Akcja balet lub ballet- pantomima jest narracja choreograficzny występ , którego historia została opracowana z pomocą tańca i pantomimy. Urodził się w XVIII -tego wieku , pod wpływem opery-baletu i komedii-baletu że Lully , Molier i Beauchamp nosił na scenie europejskiej podczas panowania Ludwika XIV .
Po triumfach w teatrach Jarmarku , w Opéra-Comique de Paris i Théâtre-Italien balet-pantomima rozprzestrzeniła się w całej Europie od połowy wieku: Londyn , Wiedeń , Sankt Petersburg i włoskie miasta są wspólne. pomiędzy Gasparo Angiolini i Jean-Georges Noverre , którzy są prawdziwymi mistrzami. Ten ostatni, wybitny teoretyk tańca, opowiada się za terminem „balet akcji”, szlachetniejszym niż termin „balet-pantomima”. W swoich Listach o tańcu (wyd. 1807) stwierdza: „ Śmiem powiedzieć bez poczucia własnej wartości, że wskrzesiłem sztukę pantomimy; został pochowany pod ruinami starożytności ”. Z kolei ich uczniowie transmitują tę nową formę baletu, bliższą codziennym troskom. Maximilien i Pierre Gardel narzucać rodzaju, który trwał aż do XX XX wieku , zwłaszcza poprzez romantycznego baletu .
Pierwszym baletem akcji w historii jest Don Juan Glucka , czyli Uczta Piotra (1761) .
W 1760 roku Noverre powrócił do trójpodziału stylów tanecznych zaproponowanych przez Johna Weavera: tańca szlachetnego lub „ tańca poważnego i bohaterskiego, który nosi w sobie charakter tragedii . Mieszany lub półpoważny, który jest powszechnie nazywany pół- charakterem , komedią szlachetną, innymi słowy, komiksem high-comic . Groteskowy taniec (lub taniec komiczny ), niesłusznie nazywany pantomimą, bo nic nie mówi, zapożycza swoje cechy z komedii z gatunku komicznego, wesołego i przyjemnego ”.
W 1817 r. , W obliczu zamieszania panującego w Operze Paryskiej między trzema gatunkami, hrabia de Pradel przyjął zestaw środków mających na celu wymuszenie bardziej rygorystycznego baletu. W następnym roku mistrzowie baletu Pierre Gardel i Louis Milon stworzyli następujący raport: