Bitwa pod Cuszimą

Bitwa pod Cuszimą Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Admirał Tōgō na pokładzie Mikasy ze swoją laską. Ogólne informacje
Przestarzały 27 i 28 maja 1905
Lokalizacja Cieśnina Cuszimska
Wynik Decydujące zwycięstwo Japonii
Wojujący
Imperium Rosyjskie Cesarstwo Japonii
Dowódcy
Zinovi Pietrowicz Rozhestvensky Heihachiro Togo
Zaangażowane siły
11 pancerników
8 krążowników
9 niszczycieli
4 pancerniki
27 krążowników
21 niszczycieli
37 torpedowców
Straty
4380 zabitych
5917 rannych
21 zatopionych statków
117 zabitych
583 rannych
3 torpedowce zatopione

Wojna rosyjsko-japońska

Bitwy

Współrzędne 34 ° 33 ′ 59 ″ północ, 130 ° 09 ′ 03 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Japonia
(Zobacz sytuację na mapie: Japonia) Bitwa pod Cuszimą

Bitwa pod Cuszimą odbyła się27 i 28 maja 1905pomiędzy rosyjską Flotą Bałtycką dowodzoną przez admirała Zinovi Rojestvensky a Cesarską Marynarką Wojenną pod dowództwem admirała Tōgō w Cieśninie Cuszimskiej, która oddziela Koreę od Japonii . Jest to główne starcie morskie wojny rosyjsko-japońskiej (luty 1904 - wrzesień 1905) i jeden z głównych epizodów klęski Imperium Rosyjskiego w tym konflikcie.

Kontekst

W Sierpień 1904, podczas wojny rosyjsko-japońskiej , wojska japońskie rozpoczynają oblężenie Port-Arthur . Po niepowodzeniach na lądzie (odległość, izolacja, trudności w zaopatrzeniu) rząd rosyjski zdecydował się wysłać flotę bałtycką do przełamania oblężenia. Ta flota pod dowództwem admirała Rojestvensky'ego obejmuje osiem pancerników, w tym cztery najnowsze floty rosyjskiej, klasy Borodino .

Preludium

14 października 1904Po długich miesiącach przygotowań (konieczne było ulepszenie i naprawa okrętów flagowych , jednak nowych i dopiero co wypuszczonych ze stoczni w Kronsztadzie ), admirał Rojestvensky nakazał odejście potężnej armady bałtyckiej . Przed carem flota 45 statków (w tym 1 pełniący funkcję szpitala) wyruszyła w kilkudziesięciotysięczną podróż, zaplanowaną na co najmniej osiem miesięcy, z dala od macierzystego portu i zaopatrzenia ( Rosja nr. „nie ma kolonii, nie ma podbojów na trasie), z marynarzami, którzy jeszcze kilka miesięcy temu byli tylko mużykami .

Wyjeżdża dumnie, ale w klimacie wielkiej nieufności, jeśli nie szczerej paranoi , bo wiemy, że w regionie bardzo aktywne są służby wywiadowcze wroga. Z drugiej strony krążą pogłoski o obecności japońskich torpedowców i okrętów podwodnych wzdłuż duńskiego wybrzeża i mówią, że wrogowie umieścili pola minowe na Morzu Północnym . Kutry torpedowe, niedawny wynalazek dużej floty, mogą z łatwością uszkodzić lub zatopić większe okręty wojenne i są stosunkowo niewidoczne. Łodzie torpedowe i łodzie podwodne to obsesja marynarki wojennej tamtych czasów. Ten kontekst skłania admirała Rojestvensky'ego do nadzwyczajnej czujności. Rozkazuje „że żaden statek nie może wejść do floty” i prosi o przygotowanie się do otwarcia ognia do każdego statku, który się nie identyfikuje.

