Bitwa pod La Hougue

Bitwa pod Barfleur-La Hougue . W centrum francuskie Royal Sun pomiędzy holenderskim a angielskim statkiem. Tablica z 1693 roku. Ogólne informacje

Przestarzały	29 maja 1692 r
Miejsce	Z Cotentin
Wynik	Anglo-holenderskie zwycięstwo

Wojujący

Królestwo Francji

Królestwo Anglii Zjednoczone Prowincje

Dowódcy

Hrabia Tourville

Edwarda Russella

Zaangażowane siły

44 statki liniowe
13 innych statków
3240 dział
21 000 ludzi

88 statków liniowych
37 innych statków
6750 dział
39 000 ludzi

Straty

15 statków liniowych

2 statki

Wojna Ligi Augsburskiej

Bitwy

Współrzędne 49 ° 40 ′ 16 ″ północ, 1 ° 15 ′ 48 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Manche

Geolokalizacja na mapie: Francja

Bitwa Barfleur-La Hougue to bitwa morska podczas wojny Ligi Augsburg . W 1692 roku , ujrzała zwycięstwo angielsko-holenderskiej floty nad floty francuskiej z wiceadmirała de Tourville , od czubka Cotentin .

Aby pomóc swojemu kuzynowi, katolickiemu Jacquesowi II z Anglii , odzyskać tron po wygnaniu przez swojego pasierba Wilhelma III, Ludwik XIV zaoferował mu flotę i ludzi podległych Tourville . Planowany jest zaokrętowanie w Cotentin z 20 000 ludzi i 70 statkami, które mają zejść na ląd w pobliżu wyspy Portland .

Po klęsce Béveziers w lipcu 1690, flota angielsko-holenderska, co prawda dwa do jednego, odzyskała kontrolę nad kanałem .

Przygotowania

Wojna trwa od kilku lat. Przekonany o słabości angielskiego zaangażowania w koalicję, król Francji przygotowuje operację militarną, której celem jest rozładowanie około 20 000 ludzi na angielskich wybrzeżach i ponowne osadzenie na tronie Jacques'a II .

Jednym z warunków powodzenia tego planu jest to, że Tourville musi wpłynąć do kanału La Manche z wystarczającą siłą morską, aby stawić czoła flocie koalicji.

francuska kunktatorstwo

Chociaż dowodzi flotą , Tourville nie ma władzy decyzyjnej w sprawie strategii tej operacji. Ten znajduje się pod dowództwem Jacquesa II , Bonrepausa i Bellefondsa , ten ostatni musi dowodzić przewidywanymi siłami ekspedycyjnymi z siłą roboczą 20 000 ludzi skoncentrowaną w Saint-Vaast-la-Hougue , na północy Cotentin . Flota ochronno-transportowa z siedzibą w Brześciu musi przybyć do Saint-Vaast, aby zaokrętować wojska. W kwietniu trzech dowódców sił inwazyjnych przeniosło się do Saint-Vaast . Wobec skali zadania skompletowania wojsk pojawiło się wiele trudności, zwłaszcza między armią a marynarką wojenną. Rekrutacja również napotkała trudności, w planowanym terminie operacji wciąż brakowało około 2500 ludzi, 20 okrętów Châteaurenault i eskadry Lewantu. Chociaż początkowo Tourville musiał mieć 70 statków, ma tylko około czterdziestu nieuzbrojonych ludzi i sprzętu.

