Przestarzały | 24 sierpnia 1704 |
---|---|
Lokalizacja |
Morze Śródziemne poza Malagą |
Wynik | Francuskie zwycięstwo taktyczne, ale strategiczna porażka |
Królestwo Francji Królestwo Hiszpanii |
Królestwo Anglii Zjednoczone Prowincje |
Hrabia Tuluzy Villette-Mursay markiz de Langeron |
George Rooke Cloudesley Łopata Gerard Callenburgh |
50 statków liniowych 6 fregat 39 innych (3577 dział) |
53 statki liniowe 6 fregat 15 innych (3614 dział) |
1585 zabitych, wiele statków uszkodzonych |
~ 2325 zabitych wielu uszkodzonych statków |
Bitwy
Kampanie Flandrii i Renu
Kampanie we Włoszech
Kampanie w Hiszpanii i Portugalii
Indie Zachodnie i Ameryka Południowa
Bitwa Velez lub bitwy Malagi to bitwa morska , która odbywa się na24 sierpnia 1704na południe od Malagi . Była to największa bitwa morska wojny o sukcesję hiszpańską .
Bitwa morska pod Vélez-Malagą ma miejsce podczas wojny o sukcesję hiszpańską (1701-1714). W tym konflikcie Francja popiera króla Hiszpanii Filipa V , wnuka króla Francji Ludwika XIV , przeciwko innym mocarstwom europejskim ( Arcyksięstwo Austrii , Królestwo Anglii , Zjednoczone Prowincje ).
Oblężenie Gibraltaru przez angielskiego admirała Rooke4 sierpnia 1704 rstanowi poważny problem dla króla Francji. Od teraz eskadry Toulon są odcięte od Atlantyku. Ponadto Ludwik XIV postanawia odebrać Gibraltar z rąk Anglików.
Aby to zrobić, on powierzył dowództwo floty Louis Alexandre de Burbon , hrabia Tuluzy i admirała Francji, która zresztą stanowi unikalny akt w historii marynarki na koniec 17 wieku i XVIII th wieku . Francuskie przedsięwzięcie nie przynosi oczekiwanego rezultatu (Gibraltar pozostaje z Anglikami), ale flota brytyjska ponosi duże straty w ludziach, co prowadzi do rezygnacji admirała Rooke'a. Okręty admirała Bynga , „bohatera Gibraltaru”, nie brały udziału w konfrontacji z powodu braku amunicji. Ostrożnie francuska flota wycofała się do Tulonu, nie tracąc ani jednego statku.
Gibraltar nadal należy do Brytyjczyków, co czasami powoduje napięcia dyplomatyczne między Hiszpanią a Wielką Brytanią.
Z jednej strony znajdujemy flotę francusko-hiszpańską (ale udział Hiszpanii ogranicza się do obecności galer, które nie wezmą udziału w walce), az drugiej flotę angielsko-holenderską.
Mobilizacja eskadry Ponant , stacjonującej w Brześciu na Oceanie Atlantyckim i eskadry Levant , stacjonującej w Tulonie na Morzu Śródziemnym , pozwoliła Francji na zgromadzenie w sumie 93 okrętów. Armia morska liczy 3522 działa i 24275 ludzi.
Rooke posiada 65 statków, w tym 53 statki i 12 innych statków, w tym kilka bombowych galiotów, nie licząc statków holenderskich. Flota angielska liczy 3614 dział i 22 453 ludzi. Ale w sumie „ floty pod względem liczby statków były mniej więcej równe ”.
Na rozkaz George'a Rooke'a .
Po zdobyciu Gibraltaru flota angielsko-holenderska wyruszyła na wybrzeże Barbarii, aby tam zaopatrzyć się. 19 sierpnia HMS Centurion , jeden z okrętów zwiadowczych, zasygnalizował obecność Francuzów. Wrócił do Gibraltaru, aby ponownie zaokrętować niektórych artylerzystów i marines, po których wylądował, a następnie bronić twierdzy. Następnie rusza ponownie na wschód, halsując pod wiatr.
Francuska flota wypłynęła z Tulonu 22 lipca. 12 sierpnia była w Barcelonie, kiedy otrzymała wiadomość o zdobyciu przez Anglię rozkazu odbicia Gibraltaru. Flota płynie na południe. 21 sierpnia przyjechała do Velez-Malaga, aby tam zrobić wodę. 22 dnia około godziny 15 hrabia Tuluzy został powiadomiony o zbliżaniu się nieprzyjacielskiej floty ze wschodu. Nie ma wiatru, a galery nie mogą ciągnąć statków.
