Narodziny |
13 września 1945 r Deauville |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Czynność | Prezenter radiowy |
Pracował dla | France Inter |
---|
Bernard Lenoir , urodzony dnia13 września 1945 rw Deauville ( Calvados ) jest francuskim radiowcem , specjalizującym się w niezależnym rocku . Jego pokaz , wyprodukowany przez Michèle Soulier, został zaplanowany na wieczór od 22:00 do 23:00 na antenie France Inter . Czasami nazywany jest Francuzem Johnem Peelem za dostosowanie przepisu słynnego prezentera BBC Radio 1 .
Wychowany w Algierze przez teścia dystrybutora-operatora filmów związanego z ojcem Yves Saint Laurent , Bernard Lenoir opuścił Algierię jako niepodległość i udał się do Lazurowego Wybrzeża, gdzie w 1963 roku pełnił funkcję disc jockeya w klubowym klubie rodzinny hotel w Bandol , Tam Tam . Po zamknięciu klubu (z powodu skarg z sąsiedztwa) i kilku próbach jako disc jockey w Saint-Tropez , został wokalistą surferskiej grupy pop z Menton : Les Radis Beurre. Nigdzie nie ma ich jedynego singla ( Best 122,Kwiecień 1987).
Bernard Lenoir rozpoczął swoją karierę na France Inter jako programista muzycznego dla José Artura Pop-Club na początku 1970 roku . Jednocześnie producent programu Souvenirs, Souvenirs (prowadzonego przez jego przyjaciela Patrice Blanc-Francard ), w którym emitowane są tylko przeboje z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, Cool poświęcony czarnej muzyce amerykańskiej z lat siedemdziesiątych czy Banany , pierwszego programu poświęconego world music , usamodzielniła się w 1978 roku przedstawiając rock show Feedback którego generic tytuł był wybuch , pochodzi z pierwszego albumu z Van Halen . Umożliwia słuchaczom wygranie „płyty tygodnia” poprzez wysłanie prostej kartki pocztowej zawierającej tytuły płyty emitowanej w ciągu pięciu dni. Na początku był zróżnicowany, program spopularyzował Kate Bush , Dire Straits , Moon Martin , The Specials, a nawet program Bernarda Lavilliers, zanim w latach 80. dokonał bardzo wyraźnego zwrotu w kierunku nowej fali .18 grudnia 1979, retransmisja koncertu Joy Division w Bains-Douches . Otacza się grupą modnych młodych ludzi, w tym Assaad Debs, Emmanuel de Buretel , Fabrice Coat, Pierre Benain (który informuje go o nowościach w Londynie), Jackie Berroyer, która bierze udział w programie, czy nawet Jean -François Vallée, który zostaje jego korespondentem w Nowym Jorku .
Wydalony z France Inter pod koniec 1984 roku Lenoir rozpoczął pół-przemierzanie pustyni: pozostał w radiu poprzez Kodak rock , konsorcjalny program zespołu FM, a następnie w Kiss FM każdego wieczoru od 1987 do 1989 z K 'resses et Kiss à l'oeil , a także w telewizji z jego programem Rockline w Les Enfants du rock . Dzięki Patrice Blanc-Francard , dyrektorowi programowemu, Lenoir wraca głównymi drzwiami do Europe 1 w duecie z Laurence Boccolinim przez dwa sezony w latach 1988-1990. Pierre Bouteiller zaproponuje mu powrót do France Inter wWrzesień 1990.
To właśnie w momencie premiery magazynu Les Inrockuptibles , z którego zespołem gospodarz nadal utrzymuje więzi zaufania, serial naprawdę odnajduje swój styl („muzyki jak żadna inna”) i swoją publiczność. Program nosił nazwę tego magazynu przez długi czas, zanim stał się po prostu C'est Lenoir, zaplanowanym od poniedziałku do piątku od 22:00 do 23:00, aż do zamknięcia w 2011 roku.
Plik 1 st lipiec +2.011, ogłasza na antenie swój „przypadek sumienia”: jego program powinien przejść do następnego ponownego wejścia od poniedziałku do czwartku o 23:00, co oznacza koniec sesji na żywo i fajny program w piątek. Ale przede wszystkim Michèle Soulier „nie chce spać późno”, a Lenoir „ciężko przyzwyczaić się do idei” pracy bez niej, dlatego „zadaje sobie wiele pytań”.
Plik 25 sierpnia 2011ogłasza, że w końcu wybrał między „muzyką jedyną w swoim rodzaju” a „życiem na łonie natury” i opuszcza antenę France Inter .
Plik 15 listopada 2011zapowiada się, że czarne sesje prezentowane przez Bernarda Lenoira powrócą na stację Mouv ' . Plik25 listopada 2011w wywiadzie udzielonym telewizyjnemu dodatkowi dziennika Le Monde określa warunki tego powrotu na falę. Wreszcie13 stycznia 2012, Télérama.fr ogłasza, że powrót czarnych sesji nie będzie miał miejsca na Le Mouv ', Patrice Blanc-Francard, dyrektor stacji, wyjaśniając, że „próbował wszystkiego, aby powrócić do Paryża, bez powodzenia ”, A sam Bernard Lenoir przywołuje„ bolesną ”sytuację.
Od początku roku szkolnego 2012 współtworzy miesięcznik TGV , a jego wybór albumów jest również publikowany na stronie internetowej Fnac.
W Marzec 2013wydał w wytwórni Parlophone , Bernard Lenoir L'Inrockuptible , kompilację klasyków rocka / indie, a następnie drugi tom wGrudzień 2013. Wchodzi Inrockuptible 3czerwiec 2015, tym razem poświęcony wyłącznie francuskiej muzyce pop.
Jego archiwa jako radiowca są zachowane i dostępne do wglądu w Archiwum Narodowym.