Poczta Króla

26 marca król wysłał list do Tourville. Zawiera wytyczne dotyczące operacji. Tourville musi bezwzględnie wypłynąć 25 kwietnia i żadne opóźnienie nie będzie tolerowane, nawet jeśli oznacza to pozostawienie nieuzbrojonych statków. Musi wysłać najszybszą część swojej floty do Le Havre, aby skontaktować się z Bonrepausem i ostrzec go o jego przybyciu, a następnie udać się do La Hougue, aby zaokrętować piechotę i czekać na przybycie statków przewożących resztę żołnierzy. Z tego listu admirał dowiaduje się, że miejsce zejścia na ląd wyznaczy król Jakub II i że będzie mu posłuszny pod każdym względem, a także Bellefonds. Po zakończeniu zejścia na ląd zwróci statki transportowe do odpowiednich portów i pozostanie w Kanale. Jeśli jednak Tourville spotka się z Anglikami przed przybyciem do La Hougue, król daje mu rozkaz, by z nimi walczył: „Jego Wysokość absolutnie chce, aby opuścił Brześć we wspomnianym dniu 25 kwietnia, chociaż zauważyłby, że wrogowie będą z większą liczbą statków, niż mogłaby podążać. […] W przypadku, gdy spotka ich w drodze do La Hougue, Jego Wysokość chce, aby walczył z nimi w dowolnej liczbie […] a jeśli jest w niekorzystnej sytuacji, Jego Wysokość pozostawia mu ratowanie armii jako najlepiej jak potrafi. ”.

Pierwszy krok: bitwa morska

12 maja, pod rozkazami Tourville , flota opuściła Brest, ale bez wsparcia 16 okrętów eskadry Lewantu admirała Victora Marie d'Estrées .

Wzmocnienie floty Lewantu

Ten ostatni opuścił Tulon 21 marca i 15 kwietnia zdobył dwa angielskie okręty. Gdy przygotowuje się do przekroczenia Gibraltaru 18 kwietnia, pokonuje gwałtowną burzę, która niszczy dwa statki. Admirał jest zmuszony odwrócić się, by schronić się w Maladze i naprawić szkody. W tym momencie dowiedział się, że w pobliżu jest angielski konwój. 22 kwietnia wysłał do ataku 5 statków . Aby uniknąć schwytania, Anglicy podpalili swoje łodzie. Flota nie przejechać przez Cieśninę Gibraltarską do 25 kwietnia i zakotwiczone na Bertheaume na 29 maja , w dniu zaangażowania Tourville za.

Walka

29 maja 1692 flota Tourville'a skierowała się do La Hougue, aby zaokrętować armię Jacquesa II. Ale flota angielsko-holenderska zostaje ogłoszona poza Barfleur . Admirał nie został na czas ostrzeżony, że flota angielska przewyższa go (88 angielskich statków z 6750 działami przeciwko 44 francuskim statkom i 3240 dział). Ludwik XIV, mając w marcu rozkaz ataku niezależnie od okoliczności, Tourville postanowił więc zaatakować nieprzyjacielską flotę w centrum przez prawie 12 godzin . Bitwa jest nierozstrzygnięta, jednak flota francuska rezygnuje z zaplanowanej wyprawy i stara się schronić, wykorzystując noc i mgłę.

Francuzi nie stracili żadnego statku. Z drugiej strony Anglicy ubolewają nad śmiercią kontradmirała Richarda Cartera i utratą dwóch statków.

Drugi etap: wycofanie się Francji

Z powodu braku fortyfikacji na wybrzeżu Normandii lub bezpiecznego portu, Tourville planuje dołączyć do Brestu lub Saint-Malo . Większość statków (27 statków) zdołała przepłynąć Cap de la Hague dzięki wyczynowi Hervé Riela , ale trzynaście nie mogło przekroczyć prądów pływowych Raz Blancharda . Następnie są zmuszeni do powrotu do wroga, szukając schronienia w zatoce Hougue.

Na 1 st czerwca, trzy ciężko dotknięte statków podczas bitwy, w których Sun Royal flagowy, osiadł na mieliźnie na wybrzeżu w Cherbourg : the triumfującej niedaleko ujścia Divette , podziwu na Mielles i Sun Royal w Pointe du Hommet . Artyleria fortyfikacji miejskich przez pewien czas trzymała wroga na dystans. Zapasy prochu z Soleil Royal i Triomphant , zapalając się, eksplodują, a jego projekcje powodują ogromne szkody materialne i ludzkie w mieście.

