Regent |
---|
Narodziny |
20 lutego 1698 Stia |
---|---|
Śmierć |
29 kwietnia 1783(w wieku 85 lat) Neapol |
Czynność | Polityk |
Członkiem | Accademia della Crusca |
---|
Bernardo Tanucci (20 lutego 1698, Stia w Toskanii -29 kwietnia 1783, Neapol ) to włoski mąż stanu Królestwa Neapolu .
Urodzony w rodzinie średniej toskańskiej klasy średniej, Tanucci studiował na Uniwersytecie w Pizie, gdzie w 1725 r. Otrzymał laur prawa.
Bernardo Tanucci podążył za niemowlęciem Don Carlosem do podboju Neapolu . Chroniony przez Karola III, został przyjęty do Rady Stanu, a następnie mianowany ministrem poczty w 1748 roku . Trzy lata później został ministrem sprawiedliwości i ministrem spraw zagranicznych w 1753 r. W 1754 r. Został sekretarzem stanu (premierem), gdy niemowlę było królem. Don Carlos mianował go markizem dekretem królewskim z 4 lutego 1752 roku.
Tanucci zachował władzę w Radzie Regencyjnej podczas mniejszości Ferdynanda IV z Neapolu, aż do wejścia na radę królowej Karoliny, która usunęła go w 1776 roku .
Zreformował niektóre nadużycia i ogłosił nowy kodeks, Codice Carolino , ale rządził despotycznie. Wrogi wobec Stolicy Apostolskiej i duchowieństwa okupował Benevento i Pontecorvo , ograniczył jurysdykcję nuncjusza i biskupów, zlikwidował dużą liczbę klasztorów i opactw oraz rozdał ich majątek świeckim. Stłumił Inkwizycję . Wrogi wobec jansenizmu i encyklopedystów , zbytnio unikał ataków na rządzącą klasę arystokratyczną.
Po raz pierwszy wyróżnił się jako doradca prawny : wśród jego dzieł zauważamy: Epistola de Pandectis Pisanis in Amphitana direptione Inventis , Florencja , 1731 , 2 tomy w-4.