| Realizacja | Rocco papaleo |
|---|---|
| Scenariusz | Rocco Papaleo, Valter Lupo |
| Główni aktorzy |
|
| Ojczyźnie | Włochy |
| Dobry | Komedia - film drogi |
| Czas trwania | 105 minut |
| Wyjście | 2010 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Basilicata Coast to Coast jest włoski filmu przez Rocco Papaleo wydany w 2010 roku we Włoszech i w 2013 roku we Francji.
Film dedykuje debiut reżyserski Rocco Papaleo i Maxa Gazzé jako aktora, który również interpretuje utwór muzyczny Mentre dormi , obecny w ścieżce dźwiękowej filmu.
Czterech przyjaciół z Maratei , Nicola Palmieri, Franco Cardillo, Salvatore Chiarelli i Rocco Santamaria założyli w młodości małą prowincjonalną orkiestrę grającą podczas lokalnych festiwali patronackich. Z czasem zostali nauczycielem matematyki, stolarzem, sklepem tytoniowym i prezenterem telewizyjnym.
Podczas gorącej letniej nocy czwórka bohaterów postanawia wziąć udział w ogólnopolskim festiwalu teatrów piosenki Scanzano Jonico pod nazwą „Le Pale Eoliche”.
W drodze z Maratei do Scanzano Jonico czwórka przyjaciół musi przebyć całą Basilicatę , od wybrzeża Tyrreńskiego po jońskie.
Sto kilometrów dystansu może pokonać w godzinę Strada statale 653 della Valle del Sinni , ale czwórka przyjaciół decyduje się wyjechać dziesięć dni przed terminem zawodów i pieszo inną trasą i szukając całej drogi w poszukiwaniu sensu w ich życiu.
Podczas wycieczki, podążając ścieżkami drugorzędnymi, w towarzystwie białego konia ciągnącego wóz, w którym piętrzy się jedzenie, instrumenty muzyczne i dwa namioty na biwak, testują piosenki, które mają być zaprezentowane na festiwalu, grając je na małych koncertach w napotkanych miastach losowo.
Podczas tej długiej podróży przejeżdżają przez miasta Trecchina , Lauria , Tramutola , Aliano i Craco . Młoda dziennikarka Tropea Limongi ( Giovanna Mezzogiorno ) córka lokalnego polityka dołącza do „carovany”, aby zdać relację z podróży.
Film został nakręcony w regionie Basilicata.
Basilicata od wybrzeża do wybrzeża została dobrze przyjęta przez krytyków. Le Monde określił go jako „bardzo prosty film, który łączy słodycz z goryczką z czarującą fantazją, nie pozbawiony nigdy zapachu autentyczności”; Studio Ciné Live : "piękna włoska ucieczka o ujmującej prostocie"; Les Fiches du cinema : „niezły sukces”; Pozytywne : „film drogi, który jest jednocześnie bałaganiarski i zabawny”.