Kilka dni po wypłynięciu, w pobliżu duńskiego wybrzeża, rosyjska flota otworzyła ogień do rybaków, którzy przywozili im depesze konsularne. Na szczęście strzały są zbyt nieprecyzyjne i żadne nie trafiają. Gdy płyną dalej, flota myśli, że widzi balony obserwacyjne i cztery wrogie krążowniki . W nocy21 października, A następnie na środku Morza Północnego , na Kamtchatka warsztatowej statku , który wywołuje tylne informuje, że jest śledzony przez statki, które nie posiadają ustawowe światła. Kapitan zwierza się ze swoich obaw, że nie są to japońskie łodzie torpedowe. Kilka godzin później sam admirał skrzyżował ścieżki z innymi statkami, których sygnały również wydawały mu się podejrzane. Następnie nie podejmuje ryzyka i każe otworzyć ogień przez 20 minut.

W rzeczywistości japońskie kutry torpedowe (co było realną możliwością, brytyjskie stocznie budowały wszelkiego rodzaju okręty dla swoich japońskich sojuszników), kutry zauważone przez Kamczatcką to duńskie i angielskie trawlery (z portu Hull ), którym Rosyjska marynarka wojenna będzie następnie robić wyrzuty, że nie pokazała ustawowych świateł do ciągnięcia włoków.

W wyniku tej nieuporządkowanej kanonady rosyjska marynarka wojenna strzela do dwóch własnych statków (zabijając co najmniej dwa), zatapiając jeden trawler, uszkadzając inne oraz raniąc i zabijając kilku rybaków . Rząd brytyjski, który ma niewyraźne spojrzenie na rosyjski ekspansjonizm i sojusz francusko-rosyjski, wykorzystuje incydent (w dużej mierze rozdmuchany przez prasę Fleet Street ), aby za wszelką cenę opóźnić flotę. dostawa opóźniona o miesiąc w Vigo ) lub w koloniach portugalskich .

Później, przy okazji zbliżenia dyplomatycznego francusko-brytyjskiego, flota rosyjska zostanie wykluczona z francuskich baz w Afryce i na Oceanie Indyjskim. Oprócz tych opóźnień i postojów na rosyjskich statkach rozprzestrzeniają się pąkle i glony , co zmniejsza ich prędkość. Daje to Japończykom czas na odreagowanie zmęczenia kampanią Port-Artur, na przezbrojenie swoich statków, wznowienie szkolenia i wreszcie na pełne przygotowanie się do spotkania z flotą rosyjską.

Kilka dni później, gdy flota płynęła wzdłuż Półwyspu Iberyjskiego , statek warsztatowy Kamczatka został w tyle. Gdy dołączył do eskadry w porcie Tanger w Maroku , jej kapitan wyjaśnił, że brał udział w walce i musiał wystrzelić 300 pocisków do trzech wrogich okrętów. Później zostanie ustalone, że były to szwedzki statek handlowy, niemiecki trawler i francuski szkuner (na szczęście strzały nie ucierpiały).

W Tangerze admirał postanawia podzielić swoją flotę na dwie części. Stare łodzie, już powolne w budowie, są tak powolne, ponieważ nie zostały usprawnione podczas długich miesięcy przygotowywania nowych łodzi. Przejdą przez Kanał Sueski . Ale Rojestvensky obawiając się, że japońskie kutry torpedowe czekają na nich na Morzu Czerwonym , postanawia nie ryzykować swoich nowiutkich Borodinos w tej możliwej pułapce. Odchodzi na swoją stronę, by ominąć Afrykę . Wychodząc, kotwica statku rozrywa kabel telegraficzny łączący Afrykę z Europą, odcinając wszelką komunikację na cztery dni.

Podróż przez Przylądek Dobrej Nadziei była możliwa dzięki temu, że Rosja uzyskała od Francji prawo do postoju w portach swoich kolonii oraz od firmy Hamburg America Line, której statki węglowe czekają na przeprawę floty (dostawa węgla jest temat obsesyjny, ponieważ konsumpcja jest tak ogromna). Ale na każdym postoju zbliżamy się do incydentu dyplomatycznego, Wielka Brytania i Japonia wywierają presję na lokalne władze, aby odmówiły statkom wejścia do portu. Z tej okazji wymyśliliśmy zaopatrzenie na otwartym morzu za pomocą lin i bloczków. Węgiel jest gromadzony gdzie tylko się da. Oczywiście w przesiąkniętych ładowniach, ale także na pokładach, w przejściach, a nawet w kabinach oficerów.