2 i 3 czerwca Anglicy wsiadali na długie łodzie, jeden po drugim podpalali statki w porcie La Hougue. Jacques II spogląda na wyżyny Quinéville , ten spektakl, który oznacza koniec jego ambicji. Zniszczenie 15 statków opuszczonych w Cherbourgu i La Hougue w przybliżeniu odpowiada stratom poniesionym przez flotę angielsko-holenderską dwa lata wcześniej w bitwie pod przylądkiem Béveziers . To zwycięstwo morskie nie zostało jednak lepiej wykorzystane przez aliantów niż w tym czasie przez Francuzów, co zaostrzyło konflikt między sekretarzem stanu Nottingham a admirałem Russelem, który został ostatecznie usunięty z dowództwa floty na rok 1693 We Francji 15 straconych statków zostało zastąpionych w 1693 roku, a Ludwik XIV nie trzymał go przeciwko Tourville, którego mianował marszałkiem Francji w 1694 roku.

Ta ciężka porażka ujawnia potrzebę umocnienia obrony zatoki za pomocą dwóch podobnych wież, jednej na Fort de la Hougue, a drugiej na wyspie Tatihou . Z goryczą odsłania też błąd przeciwników Vaubana , którzy przekonali króla do zaprzestania prac nad portem Cherbourg, a nawet do zniszczenia jego fortyfikacji. Pomimo dużych strat, 15 okrętów liniowych, bliskość francuskiego wybrzeża pozwala na odzyskanie prawie wszystkich załóg i uzbrojenia, co stawia poniesione straty w odpowiedniej perspektywie. W tamtych czasach łatwiej było wymienić statek niż doświadczoną załogę.

Wraki Hougue

Przez kilkadziesiąt lat szczątki floty Tourville służyły żeglarzom jako kotwicowisko i źródło drewna. Stopniowo zapomniane wraki zostały ponownie odkryte w 1985 roku przez Christiana Cardina, co dało początek ważnym badaniom archeologicznym, prezentowanym częściowo w muzeum morskim na wyspie Tatihou . Po odkryciu tych wraków urodził projekt Stowarzyszenia Tourville odbudowy jednego z tych statków duma francuskiej marynarki w XVII -tego wieku, Jean Bart, dostarczanych 1 st Contemporary rangę Filipa i piękne , zarówno znalezionych wśród wraków La Hougue.

Zaangażowane siły

Anglia: 56 okrętów liniowych
Zjednoczone prowincje: 26 statków linii
Całkowita flota sojusznicza: 82 okręty liniowe plus wiele budynków pomocniczych
Francja: 44 okręty liniowe plus wiele budynków pomocniczych

