wydaje się, że ukazują mu pewne rzeźby elewacyjne, które można porównać do roli sądowniczej, jaką taki budynek pełnił w tamtym czasie.
Mordercze wschodnie okno
Okno północne
Mordercze zachodnie okno
Nadproże zachodniego okna: Ewa ulegająca wężowi