Pancerniki są tak przeładowane węglem, że pompy ciśnieniowe nie mogą już normalnie działać: statki nie toną podczas huraganu, podwajając Przylądek Dobrej Nadziei . Podczas gdy ta flota wsparcia powoli się spieszyła, rosyjski garnizon w Port-Arthur poddał się w styczniu 1905. Admirał postanowił następnie zebrać eskadrę w Nosy Be , na północy Madagaskaru (flota pochodząca z Kanału Sueskiego n ' nie widziała pojedynczy japoński pancernik na Morzu Czerwonym lub w Zatoce Adeńskiej ). W Nosy Be Sankt-Petersburg prosi o poczekanie na flotę wsparcia admirała Nebogatova , starych pancerników, które żeglarze nazywają zlewami sam na sam .

Ale 16 marca, po dwóch miesiącach niekończącego się oczekiwania w upale tropików, Rojestvensky kazał im odejść, nie czekając na Nebogatova . Nikt nie wie, dokąd odeszła rosyjska flota i niektórzy zastanawiają się, czy ominie Australię . Ale jest wręcz przeciwnie: admirał wziął najkrótszy i5 kwietnia, donosi się w Cieśninie Malakka , podczas gdy Japończycy czekali na niego dalej na południe, w Cieśninie Sunda . Następnie dołączył do Cam Ranh w Indochinach . Tam otrzymuje od cara imperatywny rozkaz czekania na Nebogatowa . Czekanie trwa miesiąc. Wszystkie statki mają teraz kadłuby pokryte wodorostami i muszlami. Kiedy ponownie wyruszyli, by popłynąć do Władywostoku przez Cieśninę Cuszimską (ponieważ węgla było za mało, by ominąć Japonię od wschodu), maszerowali o połowę szybciej niż flota japońska.

Proces

Fabuła

Admirał Tōgō Heihachirō zamówił nową flotę zbudowaną według planów Louis-Émile Bertin , a także bardziej nowoczesne okręty, brytyjski projekt, taki jak jego okręt flagowy Mikasa , w sumie cztery pancerniki i osiem pancerników krążowników eskortowanych przez wiele okrętów o niższym tonażu: niszczyciele i torpedy łodzie . W przeciwieństwie do okrętów rosyjskich, porośniętych glonami i pąklimi, bardzo zmiażdżonych bardzo długą podróżą, którą musiały odbyć w trudnych i demoralizujących dla swoich załóg warunkach, okręty japońskie wychodzą z owiewek i operują w niewielkiej odległości od swoich baz. , z załogami przeszkolonymi i doświadczonymi kampanią Port-Arthur. Najpotężniejsze statki floty na kotwicy w Masampo  (w) , koreańskim wybrzeżu Cieśniny Cuszimskiej, kiedy27 maja 1905Krótko przed świtem japoński krążownik pomocniczy patrolujący południe od cieśniny donosi, że widzi rosyjską eskadrę i wydaje się, że zmierza w kierunku wschodniej przełęczy cieśniny. Tōgō natychmiast wyruszył ze swoich statków, aby przechwycić wroga.

Wczesnym popołudniem obie floty nawiązały kontakt wzrokowy w cieśninie między Koreą a Japonią, w pobliżu wyspy Tsu-shima . Następnie Tōgō podjął śmiałą inicjatywę: nakazał swojej eskadrze skręcić przy taśmie nośnej, manewr mający na celu zablokowanie drogi do rosyjskich okrętów, ale który wystawiał boki jego budynków na wrogie pociski przez dwanaście niekończących się minut, zwłaszcza że rosyjskie działa 305  mm większy zasięg niż ich japońskie odpowiedniki. Ale Rosjanie nie mogli (lub nie mogli) skorzystać z tej przewagi, zwłaszcza ze względu na zmniejszoną prędkość i zwrotność.