Biała eskadra (Almonde) (Zjednoczone Prowincje)	Armaty	Kapitan	Los	Eskadra Niebieskich i Białych (d'Amfreville) (Francja)	Armaty	Kapitan	Los
Północna Holandia	68	przez Jongh Jo		Burbon	68	Kapitan Perrineta	Spalony w La Hougue
Zeelandia	90	Schout-by-Nacht Geleyn Evertsen		Monarcha	90	Dowódca Eskadry Nesmond	Brześć
Ter Goes	54	Martens		Przyjazny	70	Reals Captain	Brześć
Geldria	64	van der Scolcka		Święty Ludwik	64	Kapitan La Roque-Persin	Spalony w La Hougue
Veere	62	Mosselman		Diament	60	Kapitan Feuquières	Le Hawr
Połącz Williama	92	Wiceadmirał van der Putte		...
Pierwsza edele	74	przez Boer		...
Medenblick	50	Hulschen		...
Brandenburgia	92	Myto		...
Westvriesland	88	Schout-by-Nacht Muys		Gaillard	68	Kapitan Rycerz z Amfreville	Spalony w La Hougue
Zelandia	64	Schryver		Straszny	88	Kapitan Sebeville	Spalony w La Hougue
Ripperda	50	Lijnslager		Cudowny	90	Generał porucznik markiz d'Amfreville	Spalony w La Hougue
Slot Muyden	72	van der Dusse		Grzmiący	80	Kapitan Septemesa	Spalony w La Hougue
Prins	92	Admirał porucznik Almonde		Święty Michał	60	Kapitan Villars	St Malo
Elswoud	72	Graeff van nassau		Sans Pareil (Vermandois?)	62	Kapitan de Ferville	St Malo
Schaterschöff	50	Wassenaer		...
Leyden	64	Decker		...
Książęta	92	Wiceadmirał Schey		...
Amsterdam	64	van der Saen		Poważny	64	Kapitan Blénac	St Malo
Stad es Land	50	Ross		Przytłaczający	84	Niedowódca eskadry	Spalony w La Hougue
Włochaty	64	Hamulec		Błyszczący	62	Dowódca Kombinatu Kapitan	St Malo
Zamek Medenblick	86	Wiceadmirał Callenburg		...
Riderschap	72	Klasztor		...
Maegt van Doort	64	Paradys		...
Capitaen Generael	84	Schout-by-Nacht van der Goes		...
Zeven Provincien	76	przez Liefde		...
Czerwone Skrzydło (Russell) (Anglia)	Armaty	Kapitan	Los	Biała eskadra (Tourville) (Francja)	Armaty	Kapitan	Los
Św	90	Tomasz Hopson		Silny	60	Kapitan La Rongere	Spalony w La Hougue
Lennox	70	John Munden		Henryk	64	Kapitan La Roche-Allard	St Malo
Bonawentura	50	John Hubbard		Ambitny	96	Kapitan Saujon generał porucznik markiz de Villette-Mursay	Spalony w La Hougue
Królewska Katarzyna	82	Wolfram Kornwalia		Korona	76	Kapitan de Montbron	St Malo
Królewski suweren	100	Humphrey Sanders. Wiceadmirał Sir Ralph Delaval		mauretański	52	Kapitan Augier	St Malo
Kapitan	70	Daniel Jones		Odważny	58	Kapitan La Luzerne	St Malo
Centurion	50	Franciszek Wyvil		...
Burford	70	Thomas Harlow		...
Elżbieta	70	Stafford Fairborne		Perła	52	Kapitan Forbina	St Malo
Rupert	66	Bazyli Beaumont		Wspaniały	64	Kapitan Châteaumorant	St Malo
Orzeł	70	John Przeciek		Zdobywca	84	Kapitan Magnou	St Malo
Chester	50	Thomas Gillam		Królewskie słońce	104	Kapitan naszego wiceadmirała de Tourville	Spalony w Cherbourgu
