Bitwa pod Wilhelmsthal

Bitwa pod Wilhelmsthal Opis zdjęcia Schlacht bei Wilhelmsthal-1762.png. Ogólne informacje
Przestarzały 24 czerwca 1762
Lokalizacja Zamek Wilhelmsthal niedaleko Calden w północno-zachodnich Niemczech
Wynik Zwycięstwo aliantów
Wojujący
Królestwo Prus Wielka Brytania Elektorat Brunszwik-Lüneburg Landgraviate of Hesse-Cassel
 

 Królestwo Francji
Dowódcy
• Ferdynand z Brunszwiku-Lüneburga
• Markiz Granby
• Friedrich von Spörcken  (de) 		• Marshal d'Estrées
• Marshal de Soubise
Zaangażowane siły
50 000 ludzi 70 000 mężczyzn
Straty
702 mężczyzna <1500 mężczyzn

Wojna siedmioletnia

Bitwy

Europa Ameryka północna Wojna podboju (1754-1763) zachodnie Indie Azja Trzecia wojna karnatyczna (1757-1763) Afryka Zachodnia Współrzędne 51 ° 25 ′ 00 ″ północ, 9 ° 24 ′ 00 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Hesja
(Zobacz lokalizację na mapie: Hesja) Bitwa pod Wilhelmsthal
Geolokalizacja na mapie: Niemcy
(Zobacz sytuację na mapie: Niemcy) Bitwa pod Wilhelmsthal

Bitwa Wilhelmsthal niedaleko Kassel sprzeciwia24 czerwca 1762, koalicja składająca się z sił z Anglii , Królestwa Prus , elektoratu Hanoweru , Brunszwiku i landgraviatu Hesji-Cassel do armii Królestwa Francji podczas wojny siedmioletniej . Oddziały francuskie dowodzone przez marszałków Estrées i Soubise ponownie próbują maszerować na Hanower . Siły koalicyjne działają na flance Francuzów, którzy ponieśli dotkliwą klęskę, tracąc 3600 żołnierzy, w tym 2700 jeńców, wobec 700 dla aliantów.

Kontekst

Od początku działań wojennych Francuzi dotarli do Świętego Cesarstwa aż do Hesji-Cassel  ; ale wszystkie ich próby zdobycia Hanoweru zostały udaremnione przez Anglo-Prusów. W roku 1761 armia francuska poniosła ciężką klęskę w bitwie pod Villinghausen , jednak niewystarczającą, aby je odeprzeć. Dlatego na początku 1762 roku Ferdynand z Brunszwiku przegrupował swoje siły pod Brackel .

Konfrontacja

21 czerwca dołączył do Körbecke Square i Teichsel Hills. Kazał swoim myśliwym przekroczyć Diemel, który zajął pozycję w lesie Reinhard, a następnie zajął zamek Sababurg . Ze swojej strony książę Fryderyk August z Brunszwiku maszerował 22 czerwca przeciwko Trendelburgowi .

Do 20 czerwca Francuzi przegrupowali swoje wojska wokół Cassel i 22 czerwca ich armia ruszyła w kierunku doliny Diemel. Wieczorem obozowała między Grebenstein i Meyenbrecksen . Armia rezerwowa dowodzona przez generała de Castries stacjonowała w Carlsdorfie , jej prawe skrzydło opierało się o las Reinhard, a lewe skrzydło na wzgórzach Münchsteichen. Aby osłonić lewą flankę, hrabia de Stainville zajmował wyżyny wzdłuż strumienia Westuffel; ale zaniedbał możliwość ominięcia przez wroga tego lewego skrzydła: i tak uczynił książę Ferdynand. Około 4 nad ranem wysłał większość swojej armii, zgrupowanej w siedem kolumn, między Liebenau i Sielen z misją przekroczenia Diemel. Korpus generała Granby'ego , który otrzymał rozkaz zabrania wroga od tyłu, przekroczył tę rzekę w Warburgu o 2 nad ranem. We francuskim obozie panował spokój, dopóki generał von Spörken  (pl) nie otworzył ognia ze wzgórz Hombressen . Następnie generał de Castries desperacko próbował zaatakować lewe skrzydło, a potem prawe skrzydło wroga, ale szybkostrzelność wroga mu na to nie pozwalała. Francuzi próbowali wtedy okopać się; ale kiedy zobaczyli kolumny wroga masowo posuwające się ze wzgórz, spadli z powrotem na Grebensteina. Korpus kawalerii lorda Granby'ego właśnie dotarł do Zierenberg i teraz zagroził francuskiemu lewemu skrzydłu: gdy zbliżył się dostatecznie blisko Ehrsten i Fürstenwald , książę Brunszwiku skierował swoją armię między Meimbressen i Kelze . Dopiero wtedy książę Soubise nakazał odwrót głównemu korpusowi armii francuskiej. Aby ukryć to odwrót, hrabia Stainville zaatakował lasy między Meyenbrecksen i Wilhelmsthal , gdzie wdał się w brutalną walkę z ciałem Lorda Granby'ego. W końcu, po długiej strzelaninie, hrabia Stainville zdołał się wycofać. Zaciekły opór jego żołnierzy dał armii francuskiej wystarczająco dużo czasu, aby cofnąć się na wyżyny Tannenberg, Kratzenberg i Münchberg; ale ciało generała Stainville'a zostało praktycznie zniszczone. Ale według współczesnego francuskiego żołnierza, Antoine-Rigoberta Mopinota de La Chapotte , widzimy „dziewiętnaście kompanii grenadierów z Francji i sześć królewskich grenadierów, na czele z elitą francuskiej szlachty, mrowisko pułkowników, [złożyli broń w las, nie znając ani liczby, ani jakości żołnierzy, którzy ich zaatakowali, a raczej tych, którzy mieli zamiar ich zaatakować ” .

Konsekwencje

Anglo-Prusacy wzięli 2500 jeńców, zajęli 12 armat i 8 flag. Żałowali tylko 150 zabitych i 273 rannych, wobec 2 000 Francuzów zabitych i rannych.

Po tym niepowodzeniu Francuzi stracili inicjatywę w Niemczech: zamknęli się w Cassel, gdzie mieli zostać oblężeni i zmuszeni do kapitulacji w listopadzie 1762 r. Ostatecznie wycofali się z Księstwa Brunszwik-Lüneburg , którego niepodległość musieliby uznać za niepodległość. pokój z 1765 roku. Książę Jerzy III ponownie jednoczy teraz korony Wielkiej Brytanii i Irlandii .

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Edmond Dziembowski, Wojna siedmioletnia (1756-1763) , Perrin, 2015