Dwie linie były oddalone od siebie o 6700 m ,  gdy rosyjski admirał otworzył ogień do statków Togo. Japońskie okręty są wyposażone w dalmierze , narzędzia naprowadzające, które zapewniają znacznie większą celność strzelania, oraz używają prochu Shimosa, który podpala rosyjskie okręty. Ponadto z wysokości 5000  m Japończycy mogą sprowadzić swoją artylerię drugorzędną brytyjskiego pochodzenia z szybkim ogniem, którego Rosjanie nie mają odpowiednika. Ponadto okręty japońskie mogą osiągać prędkość 16 węzłów (30 km/h) , wobec około 8 węzłów (15 km/h) dla Rosjan. Tōgō wykorzystuje tę przewagę, aby  dwukrotnie „  przekroczyć T ” przeciwko rosyjskiej eskadrze. Gdy rosyjska eskadra zostaje zdezorganizowana i traci prędkość, do walki wkraczają z kolei japońskie kutry torpedowe i rozpoczynają prawdziwy kamieniołom. Pomimo krótkiej nocy wytchnienia, rzeź trwała następnego dnia. Na 10  h  45 The28 majagarstka rosyjskich statków, które wciąż trzymają morze, zatopiła się lub podniosła flagę kapitulacji. Tylko sześć statków zdołało uciec (w kierunku Władywostoku lub neutralnego portu Manila ), w tym krążownik Aurora, który stał się sławny podczas rewolucji październikowej .

Chronologia

27 maja 1905 (czas japoński)
  • 4  godz.  45  : Pomocniczy krążownik Shinano Maru  (w) to rosyjska Flota Bałtycka i wysyła telegram;
  • 5  pm  5  : japoński połączony flota opuściła koreański zwilżenie Masampo i wysyła wiadomość do cesarskiej siedziby: „niebo pogodne, wzburzonym morzu. » (po japońsku  :本 日 天 気 晴朗 な れ ど も 波 高 し);
  • 13  h  39  : Japońska połączona flota kontakt wzrokowy Flota rosyjskiego Bałtyku i podniosła flagę bojową;
  • 13  h  55  : odległość: 12 000 metrów. Pancernik Mikasa , okręt flagowy Tōgō, podnosi flagę oznaczającą literę Z;
  • 14  pm  5  : dystans 8000 metrów. Połączona Flota Japońska rozpoczyna manewr zawracania;
  • 14  pm  7  : odległość 7000 metrów. Mikasa kończy swój zawracania. Rosyjska Flota Bałtycka rozpoczyna kanonadę;
  • 14  h  10  : odległość 6400 metrów. Wszystkie japońskie okręty zakończyły zawracanie;
  • 14  h  12  : odległość 5500 metrów. Mikasa osiągnięciu wcześniej;
  • 14  h  16  : odległość 4600 metrów. Japońska Połączona Flota koncentruje ogień artylerii dodatkowej (203  mm i 152  mm szybkiego ognia) na Kniaziu Suworowie, który jest okrętem flagowym Floty Rosyjskiej;
  • 14  h  43  : Osliabia i Knyaz Suvorov są w ogniu i przerywają walkę;
  • 14  h  50  : Cesarz Aleksander III rusza na północ i próbuje opuścić linię bitwy;
  • 15  h  10  : the rosyjski pancernik Oslyabya wlewa i Knyaz Suworow próbuje uciec;
  • 18  h  0  : obie floty zbliżają się ponownie (odległość 6300  m ) i wznawiają wymianę ognia;
  • 19  pm  3  : the cesarz Aleksander III jest obsada;
  • 19  h  20  : the Knyaz Suworow , Borodino i Sisoï Weliki (1894) są również odlewane.
28 maja 1905 (czas japoński)
  • 9  h  30  : Japońska połączone lokalizuje floty pojazdów rosyjska flota;
  • 10  h  34  : rosyjski admirał podniósł sygnał „XGE”, co oznacza „Idę” w używanym wówczas Międzynarodowym Kodeksie Sygnałowym ;
  • 10  h  53  : strona japońska akceptuje kapitulację.