Św. Andrzeja	96	George Churchill		Saint-Philippe	84	Kapitan (granatowy) markiz d'Infreville	Spalony w La Hougue
Brytania	100	Johna Fletchera. Davida Mitchella. Admirał Edward Russell		Zachwycający	90	Kapitan Beaujeu	Spalony w Cherbourgu
Londyn	96	Mateusz Aylmer		...
Greenwicz	54	Ryszard Edwards		...
Przywrócenie	70	James gother		...
Grafton	70	William Bockenham		...
Dziedziniec Hampton Hampton	70	John Graydon		szczęśliwy	68	Kapitan Sainte-Maure	St Malo
Szybkość	70	Richard Clarke		Suwerenny	80	Dowódca eskadry markiz de Langeron	Brześć za rękaw
St Albans	50	Richard Fitzpatrick		Ilustrowany	70	Kapitan Combes	Brześć za rękaw
Kent	70	John Neville		Umiarkowany	52	Kapitan (marynarka) Ivry	St Malo
Królewski William	100	Thomasa Jenningsa. Kontradmirał Sir Cloudisley Shovellve		...
Kanapka	90	Antoniego Hastingsa		...
Oksford	54	James Wishart		...
Cambridge	70	Richard Lestock		...
Rubin	50	Georges mees		...
Eskadra Niebieskich (Ashby) (Anglia)	Armaty	Kapitan	Los	Niebieska eskadra (Gabaret) (Francja)	Armaty	Kapitan	Los
Nadzieja	70	Henry robinson		Doskonały	60	Kapitan Rivault-Huet	St Malo
Deptford	50	William Kerra		Książę	56	Kapitan Bagneux	Brześć za rękaw
Essex	70	Mosty Jana		Wspaniały	86	Dowódca eskadry markiz de Coëtlogon	Spalony w La Hougue
Książę	90	Williama Wrighta. Kontradmirał Richard Carter (zabity w akcji)		Laur	64	Kapitan Hervault	St Malo
Ossory	90	John Tyrell		...
Woolwich	54	Christopher Myngs		...
Suffolk	70	Christopher Billop		...
Korona	50	Thomas Warren		...
Pancernik	64	Tomasz węgiel		...
Zamek Stirling	70	Benjamin Walters		...
Edgar	72	John Torpley		Odważny	58	Kapitan de Chalais	St Malo
Monmouth	66	Robert robinson		Zrozumiany	60	Kapitan Ricoux	Hawr. Wrak statku
Księżna	90	Jan Klemens		Tryumfalny	76	Kapitan Machault-Belmont	Spalony w Cherbourgu
Zwycięstwo	100	Edwarda Stanleya. Admirał Sir John Ashby		Dumny	94	Kapitan Courbon-Blénac generał porucznik Gabaret	Brześć za rękaw
Awangarda	90	Krzysztof mason		Dumny	80	Kapitan Harteloire	Spalony w La Hougue
Przygoda	50	Thomas dilkes		Flagowy	56	Kapitan Montgona	St Malo
Warspit	70	Kaleb grantham		...
Montague	62	Szymon Foulks		...
Bunt	60	Edward nosze		...
Berwick	70	Henryk Martin		...
Lew	60	Robert wiseman		Dworzanin	64	Kapitan Colbert de Saint-Mars	St-Malo
Northumberland	70	Andrzej Bawełna		Duża	84	Dowódca eskadry Panetié	St-Malo
Rada	50	Charles Hawkins		Duch Święty	74	Kapitan La Galissonière	St Malo
Neptun	96	Thomasa Gardnera. Wiceadmirał George Rooke		Syrena	64	Kapitan (N) Duquesne-Mosnier	St Malo
zamek Windsor	90	Hrabia Danby		...
Wysyłka	70	Edward Dover		...
Mnich	60	Benjamin hoskins		...
Rezolucja	70	Edwarda Dobrego		...
Albemarle	90	Sir Francis Wheeler		...