Następnego dnia, 23 sierpnia, lekki wiaterek ze wschodu pozwolił Francuzom wypłynąć. Wieczorem obie floty są jeszcze daleko.
Niedzielny poranek 24 sierpnia przeciwnicy są w odległości około 9 mil. Podróżują na południe, pod lekkim wiatrem ze wschodu i tworzą linię, która rozciąga się na prawie 12 kilometrów. Anglicy są zachwyceni Francuzami.
Walka rozpoczęła się 24 sierpnia 1704 roku o godzinie 8 rano. Anglicy, umieszczeni pod wiatr od Francuzów, dali się ponieść w ich kierunku, by zaangażować się w walkę.
Francuska awangarda Villette-Mursay próbuje wyprzedzić brytyjską awangardę Schovell, aby wziąć ją w krzyżowy ogień. Zwiększa to jego prędkość, aby przeciwdziałać manewrowi. W ten sposób powstała przestrzeń między korpusem bojowym a brytyjską awangardą.
Hrabia Tuluzy próbuje skorzystać z przejścia do przełamania linii po angielsku, ale manewr się nie powiedzie. Większość historyków zapomina wspomnieć o chęci przełamania linii i teorie Ojca Hoste. Kanonada staje się powszechna na całej linii bitwy. Francuskiemu okrętowi flagowemu Le Foudroyant udaje się zdemontować angielski okręt flagowy Royal Catherine . Le Sérieux z Champmeslin trzykrotnie próbował wejść na pokład Kent , bez powodzenia. Holenderski dwupoziomowy Albermarle z 64 działami nie bał się konkurować z trzypiętrowym Soleil Royal z 102 działami.
„ Długo nie widzieliśmy na morzu bardziej zaciekłych lub bardziej zaciętych walk ”. Rooke pisze: „To jedna z najtrudniejszych bitew, jakie kiedykolwiek widziałem. "
Około godziny 16 walki ucichły w awangardzie. Le Fier , od Villette-Mursay otrzymała bombę, która zniszczyła część jego tył i jego rufie . Statek wypada z linii. Ale jego eskadra błędnie zinterpretowała jego ruch, sądząc, że musi wykonać rozkaz wycofania się. Brytyjska awangarda skorzystała z okazji, by przyjść z pomocą Czerwonej Eskadrze.
Brytyjczycy jednak nie wykorzystali swojej przewagi i walki w centrum osłabły i zakończyły się około godziny 18-19. Z tyłu pożar trwał do około godziny 20:00. Dwie floty oddalają się na noc.
25-go wiatr przesunął się na zachód. Obie floty pozostają w zasięgu wzroku i naprawiają swoje uszkodzenia. Szczególnie źle potraktowano Brytyjczyków, ponieważ Francuzi strzelali głównie „w celu demontażu”.
26-go wiatr powrócił na wschód. Obie floty wracają na siebie, ale unikaj wznawiania walki. Wśród Brytyjczyków nie ma wątpliwości: kończy im się amunicja. Wśród Francuzów dyskutujemy, po czym stwierdzamy, że wygraliśmy, bo przeciwnik nie chce wznowić walki. Flota wyrusza do Tulonu.
27-go, ku uldze Brytyjczykom, floty francuskiej nie było już w zasięgu wzroku. Gibraltar nie będzie się martwił. Ale Rooke zostanie skrytykowany i nie dostanie więcej przykazań.
Bitwa pod Velez-Malagą jest jedną z najcięższych wojen morskich Ludwika XIV. Francuzi oddali 102 886 strzałów armatnich.
Żadne statki nie zostały schwytane ani zniszczone podczas bitwy, ale straty są mimo wszystko wysokie. Francja ubolewa nad 1585 zabitymi (34,4%) wobec 2325 dla Anglików (50,4%) i 700 dla Holendrów (15,2%), co daje łącznie 4610 zgonów w ciągu 12 godzin. Średnio oznacza to jedną śmierć na dziesięć sekund.
Ta bitwa, toczona według zasad, które teoretyzował m.in. Ojciec Hoste , stanie się emblematyczna. Po pierwsze dlatego, że będzie to ostatnie duże zaangażowanie od prawie czterdziestu lat i pozostanie punktem odniesienia dla nowych pokoleń żeglarzy. Brytyjczycy znajdą tam powody szukania przewagi wiatru do walki, Francuzi swoje powody wyboru walki zawietrznej. Dla obu obozów prowokuje sakralizację linii bojowej, jako jedynej formacji zdolnej zapewnić zwycięstwo lub przynajmniej uniknąć porażki. W tym sensie Vélez-Málaga ogłasza i wyjaśnia bitwę pod Tulonem (1744).