Rozwiązanie

Cztery inne okręty bojowe pod dowództwem kontradmirała Nebogatova zostały zmuszone do poddania się następnego dnia. Jego marynarki grupa składająca się z jednego nowoczesnego statku, Orel i były cesarz Mikołaj I er i dwa straż przybrzeżna nie miał szans przeciwko japońskiej floty. Do wieczora28 maja, izolowane rosyjskie okręty były ścigane przez Japończyków. Mały statek przybrzeżny Admirał Uszakow odmówił poddania się i został zatopiony. Stary krążownik Dmitrij Donskoj walczył z sześcioma japońskimi okrętami i przetrwał dzień, zanim został zatopiony z powodu poniesionych nieodwracalnych uszkodzeń. Te minusy-admirał Enkvist mógłby uniknąć przyłapania z trzy krążowniki rosyjskiego pancernika Aurora , rosyjski krążownik Zhemchug i Olega i schroniła się w amerykańskiej bazie marynarki wojennej w Manili , gdzie odnotowano jego statki. Wojskowa łódź motorowa Almaz (zaklasyfikowana jako krążownik drugiego stopnia) i dwa niszczyciele były jedynymi rosyjskimi okrętami, które dotarły do Władywostoku .

Bilans

Prawie cała rosyjska Flota Bałtycka została stracona w bitwie w Cieśninie Cuszimskiej. Japończycy stracili tylko trzy kutry torpedowe (numery 34, 35 i 69). Międzynarodowy prestiż Imperium Rosyjskiego został poważnie nadszarpnięty.

Zwycięstwo Japonii w Cuszimie jest całkowite. Rosyjski rząd nie mający już w regionie floty ani godnych tego miana rezerw lądowych, postanawia rozpocząć negocjacje w celu zakończenia wojny. Wynik konfliktu stawia japońską zwycięstwo z podpisaniem traktatu pokojowego na5 września 1905w Portsmouth ( Stany Zjednoczone ).

Pogrom Cuszimy i utrata Port Artur i Korei będą miały długoterminowe konsekwencje dla Rosji: zachwiana jest ślepa wiara małego narodu rosyjskiego w niezwyciężoność cara, zdemoralizowana marynarka wojenna (por. zbuntowany pancernik Potiomkin w Morza Czarnego ).

Przeciwnicy reżimu, tacy jak Trocki czy Lenin , wygnani wówczas we Francji czy Szwajcarii, bardzo słusznie krytykują niekompetencję rosyjskich przywódców, interes carskiej świty (w szczególności wiceadmirała Aleksiejewa), który doprowadził do przekierowania pieniędzy przeznaczonych na utworzenie basenów remontowych i warsztatów w Port-Arthur z korzyścią dla lukratywnego portu handlowego Dalny ( Dalian ) oraz skrajny brak przygotowania wojsk i floty rosyjskiej.

W pewnym sensie klęska Cuszimy jest jednym z pierwszych gwoździ do trumny carskiego reżimu i jedną z przyczyn rewolucji 1917 roku .

Analiza przyczyn rosyjskiej klęski

Japońska taktyka bojowa i ich ulepszone umiejętności pomogły im poprowadzić ich do zwycięstwa. Przyczyny zniszczenia rosyjskiej floty były liczne. Wśród nich możemy bezpośrednio lub pośrednio przypisać kilka błędów admirałowi Rozhestvensky'emu:

  • nie było wcześniej omawianego i skoordynowanego z innymi admirałami planu bitwy;
  • admirał rozkazał jedynie, aby każdy statek, w każdych okolicznościach, próbował przebić się do Władywostoku;
  • połączenie nowszych i starszych okrętów zmniejszyło średnią prędkość rosyjskiej floty, umożliwiając Japończykom „  sterowanie T  ”;
  • ponieważ krążowniki zostały przydzielone do ochrony lotniskowców, siła ognia floty rosyjskiej zmniejszyła się;
  • skuteczność rosyjskich salw mogła być tylko źle, jeśli nie w ogóle, oceniana przez strzelających oficerów lub strzelców; używana amunicja wytwarzała bardzo mało dymu przy uderzeniu. Chociaż japońska flota doznała ciężkich obrażeń, morale rosyjskich załóg opadło, gdy poczuli, że ich ogień jest nieskuteczny;
  • przeciwnie, Japończycy używali pocisków zapalających, które zapalały lakiery rosyjskich okrętów. Stworzyło to zatem poczucie osiągnięcia w japońskiej marynarce wojennej, która zrekompensowała wszelkie szkody spowodowane przez rosyjski ogień;
  • Japońskie pociski odłamkowo -burzące (bardzo długie i nazywane przez rosyjskich marynarzy wieszakami na płaszcze) wykorzystywały innowacyjną kompozycję wybuchową, proch shimosa, który był bardzo skuteczny jako materiał wybuchowy, ale także wytwarzał toksyczne gazy, które siały śmierć i zamieszanie na rosyjskich okrętach.
  • pozornie błahy szczegół, ale w rzeczywistości kluczowy, kadłub rosyjskich okrętów pokryty był glonami i pąklimi , z powodu niekończącej się podróży po morzach tropikalnych, bez możliwości, ze względu na brytyjską działalność dyplomatyczną, skorzystania z odnowienia reguły w dobrze wyposażonej bazie morskiej. W konsekwencji prędkość rosyjskich okrętów została znacznie zmniejszona;
  • przeciwnie, japońskie okręty operujące w pobliżu ich baz zostały właśnie przebudowane;
  • podobnie ówczesne pancerniki (zarówno japońskie, jak i rosyjskie) były napędzane silnikami parowymi z tłokami (maszyna zwana potrójną ekspansją), która mocno wibrowała i wymagała częstych przeróbek , w przeciwieństwie do rewolucyjnej turbiny wymyślonej przez Agernona Parsonsa , który miał wkrótce wyposażyć że brytyjskie Pancerniki . Po półrocznej podróży dookoła świata bez żadnych poważnych możliwości naprawczych, maszyny rosyjskich pancerników, podobnie jak ich kotły, straciły na sile;
  • Wreszcie, japońskie pancerniki były wyposażone w drugorzędną artylerię szybkostrzelną, podczas gdy rosyjskie pancerniki typu Knyaz Suworow (najnowsze) miały tylko działa powolne. Szybkostrzelność Japonii była więc dwukrotnie wyższa od rosyjskiej, co wyjaśnia, dlaczego rosyjskie pancerniki zostały wyłączone z akcji o godzinie 14:45.

W przypadku odizolowania się okrętu wiodącego na czele zgrupowania miał przejąć następny okręt, co kilkakrotnie prowadziło do tego, że cała grupa wraz z żyjącymi jeszcze admirałami i ich kadrami podążała za jednym okrętem. W rezultacie najnowocześniejszy statek był zawsze pod ciężkim ostrzałem wroga. Dowódcy rosyjscy mogli przynajmniej postanowić działać na własną rękę, na własną odpowiedzialność. Jako całość rosyjska flota była ograniczona do zbytniej bierności, gdyż przebieg bitwy dyktował admirał Tōgō.

Ponadto w trakcie przygotowań rosyjskiej eskadry popełniono poważne błędy dotyczące uzbrojenia i załogi okrętów, co zostało dopiero uwypuklone podczas bitwy. Między innymi zwiększono wilgotność zawartą w pociskach, aby zminimalizować ryzyko samozapłonu podczas rejsów po wodach tropikalnych. W rezultacie tylko ułamek rosyjskich pocisków eksplodował przy uderzeniu. Rosjanie używali amunicji przeciwpancernej, która eksplodowała dopiero po przejściu przez pancerz, przez co wytwarzała mało widocznego dymu. To sprawiło, że rosyjskim strzelcom o wiele trudniej było ocenić celność ostrzału, że nie można było dokonać rozsądnej korekty. Ponadto japońskie muszle zawierały proszek Shimosa, znacznie skuteczniejszy niż piroksylina używana przez Rosjan.