Uwagi i referencje

Corvisier 1997 , s. 524.
Petitfils 1995 , s. 505
Deser 2002 , s. 269.
Deser 2002 , s. 271.
Deser 2002 , s. 272.
Deser 2002 , s. 274-275.
Deser 2002 , s. 272-273.

Źródła i bibliografia

Olivier Chaline , La mer et la France: Kiedy Burbonowie chcieli zdominować oceany , Paris, Flammarion, coll. " W całej historii ",2016, 560 pkt. ( ISBN 978-2-08-133327-7 )
Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , Rennes, Ouest-France ,1994, 427 s. [ Wydanie szczegółowo ] ( ISBN 2-7373-1129-2 , informacja BNF n O FRBNF35734655 )
Rémi Monaque , Historia marynarki francuskiej , Paryż, wyd. Perrin,2016, 526 pkt. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , edycje Roberta Laffonta, coll. „Książki”,2002
Guy Le Moing , 600 największych bitew morskich w historii , Rennes, Marines Éditions,maj 2011, 620 pkt. ( ISBN 978-2-35743-077-8 )
André Corvisier , Historia wojskowości Francji , t . 1: od początków do 1715 , Paris, PUF, coll. "Kwadryga",1997, 648 s. ( ISBN 2-13-048906-0 )
Daniel Dessert , La Royale, Statki i żeglarze Króla Słońca , Paryż, Fayard,1996, 393 s. ( ISBN 2-213-02348-4 )
Jean-Christian Petitfils , Ludwik XIV , Paryż, Perrin za wielką książkę miesiąca, coll. "Tempus",1995( przedruk 2008), 775 s. ( ISBN 978-2-286-02047-7 ) , s. 505
Daniel Dessert , Tourville , Paryż, Fayard,2002, 371 s. ( ISBN 2-213-59980-7 ) , s. 269 i następne.
Bruno Robert ( il . Daniel Lordey, P. Téqui), Znak Królewskiej Soleil. powieść , Paryż, P. Téqui, coll. " Wyzwanie ",2007, 317 s. ( ISBN 978-2-7403-1386-2 ) , s. 25
Charles La Roncière , Historia francuskiej marynarki wojennej: Zmierzch Wielkiego Panowania, apogeum Wojny Wyścigowej , t. 6, Paryż, Plon,1932, 674 s. ( przeczytaj online )
Stéphane Haffemayer i Ghislain Baury , „ Bitwa pod La Hougue, od Holandii po Sewenny (1692): Od śródziemnomorskich galer po wybrzeża Normandii. Zbiór badań na cześć Andre Zysberg ” Cahier des Annales de Normandie , Caen, CRHQ, n O 36,2011, s. 507-525
Philip Aubrey, Klęska armady Jamesa Stuarta, 1692 , Leicester University Press, 1979, 194 s. ( ISBN 0-7185-1168-9 )
Roger Lepelley, Chroniques de La Hougue tom 1, wojna ligi augsburskiej i koniec wielkiego panowania, 1688-1715 , Wersal, Saint-Vaast La Hougue, copyright by Roger Lepelley, 1992, 413 s. ( ISBN 2-9503917-2-9 )
Georges Toudouze, Roger Lepellley, Chroniques de la Hougue, tom 2, bitwa pod La Hougue, 29 maja 1692 , Cherbourg-Octeville, edycje Isoète, 1899 (przedruk 2003), 219 s. ( ISBN 2-913-920-29-2 )
Jean de La Varende, marszałek de Tourville i jego czasy , Mesnil-sur l'Estrée, Christian de Bartillat redaktor, 1992, 254 s. ( ISBN 2-905563-69-9 ) , s. 170-223
Henry Le Marquand, Tourville marin de Louis XIV , Lyon, H. Larchandet, 1942, 389, s. 201-303
Jacques Dinfreville, Le chevalier d'Infreville, Grenoble, wydanie 4 lordów, 1973, 332 s, ( ISBN 2-85231-003-1 ) , s. 203-221
Philippe de Villette-Mursay, Michel Vergé-Franceschi, Moje kampanie morskie za Ludwika XIV, ze słownikiem postaci i bitew , Paryż, Tallandier in-text collection, 1991, 464 s, ( ISBN 2-235-02047-X ) , P. 205-221
Claude de Forbin, Mémoire du comte de Forbin, 1656-1733 , Paryż, Mercure de France, 1993 (przedruk 2008), 570 s. ( ISBN 978-2-7152-2474-2 ) , s. 229-235
Hubert Granier Contre-Amiral (2eS), Marins de France au combat, tom II, 1610-1715 , Paryż, edycje France-Empire, 1994, 431 s., ( ISBN 2-7048-0726-4 ) , s. 214-218
Alain Demerliac, La marine de Louis XIV, nomenclature des dishes du Roi-Soleil od 1661 do 1715, wydanie drugie , Nicea, Editions Oméga, 1995, 333p, ( ISBN 2-906381-15-2 )
Jacques Vichot, Directory of francuskich okrętów wojennych, Paryż, Association des Amis du Musée de la Marine, 1967, 148 s.
André Davy, Le marquis d'Amfreville et la marine de Colbert, Condé sur Noireau, wydawnictwo własne André Davy, 2013, 154 s. ( ISBN 978-2-9544369-0-6 ) , s. 89-116