Wreszcie kompetencje rosyjskich załóg, składających się głównie z rezerwistów i młodych rekrutów, były wyraźnie niższe niż japońskich marynarzy, co pokazuje porównanie skuteczności strzelających oficerów.

Edukacja wojskowa

Uzbrojenie

Przed wojną rosyjsko-japońską kraje budowały swoje pancerniki z mieszanymi bateriami, głównie 150 działami  mm (6 cali), 203  mm (8 cali), 254  mm (10 cali) i 305  mm (12 cali), w celu statki walczą w kolejce. Bitwa pokazała, że ​​duże działa dalekiego zasięgu są skuteczniejsze w walce niż baterie różnych rozmiarów. Już w 1904 roku Cesarska Marynarka Wojenna Japonii opracowała Satsumę (uruchomioną na kilka dni przed bitwą, 15 maja ), łódź uzbrojoną w tradycyjne obecnie podwójne wieże 305  mm , osiowe (jedną tzw. myśliwską i jedną odwrotową), ale a także trzy podwójne wieże kalibru 254  mm po każdej stronie okrętu, czyli artylerii głównej nieznanej dotychczas siłą ognia. UK , jeden obserwator przedstawia swoje notatki z bitwy zadecyduje natychmiastowe witrynę i największy sekret kilem na Dreadnought w październiku 1905 roku, statek przeznaczony do odbioru główne uzbrojenie pojedynczy rozmiar 305  mm rozmieszczone w pięciu podwójnych wieżach. Statek zostanie zwodowany na początku 1906 roku  ; jednocześnie zlikwiduje wszystkie istniejące wcześniej statki. Jego imię stanie się nazwą potoczną i będzie służyło do odróżnienia statków bojowych zbudowanych przed nim (predrednot) i po nim (potocznie zwany drednotem).

Taktyka

Różne okręty bojowe (lub okręty liniowe) były zorganizowane we floty; każdy dowodzony przez admirała. Podczas bitwy pod Tsushima, Naczelnym Dowódcą był admirał Tōgō na pokładzie okrętu flagowego Mikasa . Zaraz potem przybyły pancerniki Shikishima , Fuji i Asahi . Potem były krążowniki. Słynny manewr admirała Tōgō polegający na skręcaniu floty w lewo jeden po drugim został postanowiony w celu utrzymania porządku na swojej linii bitwy. Organizacja ta polegała na utrzymaniu flagowego Mikasy na czele (oczywiście admirał Tōgō chciał, aby jego najpotężniejsza jednostka bojowa pojawiła się jako pierwsza). Halsowanie jeden po drugim oznaczało, że każdy statek był halsowany jednocześnie podążając za swoim poprzednikiem. Konkretnie wszystkie statki musiały skręcić w tej samej strefie. Jest to ryzyko tego manewru, ponieważ w konsekwencji daje flocie wroga możliwość namierzenia i zbombardowania tego obszaru, przez który muszą przejść wszystkie okręty linii bojowej. Admirał Tōgō mógł nakazać swoim statkom kursowanie „razem”, to znaczy, że każdy statek byłby wtedy halsowany w tym samym czasie iw tym samym kierunku. Ten manewr, zastosowany przez flotę francusko-hiszpańską na Trafalgarze , byłby szybszy, ale złamałby porządek na linii frontu, siejąc zamieszanie poprzez modyfikację planów bitwy, umieszczając krążowniki na czele; wszystko, czego admirał Tōgō chciał uniknąć.

Uwagi i referencje

  1. Tsushima jest czasami pisane jako Tsoushima.
  2. (w) Boże Narodzenie F. Busch , Cesarski miecz: Japonia kontra Rosja w bitwie pod Cuszimą , Nowy Jork, Funk i Wagnalls,1969.
  3. (w) Dogger Bank - Podróż potępionych .
  4. Admirał Mordal, 25 wieków wojny na morzu , Marabout.
  5. „  Histoire du monde.net  ” , na stronie histoiredumonde.net (dostęp 7 września 2020 r . ) .
  6. "  1905: Flota duch ... 3 th część: Kronika zapowiedzianej śmierci  " , na latribune.cyber-diego.com (dostęp 12 grudnia 2017 ) .
  7. w telegramie napisanym przez oficera Akiyama Saneyukiego, w którym stwierdzono: „Po ostrzeżeniu, że wrogie statki są w zasięgu wzroku, nasza flota wypłynie i zniszczy je”. „ - Yukiko Kitamura”, Historia wojny rosyjsko-japońskiej: pogoda jest ładna, ale fale są wysokie. Manga autorstwa Egawy Tatsuyi. W faktach i wyobrażeniach wojny rosyjsko-japońskiej , s.  547 .
  8. „[Ta] prognoza pogody faktycznie sygnalizowała, że ​​sytuacja w Japonii jest korzystna, ponieważ japońska marynarka wojenna została wciągnięta przez pogodę wielkich fal. » - Yukiko Kitamura, op. cyt. .
  9. „To zdanie [jest] sławne [w Japonii] zarówno ze względu na swoje piękno, jak i ideę odwagi, którą oznacza po japońsku. » - Yukiko Kitamura, op. cyt. .
  10. To zdanie jest częścią tytułu mangi Historia wojny rosyjsko-japońskiej: pogoda jest ładna, ale fale są wysokie, której autorem jest Egawa Tatsuya. Publikacja seryjna z 23 kwietnia 2001 w tygodniku Biggu Komiku Supirittsu, który ma nakład 600 000 egzemplarzy i jest wydawany przez Shôgakukan, jedno z trzech najważniejszych wydawnictw w Japonii. Ta praca jest również redagowana w całości przez Shôgakukana. - Yukiko Kitamura, op. cytowany , s.  535 .
  11. Wielu autorów (kompilacja tekstów Jacka Londona, Claude Farrère, Tolstoï, Zenaïda Hippius, Sôseki, Thiess, Lenine, Pierre Frondaie, Gaston Leroux…), 1905 Autour de Tsoushima , Paris, robert laffont (Dz. „Książki”),2005, 1012  s. ( ISBN  2258066689 ).
  12. Tłumaczenie: Ursachen der russischen Niederlage .

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

  • Alain Quella-Villeger i Dany Savelli, 1905, okolice Tsoushima , Paryż, Omnibus,2004, 1012  s. ( ISBN  978-2-258-06668-7 ). Antologia tekstów literackich wielu autorów publikowanych w tym czasie,Dokument użyty do napisania artykułu
  • La Bataille (powieść Farrère'a) , powieść Claude'a Farrère'a wydana w 1909 roku, której akcja rozgrywa się w Nagasaki przed bitwą iw jej trakcie.
  • Dany Savelli ( reż. ), Fakty i wyobrażenia wojny rosyjsko-japońskiej (1904-1905 , Paris Poitiers, Editions Kailash Le Torii,2005, 590  pkt. ( ISBN  978-2-842-68126-5 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • Paul Vial, L'Europe et le monde de 1848 à 1914 , Éditions de Gigord, Paryż, 1968.Dokument użyty do napisania artykułu
  • A. Nokirov-Priboï, były żeglarz kambusierów z Orel , 1934, La Tragédie de Tsoushima , Payot, Paryż.
  • Georges Blond, L'Amiral Togo, samourat , Librairie Arthème Fayard, 1958, Paryż.Dokument użyty do napisania artykułu
  • Komendant de Balincourt , Zeszyty komandora Semenoffa: L'Escadre de Port-Arthur , Sur le chemin du Sacrifice , L'Agonie d'un Cuirassé , Le Prix du Sang , Paryż, redaktor Augustin Challamel, 1910.
  • Odcinek Tsushima 1905 z serii Wielkie Bitwy Przeszłości .

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne